Alle inzendingen

Dieuwer is verliefd (bij get) Op zulk een reine vrijer: Maar ze heeft er niet eens op gelet, Hoe krom dat hij zijn benen zet, Gelijk een kreup’le snijer. Want als ze naar z’n aanzicht ziet, Zij kan d'r niet uitkomen; Zij weet dan van zichzelve niet. Zij staat, wanneer haar dat geschiedt, Al waar zij opgenomen. Maar, Dieuwertje, je hebt…

Ons plekje Aan de poort Van de hemel Het kerkje Waarboven Wolken zweven Ons plekje Waar we samen Het leven deelden…

Aan Reniel Renato David Litecia De man had levenloze ogen Zei iemand die getuige was Riep woorden die er niet om logen Zijn kreet viel aan op een terras Zijn God was groot, zo ook zijn messen Een skater zeeg gewond ineen Door bloeddorst, nauwelijks te lessen, Was Ayoeb door het dolle heen Ontwrichten, burgers angst aanjagen Is deze…

Geprezen zij dit nu Waarin ik dit schrijven kan Woorden pijnloos kan laten dansen Laat dit altijd mijn nu zijn En niet het nu worden van de mensen op de geriatrische afdeling Dat godsamme Ook eens míjn nu zal zijn Dan zal ik het nu vervloeken En er niets aan hebben Dat het nu ooit anders was…

Tegen de klippen op behoud ik optimisme maar het wordt wel steeds realistischer van wat wel kan en wat niet, mag of moet want optimisme dient wel gevoed te worden het verlangt ook vitaminen en mineralen en wil van tijd tot tijd met rust worden gelaten Dan na een verkwikkende diepe nachtslaap sijpelt het optimisme in mijn nieuwe dag Zelfs…

Het grauwe bruinblad neemt bewogen door de wind hartroerend afscheid…

Wat heerlijk zal het zijn te drinken uit die heldere waterstromen die beken zo schoon en rein die vanuit de Tuin van Eden komen. Zo zuiver en helder als glas zo vredig tussen hun oevers zoals het in het paradijs ook was reinheid uit de bron zo vers. Daar is verkoeling voor mens en dier daar heersen vriendschap vree en rust daar is geen…

Houd me vast, kus me, ik houd van jou, voor altijd -- voor zolang het duurt.…

Volautomatisch voortgedreven door Bussums lange lanen heeft mijn bolide hoegenaamd geen moeite om de decadente luxueuze door Oeigoeren gemonitorde robotica in de werkhallen in Sinkiang van schroef tot wegbewijzeringssensoren in een onontwarbaar geheel van microchipsgestuurde lite gemonteerde en van cruisecontrol voorziene…

wij hebben ons de woordenschat van geliefden eigen gemaakt met sprekende blikken ook de syntaxis van onze liefdestaal was er een vol zachte tederheid in klank en kleur waarbij niet de kennis van belang was maar wel de manier van overdracht vaak maakt een begrijpende lach het hoofdstuk af waarbij gelezen en begrepen inclusief…

Hij, Geert, heeft geen bananenruggen... Zijn club tapt nu uit een oneigenlijk ... en sluipt met noodwet op een glad rechts ... Ons land wordt zo een doodeng, steenkoud ... Het gros hier vindt dit kabinet maar ... dus laat maar vallen straks, als herfstbruin ... P.S. Bij Prinsjesdag behoort een mode... ook met een hoed blijkt Faber nog…

Ik hoorde uw voetstap naadren op het pad, ik wachtte en zag u na een korte poze. - Hoe geurden 't dennenbosje en de rozen! - Toen gij mijn open woning binnentradt. Gij waart dien avond toen gij tot mij kwaamt, o dood, niet overmoedig, niet vermetel. En toen gij plaats naamt in mijn zachte zetel gelijk een knaap, zo schuchter en beschaamd.…

Hoe dingen binnen hem bestaan. Planken boordevol wasverzacht linnengoed. Als uitgedroomde zeilen schurken lakens tegen elkaar aan. Op stijve stapels rusten nog in overijverige vouw gestreken zakdoeken van voor de wegwerptijd. Het gespaarde uit de magere jaren schuilt in een mandje achterin: een mistige bril, te slanke ringen,…

In gedicht wil ik eeuwig uw schoon bezingen uw zin, hart en oren in gevoel bekoren u door woord en zang in elan omringen begeleid door uitbundige vogelkoren. Uw schoonheid vervult mij tot adoratie drijft tot schrijven van proza, ode of sonnet dichters geeft u fantasie en inspiratie voor u wordt zo menig woord op papier gezet. Met diamant…

er zijn momenten om er de hand in te hebben zolang het geluid draagt over doordringbaar bovenaards te oud voor bestemming te jong voor vertrek niets heeft meer betekenis dan het verzwegene ongezien achtergebleven in vermeend beton mijn mond draagt geen bevelen uit mijn oor vangt luistertaal zo vrij zijn letters in verstaanbare…

