Alle inzendingen over staren OR herinnering

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

Daar staat nog de boom uit mijn fijne kinderjaren waarin ik naar boven klom om over de hei te staren Daar staat nog de boom uit een vervlogen tijd waaraan ik graag terugdenk een herinnering die niet slijt Daar staat nog de boom ik kijk een keer naar boven schat de afstand en denk dat ik durfde,niet te geloven!!!…

Ik wil mij niet herinneren wanneer het zwaard me treft en ik onthoofd in het licht verdwaal * zoals het vuur me bestrijkt als de sterren naar me staren en ik onnoemelijk nog veel lijd van die voorbije jaren kan ik pas loslaten als het duister me omringt en schaduwen één zijn met mijn gedachten ?…

Diep in mij schuilt nog het kind ook al ben ik ouder geworden is de herinnering nog steeds dicht bij mij. Het kind dat soms even wilde schuilen als ze moest huilen en alleen in haar bedje door het raam lag te staren. Waar ze de vogels hoorde fluiten die ze zo graag wilde omarmen maar ze mocht niet naar buiten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Laat mij vergeten die voorbije jaren niet meer naar onherroepelijke staren.…

Denkend aan jouw pirouette staar ik naar het afvoerputje waar het water sierlijk invloeit. Geïnspireerd door de paso doble met golven van jouw flamenco jurk kleurt het spectrum in mijn ogen.…

Wat er is, is een foto waar ik naar staar en alles dat zo levenslustig was is niets meer dan een levenloos gebaar... daar op een oude kast.…

Nu ben jij tijdeloos geworden, en wij, verbijsterd, niet begrijpend, staren naar de klok. En in ons hoofd de blijde dagen, je altijd zorgend vragen. En in ons hart de weemoed der herinnering.…

Nu ben jij tijdeloos geworden, en wij, verbijsterd, niet begrijpend, staren naar de klok. En in ons hoofd de blijde dagen, je altijd zorgend vragen. En in ons hart de weemoed der herinnering;…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

uren kan ik blijven staren naar de wolken in de lucht wit, grijs, blauw in alle tinten veranderend met iedere zucht de zon zorgt voor 't zilveren randje de wind jaagt alles op een hoop wolken krijgen weer gezichten mijn gedachten gaan op de loop herinneringen drijven op de wolken een glimlach komt op mijn gezicht ik voel me…

Ga je mee verzamelen, Herinneringen voor later?…

Wanneer ik een vlinder aanschouw Die heel zachtjes neerstrijkt Uit een hemel van helder blauw Het mooiste van Gods schepping lijkt De wind teder door zijn voelsprieten aait Als een waardevolle liefkozing Terwijl de zon om Moeder Aarde draait Volgende haar vaste kring Stil kan ik daarnaar staren Naar het o zo fragiele diertje Herinnerend…

we zijn alleen,zonder ring,zonder trouw belofte, duizenden herinneringen aan haar ,aan hem. Met zoveel dat jij niet van mij weet Er zijn zoveel herinneringen in jou, in mij…… Zondagochtend, het regent en buiten is het stil…

moet ik mijn koffer weer eens pakken Voordat mooie herinneringen wegzakken Maar iedereen weet dat "tussen droom en daad" Er wel eens iets in de weg staat Zoals "wetten en praktische bezwaren" Maar daar kun je je beter niet blind op staren Tenslotte is ieder mens wel eens onberekenbaar En maakt dan tegen reizen geen bezwaar…

Ik staar in het water Een bevroren gelaat Tranen als ijspegels Voor troost nu te laat Ik staar in het water Spiegel van mijn zijn Verwoestend en kil De schaduw van pijn Ik staar in het water Aura vol met verdriet Voel enkel nog leegte Ik ben er en toch niet Ik staar in het water Laat mijn leven varen Golven van wanhoop Die de dood…

Nacht wordt dag, naakt en pril ongrijp - en voelbare hordes krijgen een stralend daggezicht de ogen staren naar een open veld met sproeten een toekomst tegemoet.…

Heel dichtbij mijn ziel... zodat alles gaat vervagen en alle lagen van tijdsbeleving, herinnering en pijn verdwenen zullen zijn. Helemaal niks.…

wat hebben we samen veel bergen en dalen gelopen door sneeuwstormen en smerig weer zo goed ook als bij stralende zon we maakten grapjes en we lachten deelden onze gedachten of niet we vochten met en scholden elkaar tot wij in elkaars armen thuis kwamen we joegen de stuipen op elkaars lijf lachten en haalden herinneringen op tot met onze…

Met mijn voeten op het pad begin ik klanken te horen, blijk ik te spreken vanuit een andere herinnering, word ik wakker met woorden die zich vormen naar wat ik zie nu aan mijn voeten zucht Cù, zijn herderskop rust op mijn onderbeen, terwijl ik op mijn rug staar naar de nieuwe komeet, gelukkig was het maar een nachtmerrie.…

En 'k weet: zolang die leid-star van mijn leven, Waar ooit mijn voet mij draagt, mij niet begeve, Blijft gij mijn ziel tot heil, Herinnering!…

Met de herinnering. Hij komt, hij komt.…

ik heb een etalage met gezichten die niet leven ogen staren en hun monden doen niet van zich spreken ik ken ze uit hun woorden op papier tranen en verdriet zie je in hun trekken niet als ik hen lees beginnen ze te leven ze weven dan herinnering in het antwoord dat ze geven ik wil ze handen schenken een lijf dat kan omarmen verbazing…

Ik staar naar de einder naar het eindeloze oppervlak, ik staar en denk, zeg maar overpeins met het grootste gemak, alle jaren van ons leven. Ik staar, weet amper waar ik met de jaren ben gebleven, ze zijn zo met jou met ons, met het zijn, omgeven.…