Alle inzendingen over emoties

de vlinder en de bij zijn op de bloem van mijn hoop neergestreken en zonder het amper te weten hebben ze de stamper weten te bewegen en na haar zachtjes te hebben gepeld gezorgd voor een prachtig bloeiend bloemenveld…

Wat ochtenddauw doet verfraaien laat spinrag vergeten Zo vergeet men die jong is soms degenen die oud zijn en tot grijs vervagen De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit hun reeds vergane gloriedagen toen zij als het frisse ochtenddauw het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden de zon op hun jonge huid voelden en dachten dat…

Al zoekend langs de horizon ik zoek en vind een ster Als die mij nu eens wijzen kon helaas, hij staat te ver De ster een lichtpunt op mijn pad zorgt dat 'k niet struik'len zal Al leidt hij mij niet naar een schat het is een licht door 't dal En na het dal, de zon komt op het nieuwe licht is daar Ik kan nu klimmen naar de top maar ook…

De gonsregen, regen - het òpbewegen van bladen als water valt, de regen valt valt valt. Zo in me zelf gedoken te zitten in 't glanzige niet meer witte licht - en nooit te beginnen beweging en niet te bezinnen. De regen maakt grauwe strepen in de gladgrauw geslepen lucht - de gordijnen hangen…

Eeuwen na de hoofse zeden, tijdens ons afwezig eten, staat de vanillevla opeens in bloei. Tafel en stoelen lopen uit. Gekwinkeleer. De vloerbedekking klatert bij mijn schoenen. Onze driezitsbank is niet te houden, heel de kamer begint te stoeien. Je legt je lepel neer en kijkt me aan. De boothals van je beige trui zakt…

De dag begint, mijn Roos is naar Vicée Zij is in andere oorden nooit te laat Zij is met andere woorden zeer gebaat Bij tijd en licht - zij is de dageraad De weerschijn in een dauwdrop - een mêlee Van roze gele rozen in Vicée Een kleurendiamant, duizend karaat Rosevingerige opkomst boven zee…

Dag kruk, dag zeikerds, dag café, hé fiets, ha slot, ga nou eens open, juist. Zeg voorwiel, blijf eens recht, o handen hou dat stuur nou vast, dag schots en scheve sterrenbeelden, vlieg toch niet zo snel voorbij, dag harde koude kinderhoofdjes blauwgroen in mijn ribbenkast - ha die voordeur, leeg portiek, hoi trap, daar kom ik, stommel…

Ach licht en is het lot van al, zo menig band wordt keten; zo menige en zo groot getal die 't blijzijn haast vergeten!…

tussen de regels lees je wat er werkelijk wordt bedoeld in lichaamstaal ontwaar ik of dat wat je zegt op waarheid is gestoeld in jouw ogen zie ik wat je werkelijk voor me voelt zo liggen nu eenmaal dat soort dingen ach gewoon zoals ik in het zingen het gevoel van m’n hart onthaal want wat jij naar mij uitstraalt heeft…

ze zit op een stoel ze is aanwezig ze kijkt naar de mensen maar ze ziet ze niet zo onverwacht zo jong nog wat een gemis veel sterkte ze hoort de woorden maar ze luistert niet ze geeft de juiste antwoorden terwijl ze vlucht in haar afwezigheid terwijl ze wacht tot ze mag rouwen alleen…

De nieuwe dageraad biedt zich aan in rood- oranje zonnegloed de leeuwerik haalt de lente binnen een emotie op zichzelf die schoonheid weerkaatsend tegen het hemelgewelf ik slaak een zucht, het voorjaar leeft geeft lucht aan het gemoed en ruimte in het hart om dát te kunnen dragen waar mijn kind de kracht niet meer voor heeft Parkinson…

Een zeldzame bloem ontwaakt uit een droom in een zinderende zomer meeldraden trillen stuifmeel poedert om ons te louteren in naaktheid is er nu vrede in het mensenhart Getuige van een passioneel verlangen om in de liefde van die bloem te zijn bloembladeren verkleuren rood wordt langzaam roze Je probeert het in het ritme eb…

Waar ben ik? Het is hier zo donker? Angsten en andere duistere gevoelens beginnen me te bekruipen.... Woede, frustratie, stress, maar voornamelijk verdriet. Ik kruip in elkaar en beginnen zachtjes te wenen, ik MOET hier weg! Ik sta op en probeer weg te lopen maar er is iets wat me tegenhoudt. Ik ruk me los, begin te lopen en plots val ik neer in…

Tussen 24/7 en 24 uur 7 minuten Vlak na 't verstrijken van de middernacht Wanneer ik op een vocalise wacht Tussen 24 uur en zeven Minuten walst het ritme van de nacht Aan 't eind waarvan begin van een nieuw leven Van zijn of niet zijn in de lange nacht Van Maagdenburger mv halvebollen Een ritueel van 24/7 Als dageraad der…

