Alle inzendingen over voor 't laatst

nu niet U hebt levenslang spreekt hij, ik kom enkel voorbij In de stilte van ‘t laatst moment stromen tranen weg uit dit vallei Ik heb zojuist mijn God herkend Hij kwam langs, alleen voor mij…

Al wordt het uur steeds later, later, er zal geen raad of zin meer zijn die ’t laatste antwoord kan bezorgen want er is enkel leed en pijn. Wie hoopt nu nog op straks of morgen en of er eeuwigheid zal zijn? Maar ’t leven is heel diep geborgen en steeds zingt het een nieuw refrein.…

Het is niet alleen de stilte die nu langzaam zijn entree heeft gemaakt en de dag indigo kleurt in zwoele streken gestreeld door de nacht Die slaap laat aantreden en ogen doet sluiten Het verkeersgeluid verstomd De lichten dimmen Zacht Niet alleen 't laatste rondje met de hond langs het park wat zo anders geurt in duister en…

Maar 't zal mij altoos heugen, Hoe zij mij bij haar sterven Voor 't laatst nog eens omhelsde. Ik kan er niet aan denken, En 'k doe het toch zo gaarne. Toen zei ze: "Lieve Claartje!…

Wanneer heb je mijn warmte voor ’t laatst gezocht? Wanneer gaf jij mij de laatste keer je hartstocht? Wanneer, wanneer was dat ook al weer? Wanneer in al die jaren heb je het mij gezegd en in zachte woorden voor me neergelegd, dat ik de mooiste van de hele wereld was, dat ik jou paste als een warme winterjas?…

Voor ’t laatst zag zij op naar het stralende licht dat – groots en gebundeld – door hoge ramen binnenviel. Toen brak het bladstille licht de staf over haar. De armen gespreid, haar ogen gesloten, steeg haar witte ziel klapwiekend op de stralende hoogten in.…

Toch blijkt de tijd mij mee te sleuren in een vrije val naar 't uur dat alle misverstanden zal verscheuren en ze zonder goed of af te keuren tot as verbrandt in 't laatste vuur.…

Maar ’t is meteen ook de examenklas, die vol saamhorigheid en warmte was, waarvan men zich zo zorgeloos ontdoet. Nu slaat voor ’t laatst de grote schooldeur dicht, en kijk, daar gaan ze: blij en doelgericht een toekomst met veel heimwee tegemoet.…

De bomen staan als donk're palen die reiken naar de horizon alsof ze 't laatste licht gaan halen voor 't leven dat niet winnen kon en dat in kleuren dood zal bloeden en in de winter zal vergaan.…

het is zolang geleden dat ik jou voor 't laatst heb gezien dat ik afscheid heb genomen is vandaag 'n jaar of tien een paar dagen ervoor gingen we (voor mijn afscheid) iedereen nadoen oh we hebben gehuild van 't lachen prachtige dag was dat toen tot een paar dagen later jij niet op therapie verscheen je had jouw eigen afscheid gekozen…

'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord - In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank!…

'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord — In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank! wat op te klaren.…

Als straks mijn hand verdort op 't grove laken, mijn adem stokt en uitbreekt 't laatste zweet, sla dan met blindheid 't fonklend rechteroog maar laat het linker ziende opdat ik weet, wanneer zij soms het sterfbed mocht genaken, of zij mij liefhad of dit schandelijk loog.…

Ik laat de nacht mijn adem zingen, licht geboren door de schemering, zoals iemand draalt bij ’t laatste licht en alle jonge stemmen samenbindt. Ik laat de sterren mijn ogen schilderen, teer verborgen door verwondering. Wie zal mijn streling aarzelend kleuren, verder blazen dan de schaduw binnenin.…

Er liggen lange strepen in de lucht Van donker-grijs, de zon verbergt haar schijn; De heuveltop, gehuld in ’t mistgordijn Staat als een reuzenschim, ver weggevlucht. De wind kreunt met een lang-gerekte zucht, Als deed het machtige ademen hem pijn, Gedoken zit het stomme vogelijn, En ’t laatste broze bloempje trilt geducht.…

