125 resultaten.
STRANDGEZICHTEN
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 489 Vroeg in de morgen
weer dat helder makende
indringende licht
Schuimbekkende
steigerende paarden
golvend op de kust
Turend over zee
ziet hij door nevelen heen
het witte Engelland
Het donkert vroeg
maar altijd aan de zee
die toegift van licht
Verstomde branding -
in de oorschelp hoorbaar
nog de zee
Een stramme monnik
wacht het wassend…
MIJN PAARD BALTHASAR
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 513 Mijn paard begroet de zon met gespitste oren
ik kom in de stemming om het wassende licht tegemoet te gaan
het is alsof het verdriet en twijfels van het laatste jaar
achter me wegstromen, zoals de schaduw van Balthasar
voor de eerste keer in mijn leven ben ik vrij
vrij van de wereld voor mij
en van de verplichtingen achter mij
een groot deel…
De aarde slaat terug
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 177 De oogleden nog dichter
dan voorheen om de dodelijke
spraakwaterval te ontwijken, heel de
wereld is kozak en het paard sterft
in het weke ijzererts
een opgeworpen barricade herbergt
slechts nog stedelijke lijken die
in ’t laatste moment nog zwaaiden
met de rode stip en banzai schreeuwden
tegen de opperste vijand – het wassende water
wat…
Lieveling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 71 Deze nacht was het mooiste mijn deel
je droeg mij woorden aan,
alsof je hart klopte en veel
opkwam met de wassende maan.
Het was als brood voor mijn mond
ik genoot van de kruimels licht,
alsof het het eerste had van de ochtendstond
compleet verguld ontspannen en onverplicht.…
dampwater
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 248 ik ben gloorsnikkend
hoor haar damp slaat neder
de warme schaal derwijze
de snik valt achterover
over de tong sprakeloos de larynx in
de zeep melkwit haar wassende
ter zijde op ’t halzen beneveld' ogen
was ik haar uit wellend
onuitwisbaar slempt zij mijn overgave
de put in mij glorend' is zij zijnde
haar kleed lakend' doende
alsof het…
Witz
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 106 Je vroeg: wordt dat nog wat
dat universum van ons
dat uitdijende gevaarte
dat wassende gevaar
waar ik in jou zit
en jij in mij
dat ons telen en tanen is
die kosmos die ons
als een joker
uitvond en verborg
aandeed en uittrok
dat ding dat al 13,7
miljarden rondtolt
Die ballon is vandaag
nul geworden en
feliciteert ons met een kind
een…
Na verloop van tijd
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 88 ja, er is nog ruimte
tussen vloedlijnen en
wassende maan
nog tijd te gaan, stranden
te struinen, te verstuiven
als duinen, totdat we
verliezen in verdwalen
het lichaam mank gaat
we grond en ogen met
sterfhout behangen
wennen aan vocht uit
verse wonden, wennen
aan de bres in de haag
troosten met snoep
dankwoorden spuien…
Ik had zo graag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 Of anders ook
aan Holland willen denken,
het reiken naar den einder
naast de langzame stroom
van het wassende water.
En als ook dat niet kan,
dan maar een droevig lied
Zo van « het is november en het giet
zo troosteloos en grijs
en alle dag gelijk. »
Helaas, dat is mij niet gegeven,
het is allang gedaan.…
Vossiusgymnasium
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 41 unieke jaren zijn voorbij
stil vervaagd uit mijn bestaan
gezonken in het wassend tij
yuppenschool in deftig zuid
mijn plaats onder de zon
nog heug ik mij het belgeluid
als 't eerste uur begon
stemmen die ik nog kan horen
in vage dromen van weleer
uit tijden die mij sterk bekoren
maar antwoord geven zij niet meer…
De moordenaar
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.938 Vlak naast hem was de vette vrouw,
Nog naakt, zich wassend, of de schande
Met ’t zeepsop droop van hare handen.
Haar ogen waren hard en grauw.…
een kalme stroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 807 werd een kabbelende stroom
die kalm meandert tussen zomerkaden
de schepen ogen traag en zwaar beladen
doch voeren slechts een achterhaalde droom
wat futen drijven slaperig en loom
een rietkraag lispelt treurig een ballade
de avondzon belicht met veel genade
de knekels van een jonggestorven boom
je houdt de bedding keurig in bedwang
het wassend…
Het bergmeer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 287 Ik vloog
en zoog zijn grootsheid op, kwam in de ban
van watermassa’s die met oergeweld
zich stortten van een steile stenen wand
die dan –als koele kabbel uitgesneld-
het bergmeer vormden.Zwom ik in Uw land
van wassend water krachtig neergeveld
en dreef ik ,vrij, gedragen door Uw hand ?…
Het bergmeer
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 299 Zwom ik in Uw land
van wassend water krachtig neergeveld
en dreef ik ,vrij, gedragen door Uw hand…
Meester 1955
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 2.673 De indruk van een voet in het zand
wordt weggespoeld als het water
wassend glijdt over het strand.
De meesterhand laat zo veel later
gevoel nog gaan boven verstand
onuitwisbaar: zijn indruk staat er.…
Ballade van de generaal
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.733 Rood van roem en ver van nederlagen
staat de zich met dampend water
wassende generaal voor het raam
van zijn enige kamer.
