Alle inzendingen

Trump heeft voldaan de Knesset toegesproken De gijzelaars zijn eindelijk bevrijd (Van Israël althans). De vredestijd (Voor Israël althans) is aangebroken De Palestijn beseft dat hij of zij Één vorm van vrij zal kennen: vogelvrij…

dit wordt er nooit bij verteld bedacht ik dus door die nat wordende schoenen op een grasveld tijdens zo’n laatste hondenronde terwijl ik keek naar Cassiopeia trachtte me te herinneren om hoeveel kinderen mooier dan de drie Nereïden en zonder blauw haar getooid zij, een moeder haar eer in de strijd om erkenning en waardigheid (weer…

III 'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen En de geleidelijke gang der weken, Waarin geen stoot de teed're rust komt breken, Geen winterleed de najaarsstilte plagen. 'k Hoor nòg in 't hout der woudduif innig klagen, En dool gelukkig langs de bocht'ge beken, En in mijzelve loop ik zacht…

Laat ons de blaren van alle leed vergaren. De aarde, ook vermoeid, heeft nooit dode blaren gedragen. De aarde wondt om, in de driedagestond, te laten herrijzen onder de loodzware kus van de liefde. En is die kus weerom licht leed, leed, dat alles is, - Ik ben Die is, - o, laat deze zoen niet verloren gaan want elke zoen is gloên van goed…

Dans de herfst in, de bruinkleurige, spit de aarde om, je velgen bespat met slierten in een Ford zonder olievlek de avond in. En antwoord zonder spot, Jack, ontneem de nacht zijn wijzers, voor jou de wissers, vuige kledder over de beslagen ruit, nu bewijzen zich de pedalen en daarmee uit. Het zijn de uren van diepe kleuren, losse draden…

Wetenschap is de kunst Om te onderzoeken wat je denkt De aanname gemaakt Het plaatje compleet Op afstand beschouwend Als een leek doch geleerd Wat je eigenlijk al wist Maar elders wordt betwist De conclusie getrokken Het verdict gesproken Alles in overtuiging Hypothese allerminst Retour naar de bron Reflectie op persoon Standpunt…

uiterst omzichtig benader je de nacht in de slaap ben je immers het meest wakker wat volgt is de messcherpe ontleding van deze dag hier wordt niets herinnerd hier wordt stilte herhaald in hoeveel pogingen demp je verdriet hoe vaak verstop je je achter hagen van eenzaamheid hoe voel je je in een landschap van haat even…

Wat is verkiezingsthema nummer 1? De woningnood, door jaren wanbeleid? De minimabestaansonzekerheid? Klimaatontwikkelingen om ons heen? De vraag hoe Nederland het water weert? Nee, de ‘asieltsunami’, volgens Geert.…

Wie van de vergeten godenzonen heeft, badend in de zonovergoten dodenzee, de bliksem in Carus’ hoofd geschoten, -waarop niks meer uit de hemel kwam? Een vergeten verhaal wat de ronde deed, langs een fluisterkring, - de herinnering van de donkere schim van een kiel van een schip, grauw water waarin verwoestende strijdlust ontwaakte –,…

Zon der rechtvaardigheid Oorsprong des levens Glans van het eeuwige Licht in de duisternis Allerverduldigste Minnaar van zuiverheid Waarheid en schoonheid en eeuwige wijsheid Minzame hoeder der broeders van zonden van stenen des aanstoots van ledigheids oor kussen listen des duivels van onkuise deernen en vallende vrouwen Zon…

Mijn ouders zijn weg, we kunnen naar bed gaan, maar ik durf niet eens met een smoesje richting mijn kamer te gaan met jou of zonder iets te zeggen je hand te nemen, want wil jij wel, en hoe moet ik er bij kijken? Daarom zijn een hele rij buren onze getuigen dat we de gedachte aan blote kussen en licht in liefde zweven laten vliegen…

Een oude eik houdt stand, waar het pad zich buigt in stilte. Wind gaat door zijn takken zoals jaren door een hart. Er is geen woord meer nodig hier. Alleen het ritselen van bladeren, het zachte vallen van het licht — en in zijn schaduw ademt tijd, onzichtbaar, maar aanwezig. Alsof de wereld luistert ...!…

De zon der rechtvaardigheid laat nog op zich wachten de week blijft nog grijs als ik naar buiten staar zij zal het mensenleed hier niet verzachten doch hopelijk gaat zij als Zon der Rechtvaardigheid wel blijvend schijnen in de ogen der gijzelaar uit elk beider kampen - Joden en Palestijnen…

Ik droomlig onder de hemelboog, 'n Azuurblauwe peilloze diepte, Waarin ik verdrink, herboren Terugkeer in mijn etherische droom, Ontvangen door orkestraal vogelgezang, Toegewaaid door ’n zacht briesje, In de stilte van d’avondstond…

Toen de zon, twee jaar  verduisterd schuilgaand achter wolken stof vanochtend weer  werd vrijgelaten, ging schijnen  in de van eerwraak bloeddoorlopen  ogen en angst  voor de dood     van door nachtmerries  en trauma's  levenslang gegijzelden  zag de wereld de mondgesnoerde hoofdrolspelers dramatis personae wachtend op godot…

