Netgedichten

netgedicht (nr. 41.045):

Turend

Turend naar de vloedlijn
zie ik brede golven
voor eeuwig op dit land
kapot slaan

en de frisse wind
ongrijpbaar licht
als lucht
door de haren gaan

In de verte
aan de oneindige horizon
ver verwijderd van
het achterland

snellen schepen als
stippen, met
vlag en wimpel
en in hun kielzog
slechts een traag spoor,
naar een overkant

Waar meeuwen schreeuwen
als leeuwen
wolken drijven als pluizen,
stroomt het wassende water
als nooit te voor

De vrees voor de vloed
wordt veelkleurig
door deze
grijze golven gesmoord.