Alle inzendingen over grillen

Ik heet van jou te zijn en jij mag me op de buik schrijven jouw ongenaakbare grillen ontwikkelen zich op het puntje van je scherpe tong het is al lang goed in pure idolatrie verkerend leg ik me wat op mijn zij alsof ik zelf niets bedenken kan tot ik sta waar jij ooit stond en ik zij aan zij met het besef loop dat je het verst…

Woedende wolken scheuren kleuren uit een sprookjesboek terwijl het zand roerloos rust in aanzwellende zuidenwind trekken dennen kragen op weldra barst de toorn los het land zet zich schrap verankert de karige boedel de zachte glooiing biedt ruimte voor hemelse cascades en duivels vuurwerk het gewest kent de kuren en grillen van…

Doch wordt hij misschien niet oud met al zijn grillen en vereis krijgt hij het vlug koud. Kan hij de ballen niet meer tillen. Maar wat kan hij nu nog meer willen?…

Een appeltaart met daarop verse kersen, een hele kraam met spul om steen te grillen.’ De wielen van de winkelwagen trillen, nog eventjes de slaolie verversen Het karretje remt af bij kaas met gaten. ‘Hier links en wacht op mij terwijl ik koek pak en nu vol gas op weg naar de biscuitjes!’…

Sierlijke grillen fladderen op Onder de vleugel die stram openklapt Het klavier gebiedt de hamers De snaren door vilt gedempt Een labo van klanken waar hij woekert De vrije vorm koppelt aan het vingerspel Op zoek naar de fijne, tere toets De verbeelding op de spits gedreven Geschreven voor salonkringen Verdiept, verinnigt hij het stuk…

Ik wijs naar buiten, waar zijn ranke, prille stam in het herfstlicht staat, onaangerand, niet te benaderen voor noodlots grillen, geen macht ter wereld kan het droombeeld drillen. Ik heb een ceder in mijn tuin geplant. --------------------------------------------- uit: Panopticum, Amsterdam 1946…

Aftandse boezem met gebogen tepelkloven trilt Stil, doch week geknepen Dril de verse room – drink uit de moederkelk Gespeende verlangens sijpelen over De buik als gouden boterberg Bedekkend de bron van zuivelheid Zoals met traag veel tekens een Oosters wijsje bepleit: Och arme mocht gij willen - zwemmen in de overdaad Ontaard uit prille grillen…

Blauwe ogen onderdanig kijkend overgeleverd aan mijn grillen. Mijn mooie, trotse, sterke knul, trillend in overgave, en sidderend van geil genot. Wat doe je me veel, en je wéét het ... Speel mee in dit spel zonder slot! (voor Robbie)…

vuurrood en een beetje paars vliegen hoog boven alle dingen die groot van moeten branden zo hoog tot ze klein worden  als zeepbelletjes die ik weg kan blazen ver weg naar verdwijnen en zo wil ik zijn oplossen in zand en in zee tot pure kolkende extase voelbaar en raakbaar mij wentelen en draaien me over geven aan zon en maan en de grillen…

Gevelde bomen bij een asfaltmeer Vanuit de hemel heeft het glas geregend God staat erbij, de vele zielen wegend Een engel knielt bij ledematen neer De afgerukte takken doen hem zeer De schors, de bomenhuid,nu zwartgeblakerd Werd ooit in beige juten stof gebakerd Gestut tegen de grillen van het weer De kraai rouwt om zijn nu verloren nest…

Hier spreekt een kunstwerk, ijl maar hoog verheven: "Vreugdevolle huivering schept schildering, die met grillen aan de ziel blijft kleven."…

Moet je zien hoe hij een draad trekt om de mensen heen om de dingen en wat fictieve waarden recht zijn speeltuin in hoe er buiten de lijnen slechts halve waarheid bestaat en het wachten op zijn grillen om een steen te werpen om te zien of er een rimpeling ontstaat met kleverige handen weer gaat wikkelen want het is nooit af het…

ijzige wind voortgedreven Rode wangen tijdens het landschap beleven Snijdende wind voelt aan als striemen Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen Sporen volgen van een vos Z’n pootafdrukken in de sneeuw uitgedost Door het naspeuren ontpopte voor jou het vossenleven Al z’n handelingen werden bloot gegeven Je hebt van de natuur geleerd De grillen…

Onder de bomen hangt een scherpe geur van vochte grond en van doorweekte blaren; geen leven, geen geluid in 't grille licht, dat gul door de ijle takken binnenvliet, en eenzaam valt een schot, een verre knal, die heel het woud vult, als waar' 't de eigen stem van 't bos, dat in sonore toon verkondigt, dat ergens op een dichte plek een vogel…

het verleden is voor mij de profeet van de toekomst ook al maakt die ook bochten en grillen, totaal anders dan ik zelf graag zou willen. wat was komt nooit meer terug immer vooruit! blijft mijn leuze en keuze. met pasen hoor ik vooral de klokken der herinnering, ook dreunt dan het orgel 't alleluia van händel, alleluia!alleluia!…