De vrouwen van zijn loopbaan
sneden aan twee zijden
want zijn buik is behaard
met kussen van zwaarden.…
Turend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 de frisse wind
ongrijpbaar licht
als lucht
door de haren gaan
In de verte
aan de oneindige horizon
ver verwijderd van
het achterland
snellen schepen als
stippen, met
vlag en wimpel
en in hun kielzog
slechts een traag spoor,
naar een overkant
Waar meeuwen schreeuwen
als leeuwen
wolken drijven als pluizen,
stroomt het wassende…
wassen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 124 met waterverf leren we
schilderen over het
huiveringwekkend menselijk tekort
over het wassen van handen
in onschuld
met waterverf schilderen we
de oorlogen telkens opnieuw
lossen we ze op in water
tot de doeken nieuw en
helemaal wit zijn
als de wateren rood kleuren
wenden we de hoofden af
van het wassende bloed
in de duisternis…
water
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 766 water, wiegend water
water van voor mijn bestaan
waarin ik wentel
waarin ik wacht
water, waar kom ik vandaan
water, weeënd water
water waar vloei je me heen
waar is het wonder
waar ik op wacht
water, ik voel me alleen
water, wassend water
water waarin ik mij baad
waar al mijn weerstand
weinig meer weegt
water, ik was mijn gewaad…
door kilte bevangen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 760 zelfs de ijsberen zijn naar het Zuiden gegaan
de vissen hoef je niet meer in de supermarkt te kopen
ze liggen hier in ijsblokken keurig verpakt
zullen we in het gras - waarvan het groen is verdwenen -
een potje vrijen, of is jouw warmte inmiddels ook gezakt
de bomen staren me bladloos aan
de wind slaat met haar koude om onze oren
het wassende…
Cumulus humulus
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 485 Met het water aan de lippen
omhelst ze mijn voeten,
ze kust me, ik ontspan
het zilte schuim,
het wassende water
met een vloed die ebt
in een zee van ruimte
de tijd verbleekt,
overspoeld door het moment,
ik denk slechts
gisteren was gisteren
en later is later……
Even voor eeuwig bevrijd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 180 Met het water tot aan de lippen
overspoeld door het moment,
omhelst zij mijn voeten,
ze kust me en
ik ontspan bij
dit zilte schuim
van het wassende water.
Mijn vloed ebt weg
in de zee van ruimte
verbleekt tijd.
Gisteren was gisteren
later is later,
het voelt voor even
als eeuwig bevrijd.…
Handen als herfstige bladeren
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 498 In de zachte trekken van je gelaat
tekent zich opnieuw
de vreugde uit je kindertijd
Als galopperende paarden
laat je jouw gedachten de teugels vrij
En wonderlijk hoe de boom
zich gekromd heeft door
het zuchten van de wind
Alsof hij een buiging maakt
naar het groetende zonlicht
en de wassende maan
Ook wanneer je handen generfd…
Verweesd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 263 waarom moeten dagen maar duren
December, de maand van heel alleen
weken lijken voorbij te kruipen
donkre nachten duren dubbel lang
‘s avonds zet zij het op een zuipen
de wintertijd maakt haar stervensbang
dan is daar plots het licht van vrede
het blijft ook bij haar huisje staan
in stilte prevelt zij een bede
bij het schijnsel van de wassende…
Een laatste schrijven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 68 Nu je verweerde hart boven het wassende water verdwijnt
nu het verzonken blauw boven leigrijze golven slaapt
zal je dan het lichtste licht vinden?
de winternacht doorstaan?…
Scheveningen
gedicht
3.0 met 57 stemmen 6.560 lint van zilver zand
voor uitgestoken broodmagere armen
sirenen vluchten lijdzaam voor erbarmen
geen scherpe rotsen maar een veilig land
na de havenhoofden zwarte kaden
verworden zeebenen tot vaste voeten
geen lager wal meer of het eeuwig boeten
van hun vrouwen door de zee verraden
het onheil komt niet van de woeste vloed
maar van het wassend…
Dolleman & bloemenvrouw*
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 128 Dolleman draaft rondjes dwars door de stad
op zoek maar een adres dat niet bestaat
kinderen stampen in een regenplas
een achteloze dichter legt het vast
Mooie meneren en dure dames
wentelen zich in satijnen lakens
blote bloemvrouw danst een gat in de lucht
de wassende maan reist mee en lacht
Wolken boetseren schapen en wolven
moeder brak…
LAIS CCXIX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Nu het zich weer in stof en as vergaart
en droog de rauwe brokken haat verslikt,
nu het vonkt als het maar van haar gebaart;
en het op de feiten foute data hikt
en bij de pantomime lacht en snikt,
omdat het weet dat alles toch vergaat,
nu zij in het en overal bestaat,
nu het heet haar vuur door zich voelt varen,
nu is het weer bij doem tot…
Versmelten
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 1.291 Uitdagend kruipt zijn blouse los
-Verraad hult hem in gulden kleden
gebed in`t eeuwig, lengt het heden-
onscherp vaarwel in hallo`s blos
Ze voert hem uit zijn scha corso
-Schuift licht zijn zijde noire aan kant
charmeert hem van zijn apropos-
ten einder wassend bolster spant
Vurig slokt zij dees bleke glans
-neemt over rouge gelijnd email…
Versmelten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 579 uitdagend kruipt zijn blouse los
-verraad hult hem in gulden kleden
gebed in`t eeuwig, lengt het heden-
onscherp vaarwel in halo`s blos
Ze voert hem uit zijn scha corso
schuift licht zijn zijde noir aan kant
charmeert hem van zijn apropos
ten einder wassend bolster spant
zij slokt vurig dees bleke glans
-neemt over rouge gelijnd email…
Als tieners
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 29 Het wassende water is onstuitbaar
hoe vaak het ook breekt in brede
golven op het strandje
De zon staat een half uur
boven de horizon, hand in hand
lopen we in waaiende kleren
onze vrije avond in
Mijn haren dansen
In de boot aan het eind
van de steiger kussen we
als tieners, het water klotst
en de hemel kleurt oranje
Ik zie met eigen…