Alle inzendingen over vlieten

Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal De waterval. Een glinsterend kleed Ligt stil verbreed, In 't nieuwe perk. Het loofgewemel, Het bonte zwerk, De blauwe hemel, Ziet statig neer Op 't effen meer;…

vader ging uit zonder jas ik riep nog na hoe koud het was maar hij ging weg in korte mouwen in zijn mooiste hemd, de marineblauwe en de wind woei en de vliet bevroor eerder dan het jaar daarvoor de hoest kwam en liet hem niet alleen hing droog en koortsig om hem heen hing aan de balken van ons huis om zijn nek als een lodenkruis en de…

Lisbloem, die bloeit aan de zoom van de vliet, Hoog op een vorstlijke schilde geheven, Als door een lijfwacht van speren omgeven Troont gij te midden van 't riet! Over het veld ruist een lied van de vloed, Kostlijk als harpspel van zilveren snaren, Brengen, bezield door het koeltje, de baren U met de morgen haar groet!…

Ik voel mijn leven door mijn vingren vlieten, dat leven zonder liefde en zonder zegen, en de allerlaatste hoop dit hart ontschieten, zo afgebeuld langs alle martelwegen. Geen trouwe borst zwelt ooit de mijne tegen; geen milde hand zal mij genadig gieten de zoete wijn des levens. - Kalm bewegen in teer genegen zijn en zacht genieten!…

waar de rijn en vliet elkaar ontmoeten waar dromen en sprookjes elkaar begroeten in een leugen vol met angst is een mens op zijn bangst als de waarheid veloren raakt en de hemel nooit de aarde raakt had ik mee moeten lopen naar beneden alleen maar blijven hopen dansen met de gestoorde goden alles maar verlaten achterlaten loslaten…

Toen heb ik uit holle rieten, Speelman, die ten dans komt noden, Troostend melodie doen vlieten, Want ik weet de gang der goden; Hoe zij eerst de onbewuste, Sluimerend als gesloten kelken, In de kuise boezem rusten, Dan ontluiken en verwelken; Wee, dat tranen wekt en zuchten, Wie toch kan het heil begrijpen, Dat beloofd wordt door het…

En sidrend beuren slanke populieren zich op uit kille dauw, die langs de vliet in flarden zijn sluier af laat slieren. Geen leeuwrik orgelt er een morgenlied; op loden vleuglen schijnt de stilt te hangen; slechts in de verte ruist de zee haar zangen...…

onder de oppervlakte liggen de woorden verspreid over lagen verzonken in gedachten waarin gespit moet worden stenen vormen de inspiratiebron steeds weer omgekeerd door werkende handen vormen om te watertanden opgeraapt en schoongeveegd vertonen ze hun huid die onbeschreven lijkt als een niet gezongen lied de snelle vliet geeft…

Hij vond het fijn om te gaan varen met zijn lieffie in de boot op de vliet wat liggen dobberen of vissen in een grote sloot Hij had het niet op kou en regen werd blijer van de zomerzon van klussen thuis of bij de kinderen en buiten eten als het kon Hij vond het niets om stil te zitten een mens geboren om te doen geen geluier of niks nuttigs…

Schoon Lief, ik voel u overal: In dorrer vlakten zengend branden, In stille koelte zilter stranden, Op hoge alp of diep in 't dal; Ik hoor u in des bergstrooms val, Die klatert langs de rotsge wanden, In 't ruisen door de lage landen Van brede vliet of beken smal.…

Donzige vlokken Strooit hij op aker, landhuis en heg; Hand doet hij worden 't Water der vlieten, 't Zand van de weg. Krassende raven Vliegen in 't ronde, Bol van de kou; Nevel en mistdamp Hullen de velden Weder in rouw.…

O harten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij Al is ze nog zo schoon versieret en bepereld. Vraagt niet, hoe kan het zijn dat zij zo goddeloos, Zo eer-vergeten zij en overgeven boos? Helaas! het is om dat de wereld is de wereld.…

Laat het vlieten, laat het schieten, Dat de borst zich uit moog gieten, En ontlasten van heur smart! In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld.…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

Toch heel mijn hart is 't, dat hier rustloos slaat; - zo 't uurwerk, dat aldoor zijn gangen gaat, onopgemerkt als 't leven rustig vliet en 't helder oog in blauwe verten blikt, doch al te luide, in tijden van verdriet, op scherpe maat de slepende uren tikt.…

- Cor van Vliet -…

Mijn hoofd valt zwaar, mijn stramme handen beven; ik voel onmachtstranen in mijne ogen schieten en heel mijn leven door mijn vingren vlieten ------------------------------------------ verterte: vertrapte…

't Daget over dorp en land, heel het oosten laait en brandt, de bedauwde weiden domen, wolkskens hangen in de bomen, wolkskens vlieden langs de vliet, ieder bladje een dauwdrop giet.…

Mijn hoofd valt zwaar, mijn stramme handen beven; 'k voel onmachtstranen in mijne ogen schieten en heel mijn leven door mijn vingren vlieten. 1895…

Snuff'lend over blauwzwart bevroren vliet, Zocht de oostenwind, of hij iets levends vond; In 't zonlicht dubbel spokig, siste in 't rond 'T schuifelen, scherp en ijl, van 't dode riet; Zwervend geroep van vluchtende karkiet Klonk wonderlijk-onzichtbaar.…

O herten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij. Al isse nog zo schoon versiered en bepeireld. Vraagt niet, hoe kan het zijn dat zij zo goddeloos, Zo eer-vergeten zij en overgeven boos? Helaas! het is omdat de wereld is de wereld.…

De Vrolijkheid dartelt In klaverrijk Gras, Zij wemelt, zij spartelt, In vlieten en plas. De wouden herhalen Hun feestelijk lied; Ook zwijgt, in de dalen, De leeuwerik niet. Van Echo vervangen Bij 't rijzen der maan, Heft gij nog uw zangen O Nachtegaal aan!…

Flonkerzon op een snelle vliet welke zich door ’t dal meandert, deels gesplitst, van koers verandert en zich door de raderen schiet. Fuiken vol forel en baars waarop reigers zich verlusten maar waarnaast twee schepers rusten beopdracht door de molenaars.…

bladzijde door de letters van je gedicht hoe kan ik lieve woordjes vangen aan dagzijde van onderdak op het kustgebied in de schelp van je heupen om mijn vingers rond je haven te sluiten binnen gehoorafstand ik wilde wat roepen 'binnen onze taal' de zee klotst altijd voort in eindeloze deiningen wend zich altijd weerom waar zij heen vliet…

De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet, De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,— Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven.…

Kom ga je mee, we gaan naar Leidschendam Langs molens, vliet, het spoor en door de wei Je hoeft niet voor je kaartje in de rij Oom Han is conducteur der blauwe tram!…

En de goudgele bloeme nijgt zich Steeds verder naar de vliet, Tot hij in de zilvren spiegel Zijn beeldtnis ziet. Zo koud en zo kil is het water... Zijn zoenen prangt De bloem op het beeld, waar minnend Hij over hangt.…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

Maar meer nog u, o vaderlandse tonen, Waar kracht en ziel en Hemelgeest in wonen; Die met de zang van Po en Tiber vliet, En godenlust door hart en aders giet, Maar rijzen kunt, en onder 't boezemstrelen, Met godenwil op 't menslijk hart bevelen, Zijn stormen stilt, zijn ijs in vlammen zet, En donders voert, en bliksemend verplet.…