Ademnood van een chauffeur om de grillen van een hondse klant. Hoor de smeedijzeren brug daveren. IJswind bijt in de kraalogen tot ze breken. Langs de neusvleugel vloeit het zout.…

Voor die koude grillen zou ik liever schuilen Op een droge, warme zolder Dan had ik liever mijn dwergparkiet bemind Je oog spuwt schichten Ik kaats de donder terug Je wil mijn weekste vlek belichten Ik wil enkel jouw kaakbeen ontwrichten En sla verstrooid Als naar een drinkende mug.…

zij twijfelt tussen naderen en wijken een bal in een boog rond een bal af en toe wat zee opzwepend in een schaduwspel schijnt ze net iets anders dan gisteren zij heeft last van dwarse grillen opduikend bij zonsondergang een sikkel in het westen die zwelt van week tot week meer en meer een bol gelaat keer op keer lost ze op een bruistablet…

Badminton is een fijn spel Dat ervaar ik elke keer Wanneer ik kom te slaan Op dat pluimpje heen en weer Nu eens dartel en frivool Dan moeizaam en krampachtig Ontvouwt het spel zich telkenmale Soms doordeweeks, soms prachtig Er zijn er die de kunst verstaan Het ding te raken hoe ze willen Bij anderen minder bekwaam Vliegt de pluim naar eigen grillen…

Dat in gemelijke grillen ik mijn dagen kon verspillen, dat ik haar voorbijgegaan of een steen daar had gestaan, dat ik heel mijn zondig leven heb gekregen zonder geven, dat mij alles heeft gesmaakt, dat ik niets heb uitgebraakt, dat ik niet kan herbeginnen haar te dienen, haar te minnen…

Van korte duur die menselijke grillen die een huisdier niet langer willen, wanneer het niet meer voldoet aan status of te veel problemen geeft in en om het huis. Die zogenoemde dierenvrienden kun je niet beminnen, wanneer ze niet gedogen, maar hun hond of kat afstaan aan het dieren tehuis.…

centrale je kunt hem phone of ook mobieltje noemen In satellieten tollend rond de aarde houdt hij haar in zijn greep als alter eega Ik zie het meer als wondermetgezel met zelfgekozen en geheime codes het magic touchscreen als een wonderlamp van Alladin, Alice in Wonderland een jonkvrouw met haar polychrome grillen…

lamskoteletten, worst en zware theorieën worden gedraaid onder de grill van de zon mannen met buiken en spierwitte knieën kruisen hun pilsjes boven de rokende ton iets verderop zwaaien zwierige molens hun sla en hun rokken over het grasveld en brengt men elkaar en het water tot kokens waarna men de verschrokken tomaten ontvelt de kolen en…

'k Zeg nimmer neen meer, engel mijn, Op geen van uw duizend grillen: En deed ik 't al, het zou ter wille, mijn plaaggeest, der verzoening zijn…

De eik in de tuin is nu enkel met stam getekend zelfs op 't passe-partout dat 't omlijst staat niets vermeldt over een naam, over de verlichtende wolken,haar grillen maar ach kijk, de zon schijnt.…

struikel vlak voor de top niet opletten is soms niet al te slim wat dan rest is het garen in je eigen sop het zit dan even niet mee en de zwaartekracht trekt je weer helemaal naar benee we kunnen zoveel willen maken ons soms echt te druk weten veel energie onnodig te verspillen maar besef dat we afhankelijk zijn van het toeval met al z’n grillen…

Talloze keren van naakte grillen, zat ik ondernemend samen met vrienden, beoordeelde achter een stapel mascara fijntjes verweven, het eigen gelukkig leven. hemelhoog juicht boven mij, vult met lucht gekleineerd mijn longen, mijn hart het klopt, geestelijk vernederd, filosofisch verscheuren schilderijtjes in mij.…

Haar zwijgen is vergeven aan de grillen van de wind, gniffelt met giechelende vogels, juicht over daken, toont de portieken. Laat maar waaien zingt het loof. Haar stammen kunnen dragen. Haar stilte wortelt diep onder de schaduwkronen. Hoe ik nooit stilstand zie, maar altijd nijver werken aan een groter plan.…

is geluwd, de wapens vernietigd Geen bloed dat nog bruist in het zog van het kiel Veeg met je hand het schuim van de lippen En zing over je land en leer mij het lied Schrijf mij de woorden met je stem en je blikken Leer mij je liefdes en je diepste verdriet En ik zal je leren hoe de natuur te bestrijden De kracht van het water en grillen…

Bevalt van steile striemen Oorstrelend bezweert een stem de grillen van de herfstwind Molenwiekend Grofgebekt Grimmig Rol je door het slijk Een rafelbroek klit aan kuit en dij.…