Tik tak tik tak, de dagen schuiven voorbij zoals dat wolkendek in mei In mei toen alles weer ontdooid was en een zachte bries nieuw leven bracht De zonnestralen voelden als een warme deken en bloemen dankten de hemel voor deze maand En ik deed dit omdat ik jou had Tik tak tik tak, de wijzers stonden stil omdat mijn tranen toen nog niet wisten…

oud worden ik doe er lekker niet aan mee blijf voor altijd jong ook al zal ik wel moeten mijn lichaam heeft dankzij een uitbundige levensstijl toch moeten boeten wat mij er fysiek dus toe dwong wat mij bleek toen ik mijn spiegelbeeld bekeek maar ook al doet m’n lichaam niet mee aan dat wat ik mezelf heb beloofd en de tijd mij ongewild…

Draag je water naar de put Voor de volgende generatie Tot aan je allerlaatste fut En hij zal je prijzen Wankelend in de hemel Huilend van geluk Zo'n beeld krijg je moeilijk stuk Maar aan spijt en schaamte geen gebrek Want is het niet makkelijker Om te doen volgens plan Je fouten van tevoren Behoren te vangen Aan de juiste meningen gehangen…

Al de gouden middaguren Van de zonnen die verzonken, Stralen door dit blankdoorblonken Blindend dak van blauwe muren Op de stervensstille lach Van de laatste zomerdag. In de dalen van de duinen Huivren wondre schemeringen Om de helderheid der dingen; En geen aêm vleugt langs de kruinen; Dieper dan de middagvreê Hijgt de stilte van de zee…

Als elke week moet ik hier aan de bak Vandaag heb ik een snelsonnet geschreven Aangaande Schoof die stukken vrij wou geven Waarin zowaar de meeste tekst ontbrak Bevalt dit vers u niet, ach, voor mijn part Lakt u toch heel mijn snelsonnetje zwart…

Uitgeput de put uit denkt de zandtovenaar die nog sporadisch mijn gedachten tekent en ze steeds sneller uitwist soms zou ik net als Kuipers een astronaut willen zijn om de mensheid vanuit een groter perspectief globaal gezien te bekijken toch zie ik het heelal in een sufi met een brandende rok terwijl een trapezedanseres heel…

Bijl valt Hoofd ziet komen Te traag dit om te weten wat er om in gaat Het schijnt dat je doorgilt en doordenkt Even als je al los bent Omdat het denken een vertraging heeft -------------------------------------------- Uit: de Poeziekrant nr 3, 2004.…

Wie in de war is denkt nog steeds dat anderen -- weten wat ze doen.…

We liepen op de dijk Je wilde zwemmen de laatste zomerdag O, die betweterige weervoorspellers en alles wat betweterig Maar toen we ‘t wilde water zagen besloten we te lopen tot de haven De lisdodden wilde jij, die moeilijk los te krijgen Op ‘t havenhoofd dat volgegroeid, met rozebottels, de planken van de steiger los daar, aan…

De dag voor D-day stond mijn hart in brand mijn ziel in vuur en vlam hooggespannen wachtend op haar vlucht mijn verre oostenvlam onwetend van last minute lies gewiekst gevleugel op het laatst van pechvogels gehoornde duivels zwarte beren op mijn pad schiet ik als een pijl uit een boog door bos en beemd dwars over…

Langzaam gaat een mooie nazomerdag dicht en het donker plaats maakt voor het licht roerloos hangt het lover bloemen sluiten zich één voor één gouden zon gaat onder alles wordt sereen en zacht maan verschijnt en stilte omkleedt de nacht…

ze kijkt naar de mensen die bij elkaar horen ze is met niemand samen en voelt zich verloren ze mocht nooit huilen grote meisjes huilen niet maar ze voelt nog steeds de pijn van dat oude kinderverdriet ze heeft haar gevoelens volledig geblokkeerd hoe ze zich moet uiten heeft ze nooit geleerd haar emoties zijn weggestopt in de kluis…

Twee hartsvrienden, een papoese jongen en een blank meisje, genieten van de pracht der schitterlucht boven aansluipende nacht. De einder straalt, van diep purper doordrongen. "Hoe kan dat?" gaat over hun mijmertongen. "Rode wolken maken muren en een gracht om huizen en paleizen. Een poort houdt wacht voor gebouwen vol vergulde wrongen."…

Ik rende en sprong me rot over andermans pad Was me nooit bewust van het effect dat dat had Maar nu sta ik stilletjes hier, de helderheid valt uit mijn mond Al die bewegingen, maar zo stil dat ik stond Nu dat ik dat dan zag, was de volgende test Om eerlijk te kijken hoe ik functioneer op mijn best En tot mijn verbazing bleek, totaal andere kant…

Ik verkoop geen angst, voor wanneer de ramen boze ogen dragen Vooral de lucht spreekt mij vreemde woorden tegen Het gevoel van een terneergeslagen lijster die maar zingt en zingt Een ballade over het gemis van jouw stem in de stegen, metrotunnels en straten van deze verlopen stad God, wat verlang ik naar de lente van vervlogen dagen vergeten…