Alle inzendingen over stenen in de wind

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

voor eeuwig in steen gedacht in schaduw verstild na jaren door licht gekust Aphrodite hoor toch in het zuiden Ouranos daar huilen boven zeeschuim in de wind…

Wind verjaagt de mist.…

Rillend in de wind, haast bevroren van de kou groeten sneeuwklokjes. Haiku…

Nu liet hij zijn blik zwoel over mij heen glijden lome hete wind Soms is het te warm vechten heeft dan echt geen zin hete lome wind Daar in de schaduw als een vers gekoelde drank wachtend op haar prooi Met haar kalme blik starend in onzichtbaar vuur dat in ogen school…

waterval, geruineerd, zingt in de wind. vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

Ergens op de wereld staat een oud beeld met haar handen voor haar gelaat geslagen Gure wind die langs haar stenen rokken speelt en al haar fijne lijntjes laat vervagen Ergens staat een klassiek beeld tussen de oude kromme bomen Terwijl de zon haar stenen haren streelt laat zij haar tranen stromen Niemand merkt meer op het verdriet dat het…

in weemoed van het late licht bloeiden rozen langs de steen waar je nu samen ligt ik kwam hier even in eenzaamheid het is geen triest gebeuren de rozen geuren mild en ik spel de verweerde steen mijn hart in innigheid gevangen in loom bewegen luister ik in de luwte van fluistering van de wind ik hoor jullie stemmen ijl en puur…

Als berkenblaadjes heen en weer bewegen Dan weet je een ding zeker: er is wind, Waar ik dan een conclusie aan verbind, Maar menigeen spreekt mijn conclusie tegen. Ik debiteer mijn mening zonder schroom: Wind wordt gemaakt door blaadjes aan de boom.…

Dan dat kind dat, vrij van zonden, nog iedere steen werpen kan, plat op het water en onder die heldere lucht, waar de heersers om de stad vechten en de wind zacht en vol verbazing zucht. Touw van schapenwol.…

zou ik de wind willen vangen Een steen laten zweven Of gewoon willen doen Alsof ik het kon Maar jij weet al dat ik het kan en verlangt geen bewijs van iets dat jij ook al voor mij zou doen R O V E R…

het gemak van leven voelbaar in de stenen jas al weken uit het zicht van het bewustzijn de wind schuilt met de herinnering aan mist en regen terwijl de klok geen tijd meer tikt maar stilte ergens is het wachten op…

vóóruit roei ik harder en harder wind van alle kanten in golvend water om achter te laten vóóruit cross ik sneller en sneller tegen de wind door opgewaaid zand om los te laten vóóruit fiets ik harder en sneller wind mee over geplaveide stenen om door te gaan voorbij gisteren op weg naar morgen bewegen in het nu van eigen…

steen verlegde kracht in zich voelde stromen alsof de wind haar voeten en haar haren op tilde haar lusteloosheid haar verliet in haar ogen glansde heel voorzichtig vertrouwen haar stem klonk door het universum “vader je vergist je “ toch sprak haar mond geen woord het was de wind die haar fluister droeg…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Ik hoorde hem zwijgen die wolkeloze dag Zijn letters waren zinneloos Ik hoorde hem zingen die schaapjeswolken dag Zijn woorden waren zorgeloos Ik hoorde hem zwichten die regenwolken dag Zijn zinnen waren zinloos…

ik ben de regen op het mos en stenen schuren stenen los de hele aarde ademt mij en jij...…

Om iets zocht hij hier een steen om korrels van het zand te kloven en in rijstpapieren regens door het stille eb te gaan waar hij dommelde een traan met opgeheven blik naar boven want hij bleef steeds weer geloven dat de wind hem kon verstaan Om iets zocht hij hier een steen om zo het springend tij te lomen maar het ingeslapen eb zou in…

echo wordt verwekt door de wind door de wind, mijn liefste door de roze, roze avondwind…

in de wind Het is er maar even Zoals een steen vallend naar de aarde Als een rimpeling in het water Als een zuchtje wind Kijk, daar gaan we Wij lopen hand in hand Heel even Want de dag ging voorbij Ik weet nog goed toen de zon ging dalen Er was een nacht die ik nooit vergeet Maar het is er geweest Onuitwisbaar Het is er…

voor Stijn Ik schreef je naam in het zand en de wind woei het weg. Ik schreef je naam in een boom en de schors stierf af. Ik schreef je naam in marmer en de steen verbrokkelde. Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

op de rug van Toscane groeien boompelzen die ik met vingers en ogen kam fluistert wind in vreemde tongen van oude tijden spreken stenen luid en dragen zwaar de stemmen van doden tijdloos uitgezaaid in pijnboombossen…

alles is vergankelijkheid geliefden onder steen geborgen of met de wind weer weggewaaid bij elke visite nog verder verloren een foto een naam versleten verdriet zo kil klinkt stilte immer dwingend de roep vergeefs want hier vind ik je niet…

't Avondt. Aan de westertrans Zinkt, in goud gehuld en glans, Statig 't zonnelicht ter neer In de schoot van 't wieglend meer, Dat, als bloosde 't van verlangen, Om het in zijn bed te ontvangen, Inkarnaat* voelt gloeien op zijn wangen. 't Avondt. Door het heidekruid Suist als aeoolsharpgeluid* 't Windeke en kust zo zacht Al de bloempjes…