Alle inzendingen over mond - oog

hoe groot is het verschil tussen twijfels en keuzes… stappen ik heb ze ooit gemaakt betamelijk en voldaan tussen de tweestrijd dikwijls weer mezelf betrappen op matte vlakken tussen het groen glanzend tapijt maar nu… meer dan ooit schuilt het verlangen in mijn hart op verhaal te komen de weldaad te voelen ontwaken…

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind ten val gebracht ijskoude handen op het hart gedrukt is het ooit zomer geweest?…

maar o u, men gebruike het gewicht van uitgerafeld en opnieuw gesponnen verlangen naar het verlangen naar de onnaspeurbare schim van de Schone van Li om de luchten te wegen vooraleer men er u in aanbrengen wil (zo wuift althans de levende les van uw blanke lendenen het toe op dit vuile blik, in het afwezige oog dat het op uw verwijlen gevestigd…

kwam toen al tot aan mijn mond…

je schrok moest ik mij aanmelden kloppen of bellen ik dacht de tv staat aan ik kwam door de glazen deur schadeloos ik had iets moois voor oog je handen stak je hoog ik lachte onomwonden je leek me zo fideel al vaak had je lippen van fluweel ik kuste je mond onaangemeld niet aangeklopt ik had je niet gebeld…

de nacht deelt zwarte lakens uit het draagt liefde in witte rouw dat langzaam gedragen word in in de laatste uren van leven het lichaam brak af in de mond der leegte dit is de dag die einde neemt in de tederheid van leven uw naam nu noem ik niet uw dood moet een streling zijn voor het oog…

en de stenen dragen mijn stille stem zij zijn handen vertragen het licht en leiden me naar iets wat ik nog niet weet ik ben mond moeilijker dan de waarheid mismaakt door gifpotten in het nachtelijk huis is er een aards paradijs of een open oog om oneindig lief te hebben de stenen blijven, dat wil ik geloven binnen bereik…

door het oppervlaktewater komt zij omhoog nehalennia open mond een regenboog het water danst sierlijk om haar heen geen taal mag sterven in het lot wie dan ook wie kan herinneren het vuur en de dood wie niet bang is mag sterven oog om oog tand om tand wij vallen steeds dieper geen nagel houdt stand geen boek geschreven voordat de hel…

“Ik zag twee beren broodjes smeren”… WAT!? Een wonder! Nee, gewoon waarachtig trek ze mikten alles gulzig in hun bek (Maar kleuters willen meestal toch patat) Zo’n simpel wijsje doet aan poëzie en is in kindertaal zijn evenknie…

Zoals bladeren niet vallen, van zijn verbaasde mond.…

Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw warme lippen Mijne warme lippen kussen, Hadden niet mijn rode lippen Uwe rode mond gekust.…

En 'k wéét uw leed, ik woog de keten van uw lijden, -maar sluit afkerig 't werend oog. Ik sluit mijn oog. Gevallig voel 'k het bar verstarren, en harde plooien, van een spot-lach om mijn mond, -ik die me eens voelde een zelfde neêrlaag tegen-sarren, en eendere onmacht ondervond... Waarom?...…

Was niet je mond dan kussen mild En bloeide niet je lijf in pracht, Wanneer wij minden in de stilt’ Van de besternde nacht? Jouw hart lag aan mijn hart, jouw oog Staarde in mijn oog zo lang en diep, Tot je gelaat glimlachend boog En zwijgend in m’n armen sliep.…

wil het puntje op de i zijn in elke nieuwe zin de iris in jouw oog zijn wanneer jij zegt ik bemin Maar bovenal wil ik mijzelf zijn met een mond die lacht met ogen die stralen wanneer je het niet verwacht…

een schrijfster vertelt misbruik is wat de klok slaat men vindt er iets van men vindt er altijd iets van de voors en tegens spreken uiten zich middels social media in Amerika staan vrouwen op bekende koppen rollen gaan door het slijk hier gaat ook de beerput open in de schrijverswereld, toneelwereld sportwereld, en de modellenwereld…

Y Deed geen oog dicht vannacht fantaseerde dat je hier was Echt enkel maar aan jou gedacht Met je mond dicht bij mijn lippen ogen spraken al zoveel Samen heel erg opgewonden harten bonkten in de keel Vingers tergend, langzaam plagend, expres niet te vlug hebben het voor jou geschreven dat gedichtje, op je rug.…

Met tomeloze energie Heb ik je gezocht, Mijn leven lang Uitgekeken naar ons Samenzijn waarin we Alle tijd uit het oog Verliezen, alleen nog Zicht hebben op elkaar - Met een verbeten trek Om mijn mond zoek ik je Maar vind je niet, Zie je niet, Want als ik naarstig Naar je op zoek ben Zie ik alleen Een zwart gat In mijn…

Een oog voor mooie meiden in het reclamespotje. Ook heb ik nog een duim, waar iemand onder moet, en met mijn lange tenen leef ik op grote voet. U ziet zo op het oog, met mij is heel wat fout, maar ik heb een geheim: dat is mijn hart van goud. Psalm 103:3…

het puntje op de i zijn in elke nieuwe zin de iris in jouw oog zijn wanneer jij zegt ik bemin maar bovenal wil ik mijzelf zijn met een mond die lacht en ogen die stralen wanneer je het niet verwacht…

en de klap ------------------------ uit: 'Op het oog', 2004.…

Intussen oefent zij zwaard- en vechttechnieken, en rent door het woud van oog om oog, waar zij haar messen slijpt met tegenspraak en heerst met brute kracht.…

Zij zaten nog getweeën, Nu een gelukkig paar, Zij 't oog gericht ten gronde, Hij 't oog gericht tot haar. En eensklaps had zij hijgend Haar gade vastgekneld... Hij vroeg haar: ‘Zeg mij, liefste, Wat is 't dat u ontstelt? Wat! tranen zelfs! Vergeet niet Hoe diep gij wordt bemind!’…

in 't oog, dat in mijn oge kijkt.…

Een wakend oog, mijn opstaan er zijn geen grenzen aan de dagen heldere nachten bij volle maan vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot…

de loep vergroot naast het beeld m'n oog ook.…

alsof lucht ledig is door mij heen blaast daadwerkelijk in onzichtbaarheid zoals, titelloos het gelaat in een gedicht dat onder metaforen van de zee kruipt en het zwijgen wordt opgelegd zonder onderhandelen over woordwaarde of het aandeel tot berusting, het gegeven dat aanbreekt wanneer een zoutpilaar wordt bekleed met verte…

(Hemelwerk) Mijn wil leek gebroken Voor even Soms lang Al jaren weer werk ik Met soms nog Die hang Die lust De waarheid van Boven Die heldere ogen Zij spraken en Zeiden: 'jij hebt het Gehaald' Terwijl ik toen kroop Door het oog Van de naald * Uit: 'Het oog' van Vladimir Nabokov…

Publiek, de dichters op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onder het oog van het gebrandmerkte raam. Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn.…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

Ontsnapt aan de rijmen van smachtende heethoofden (anekdoten die qua lolligheid niet voor elkaar willen onderdoen) sta ik recreërend aan het perspectief van de leegte: het Dwingelderveld (daar waar het oog van Achterberg je terzijde staat) Hier moet het toch lukken verbale vormen om te zetten naar nieuwe sentimenten, Gerrit?…