Naast hem sluipt traag het gitzwarte vlak en vertelt dat ‘t laatste restje in hem brak zijn lijf hangt, geen spoor meer van elan. Er geurt het zoete bitter van manillatabak, het was ooit samengeluk, hij huivert ervan.…

Lang slaap ik zo, tegen de kilste muren, de kop omlaag, de tenen kromgekneld; Door alles, zelfs door het bazuingeweld Van 't laatste oordeel zal mijn slaap heenduren.…

voort) De bomaanslag, die mooie passiemoord Of ‘t laatste sliertje sigarettenrook Is het die gruwelijke incestzaak De tuimelende beurs, die crisis bracht?…

; Voor hem is reuk van rotte blaren zoet, en d'avondwind een vriendelijke streling, als 't laatste licht in sombre lucht verbloedt; want hij, die al wat troost brengt heeft gemist, wordt in dit uur zo liefderijk een heling: uw nacht, oktober!…

laatste restje zonneschijn maar haar lach speelt weer op haar wang, ze zegt het geeft niet de kinderen hebben het te druk…

Toch niet de eindtijd 't Laatste Oordeel Het eind der tijden, Apocalyps Veranderende perspectieven Van Keynesiaans kapitalisme Overproductie naar believen Naar een neo-ecocentrisme?…

Mijn moeder mocht lang bij ons blijven, tot aan haar dood zou z' blakend blijven, Dat dachten wij tot 't laatste toe, toen zei ze mij:"Daar is mijn moe:". z' Was hier gister ook om thee te drinken, 't deed all' moed mij in de schoenen zinken. 't Gebed werd niet verhoord of toch wel, een dag later trok een Engel aan d' bel.…

De rondgang in dit paradijs op Aarde als mens, als wezen, als bewustzijnsstraal van moederborst tot 't laatste avondmaal van wervelwind totdat de storm bedaarde Bestaat uit rust'loos zoeken: slagen-falen met hart en ziel en 't onderscheidend zwaard van onze geest, wordt ons geen strijd bespaard: 't zijn oude mythes die ons lot bepalen Wij…

En hoe er op t laatst altijd wel eentje niet door moeders is ingelicht, die, als hij op de klok kijkt, in verwarring raakt, en niet doorheeft dat het ijs zo kraakt.…

Haar voetje stiet Een steen in 't water en terstond Verdwenen we. Zo was het altijd: Verschijnen, verdwijnen, weerzien, afscheid, Zoeken in elkaars ogen en mond. Een zoen, niet bij machte kortstondige weelde Te geven, die alleen het voorgevoel Van het wellicht voor 't laatst te doen Een zekere ernstige wellust verleende.…

Waar toekomst en dromen verstenen zonder bliksemschicht of regenboog domein van traan en gesloten oog overvol van 'zij gingen henen' Daar leeft slechts het gestage roesten zakt de steen door het vergane lijf waakt het opschrift over 't laatst bedrijf van hen die nog zoveel wilden, zoveel moesten Maar de dood wil niets, kent geen…

Ik heb ze gevouwen en beoordeeld jouw musicerende briefjes alsof de zon voor ’t laatst de middag noemt en sober wijzend naar jou het kermend licht herkent dat zich om je heen schaard, om toch vooral het duister in je ogen te doorklieven ik zag op het eiland een veld met dahlia’s ja ook jij bloemde eens in kleuren die ik niet wil noemen…

Dan schrijf ik je op een briefje hoe mooi je was, hoe vol van lentegeuren en ik lees 't je voor als 't laatste licht verstomt. Ik wed, dan gaan je wangen kleuren. Een lijster juicht dan heel nabij, voor jou, voor mij, mijn liefje.…

Ik ben op ‘t laatst alleen te midden Van al dat leven blijven staan, - ‘k Heb in mijn eentje leren bidden - 'Ons-Lieve-Heer' heeft niet verstaan!…

En geest en hart, zij waaien droeve vlagen Van kille leegheid in 't verdord gemoed; En de aarde kwijnt; met haar gij, 't laatste goed Waaraan 'k mij klamp, gedenkend vroeger dagen.…