Een wijze uil uit Rozendaal Sprak: Luister naar mij, allemaal Ik ben al een poos Verschrikkelijk boos Spreek samen eens dezelfde taal!…

Het is zaterdag 11 oktober 2025 de vroegste trein naar Groningen vanaf Amsterdam-Zuid dan van Groningen met Arriva naar Baflo bezoek de donateursdag van de vrienden van Rottermeroog- en plaat in de stiltecoupé lonkt de nacht nog de trein wiegt ik doe m'n ogen 'diegt' ik schommel, ik droom loom zet ik voet op Rottums bodem zacht klinken…

Ze vroeg om ‘gewoon een boek’, waarin exact en punctueel voorgeschreven staat, op basis van een geloofwaardig feitenrelaas, verwerkt tot haalbaar bulletplan, waaruit zij dan stap-voor-stap destilleert, -dat is hoe zij leert-, hoe het leven te begrijpen; hoe zij zich in de wereld verplaatsen kan, door de ogen kijken van de hond,…

Ik ben een Lichtwezen Ik besta uit puur Licht Ik besta uit pure Liefde Mijn thuis is het Universum Mijn lichaam is een tijdelijke jas Deze Aarde is een tijdelijk huis Mijn echte thuis is altijd in mij Het Universum is in mij Ik ben altijd thuis Ik ben Licht Ik ben Liefde Ik ben prachtig Ik ben krachtig Ik ben machtig…

Dat je je niet los kunt maken van een fijne gebeurtenis Je telkens teruggaat in dezelfde film Alsof dat het belangrijkste was Dat alles wat je nu doet daardoor gekleurd wordt Dat je niet naar politieke podcasts kijken kunt meer Alleen maar die zon Die mooie weggetjes Alleen maar de grappen maar ook de ernst, met jou Dat alles zo…

Wat met pen staat geschreven In zielen gekerfd Staat elkaar naar het leven Rede bederft Woorden die raken Als pijlen hun doel Het kan de mens kraken Hard, stug en koel Kies voor de waarde Uit overtuiging en geloof Als ware men staarde In een diepblauw oog Met vertrouwen doorspekt Die de waarheid dient Van een waardig respect…

II De meeuwen scheren langs 't verlaten strand, Hun witte buikjes glimmen even op, En nederwaarts gestrekt met spitse kop, Zo laten zij zich vallen op het zand. De najaarsstilte ligt al over 't land, Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…

Nu moeten wij aan veel meer traagheid wennen, aan liefde die verdween en aan wat nog resteert aan teerheid in wat najaarslucht en geur van dennen en aan hoe-het-kon-zijn-gedachten die je nooit verleert. Aan bijna-niets, en aan voortdurend 4 dezelfde muren en aan een belsignaal dat nooit weerklinkt, aan twintig keer per dag door ramen naar de…

Zijn stem, een glimlach in vergeten café, een melodie die zachtjes op de tijd rust, zijn woorden als ochtendlicht over het water, waar we zijn liedjes telkens weer terugvinden, ook als stilte hen omhult. Hij, die zong van eenvoud en verlangen, met een stem die troost bracht aan verloren uren, die het kleine groot maakte, het alledaagse bijzonder…

Een Kamerlid heeft niet bepaald veel stress Twee hele maanden in de zomer vrij Daar komt de maand oktober nog eens bij Den Haag ligt plat, ze zijn weer op reces Veel PVV'ers zullen het niet merken Die zijn er toch al nooit om daar te werken…

“Ik, de hervormer, deel dit wereldse rijk, deel deze woorden met allen die toehoren, de strijders uit de verzen; ere Maximianus! De stenen mogen rollen, tollen voor de ogen van zij die volhouden dat Het Ware ondeelbaar voor hen alleen bestaat. Bouw de baden, bestier de heuvelen, breek het verband tussen hemel en aarde.” “O waardige…

=============== =============== De woorden, ze zijn gekomen en gegaan, ik zit hier ziek te wezen. De telefoon gaat over, de katten slapen. Ik hoor Linda aan het stofzuigen. Wachtend of ik moet leven, wachtend of ik moet sterven. Ik wou dat ik iets meer van moed bijeen kon rapen, van de kat gebeten worden of van de hond: te zijn of niet te…

In bloedverzachtende doortastendheid, welteverstaan: “Zie de kapitein achter bergen aan blijven gaan!” En suizen deed ’t: tekort schoten woorden na elkaar, vervaarlijk opeenvolgend, uit zijn comfortabele ruimte, uit zijn sprekende mond die verzuimde te pruimen wat de wereld aanbood, nooit echt inbond, doch niet echt van zich afbeet…

Wie ik ben, mijn grapjes mijn woordkeus en mijn kleren dat alles lijkt wel belangrijk maar achteraf weet ik elke keer weer dat het niet beklijft, dat maar een vaag beeld ervan overblijft bij vrienden en bekenden en het niet de vastheid heeft van mijn gezicht, dat het alleen iets betekent voor wie-weet-welke mensen die ik niet ken…

Het kan niet vaak genoeg worden gezegd ook mèt tachtig procent presentieplicht wordt niemand daar van plichtsverzuim beticht ons land heeft Paars 'vak'kundig lamgelegd met dank aan één vent die nu wordt bedreigd benieuwd wie straks het hardst in zijn nek hijgt...…