Tekst geschreven op de muziek en het ritme van ‘When I was your man’, zoals gezongen door Bruno Mars, zie link. (Herhalingen staan tussen haakjes.) Hetzelfde liedje maar het voelt nu heel anders aan Jij wilde graag dansen, je wilde naar party’s gaan Ik had geen oog voor jou, alleen voor mijn eigen wens En dat jij bij me hoorde, begreep geen…

Wat brengt de Dag? De Avond. Wat brengt het Leven? Dood. Wat wil mijn hart gehavend? Rust na nood.…

Een kruispunt van falende wegen In een bergachtig gebied Waar de lawines vallen als regen Om hoop te bederven Wilskracht niet meer te verwerven Bang voor het einde van de dag Hoe ontwaak je nog uit deze nacht Schaamte voor je wezen Om voor je medemens te vrezen Maar wat als je vader zegt ‘Ik ben trots op jou’ Lijkt het van binnen Dat…

Het verstand zegt nee maar het gevoel Verblindende uitzinnige extase Bestormt de hemelboog kent geen oase Van rust, geen middel schuwt het voor het doel Vernedert en bespot de goede rede De helderheid ervaring juiste weg Bezonkenheid heeft er geen enkele zeg In razernij wordt wijsheid blind gemeden…

Als woorden met elkaar praten en zinnen elkaar lezen kunnen beelden elkaar zien en harten elkaar voelen…

Ik ben klaar voor fijne dingen Wil niet meer in mineur Heb veel pijn overwonnen Ga verder met een lach Het leven lacht me toe Voel warme zonnestralen Kan weer vrij genieten Plezier schijnt in mijn ogen Ik grossier in mooie dromen Echt daar kan ik wat mee Krijg nieuwe goede inzichten Over mijn levenswandel Ik wil niet meer wegkruipen…

En weer is het het toeval dat mij op het juist moment Onverwacht en zomaar aan een wandelaar verbindt Een vrouw die ongevraagd en uit zichzelf haar lot vertelt Ontwapenende medereizigster in mijn coupé Een geval van Magic Time - voor mij echt ongekend…

Elke morgen, elke dag opnieuw, wordt de pijn steeds weer geboren. Krijg ik telkens die rauwe duw, je voor altijd te hebben verloren. Neem dan je badjas in mijn armen, ruik die o zo bekende geur. Laat mijn hart hierdoor verwarmen, en het ochtendlicht dat krijgt nu kleur. Kijk naar mijn handen, recht mijn rug, roep de morgen na zijn…

Een kleine waarheid ontvouwt zich vrijwel onzichtbaar voor de mensen om ons heen in deze vreemde wereld we vinden elkaar lief en sturen liefdevolle berichtjes over hoe het gaat met de ontheemde vlinders in het weidse wolvenland Zou het liefste de havenboezem willen volgen met mijn lucide dromen mijn harde hoofd tegen jouw torso jouw…

Mijn leven, mijn karakter, mijn aarde Ik vroeg mij af waar wij waren? Lopen en lopen, denken en denken, dwalen en dwalen, met m’n voeten onder de blaren. M’n eigen die ik spaarde, het besef van mijn eigen kwade. Mijn leven, mijn karakter, mijn waarde Ik vroeg mij af wat doe ik op deze aarde? Schrijven en schrijven, huilen en huilen, praten…

Goudgeel weer het bier en lollig de jongens. Waar moet dat henen? Mijn plan om non te worden weer twee weken uitgesteld - eerst wennen aan het idee, de drie geloftes onder mijn armen nemen in plaats van - goudgeel bier loopt langs mijn wangen. De jongens raken mijn armen aan. Waar moet ik heen? Boerend vertel ik een mop iedereen lacht terwijl…

In de sombere wintertuin zie ik onzichtbare dieren nog voor het regenen in een droom verdwijnen er blijft een grijze wereldtaal aan de veel te diepe afgrond van mijn geheugen hangen om stille getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou ontluiken de eerste bloemen alsof het nooit winter is geweest er zit een…

denk eerst  eens na voordat je  met woorden een ander kwetst kijk eerst eens naar je eigen fouten voordat je  over die van een ander kletst…

de woele aarde bekomt haar tijd in alle facetten waar kleuren aan voldoen, de rijpheid van het heden ontgaat vervloekt de monogame chaos van dit kil bestaan de tijd die mij voldaan het leven tracht te herzien als een reis door de doornen van mijn ziel, verzekerd van mijn dromen laakt elk seizoen dezelfde kreet die mij ten dele laat waden…

door de glazen van ver voor gisteren, het klopte op de eenvoud waarin anderen zich gedroegen alsof het de parels waren die zelfs schitterden in het vale filigrein van tekortkoming en ongefilterde pijn afijn, het is gelukt, de bodem onder mijn voeten kent geen aarding meer, losgeslagen als een tochtige termiet is mijn paradigma meer dan…

het is zoals het is hoe zou het anders zijn je bent  zoals je bent hoe zou je anders zijn ondenkbare gedachten  bevolken onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…