Alle inzendingen

Vaag door dichte nevels ziet men nog silhouetten uit lang of kort verleden tijd die men in 't heden wil zetten aan duidelijkheid niet te wensen wars van nevel of duister maar volop in het licht transparant voor ieder in het zicht. Maar in hedendaags licht blijkt vorm van silhouetten vertekend door nevel en tijd. Waar blijft de tijd…

Het was me het weekendje wel het weekendje DEBENELUX DEutschland, BElgië, NEderland en LUxenbourgh Snoezelen aan de Moezel DE Soezelen door de Ardennen BE Snelle Jelle tot Zuid-Limburg NE Smikkelen in Restaurant Echternach LUX Ons land en buurlanden zijn als vrienden niet op afstand maar zo dichtbij, dus ook voor een weekendje zo bezoekwaardig…

Verlangen, lust, spanning, In elke vezel van hun lijf, Aftastend, zoekend, vindend Hun lijf naar streeft. Vuurwerk van extatisch genot, Naar euforische hemelse hoogten, In roze wolken van liefdesrituelen, Culminerend, uiteenspattend In een dans van symbiotisch Versmeltende eenheid, Waar het ik verdwijnt in wij, Van twee geliefden…

er kwam een echte poëet voorbij en vertelde over mijn gedichten hij vrolijkte mij op door te stellen; jij behoort tot de lichtgewichten ik was verrukt door zijn schrijven en respecteerde deze bemoeienis hoe meer ik zijn woorden liet beklijven des te verrukter ik ontsteeg uit mijn poëtische droefenis soms heeft men humor nodig van dien…

Volg jouw blikken naar een liefdeshotel dat de liefde nog niet kent Ruik jouw temperament Ja, ik wil jou, ik wil jou in de schoot van mijn verlangen Leg jouw lokken om mijn liefde, laat ze deinen op golven genot Vouw jouw gedachten om mijn vinger, laat ze likken aan mijn huid Huil om de slingers die we…

Eeuwen geweven wortels diep in aarde rust stormen fluisteren Verbonden met stilte staat hij daar, al zo lang als iemand zich kan herinneren, wortels diep verankerd in eeuwenoude aarde, terwijl zijn majestueuze stam littekens draagt, van stormen die zijn voorbijgegaan. Dagen schuiven als wolken over de kruin, elk voorbijgaand seizoen laat…

Ondanks protest bij de gemeenteraad Komt er een gloednieuw azc in Zwolle Maar buiten ruit Geert Wilders door het dolle De mensen op met vreemdelingenhaat ‘Om ze een hart onder de riem te steken’ (En zo meer onderbuikgevoel te kweken)…

Ik zei: het zijn de zenuwen, de dokter: het zijn ratten in uw lijf. Ik sprak: ga weg, leef zonder mij. Nu ik alleen ben, resten mij de resten. Zichtbaar alleen de glans op mij, op de lege vinger na het aanraken van de zelfontspanner. ------------------------------------- uit: 'Welcome Hygiëne', 1996…

Zomergoud smelt in de kroes der korenzee; strelensziek ritselt ze om ons met listig spel, daar we nu 't kronkelend pad bestijgen, achtereen, naar de kruin. Daarbeneên rust, in zijn tent van donker groen, 't koele dal, even ontvlucht, en doet de blik weiflen in wisselend verlangen tussen stil genot, steiler vlucht! Hoger streeft…

Hij loopt de kamer binnen met zijn potlood in de hand, hij ziet iemand naakt staan en zegt, “Wie is die man?” Hij doet zo z’n best met z’n beperkte verstand om te bedenken wat te zeggen als hij thuiskomt. Want hier staat iets te gebeuren, maar hij heeft nog geen idee wat. Toch, Heer van der Struik? Hij steekt z’n nek uit en hij vraagt, “Is dit…

je bent klein maar groot genoeg om alle warmte en succes terug te geven aan de mensen die voor jouw geweldige prestaties een warm en lang applaus geven in gecomprimeerde lieve emoties het is een spel van jou en je publiek in een echte give and go dat grote hoogte bereikt steeds geestdriftiger en verslavend is in de gegeven actie…

Wat is uw geboortedatum vroeg zij de patiënt met een schuin oog keek hij de radioloog aan begon aan zichzelf en zijn identiteit haast te twijfelen waarom, dacht hij, wil zij dat van mij weten zie ik er anders of gek uit misschien ze kennen mij toch ze hebben mij hier al een keer of wat eerder gezien maar lang mocht dat…

soms aanvaard ik eigenlijk het alleen zijn steeds meer en heb ik vrede in mijn bestaan, natuurlijk negeer ik niet het unieke gemis . vaker spreekt in mij ook de rede die er op duidt de huidige weg te gaan zoals die zich reeds allengs ontvouwt en al meedragend een onvervangbaar zielenbestaan . in de omgang met de andere mens vind ik meer…

geen smeulende vulkaan geen aanzuigend moeras geen langgerekte schaduw geen avonden op straat geen nachten in de kou geen dagenlange vrees geen opgelegd excuus geen straf voor niks geen tanden te verliezen geen handen boven het hoofd geen mondje dicht te houden geen vertrouwen te veinzen…

Rusland is een muis Een muis in berenpak Het pak vertoont gaten De muis is moe en zwak Zijn tanden zijn verrot Z’n staart aangevreten Z’n spaargeld bijna op Z’n kinderen geslacht Geofferd voor de macht Wat heeft de muis bereikt in drie jaar gruwelstrijd? De muis crepeert in z’n kwartier en nóg blijven haviken hier vrees produceren om…

================== toen in de jaren vijftig het maaien, mesten en hooien eindelijk wetenschappelijk werd aangepakt via cijfermatige logica i.p.v. natte duimen bij volle maan, of grof gestoken boerenverstand bleek dat: het gras is volgroeid als temperatuur x tijd = waarde X maaien, hooien, persen, stuwen stouwen niet te droog niet…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven…

ik ben de tijdelijkheid van het aardse beu waar zij met hart en ziel onze sferen laten functioneren doet de ander nonchalant en laat ons de wonden van de aanslagen door de solitairen op ons leefmilieu verbinden terwijl de daders op het kerkhof hun zonden belijden zonder berouw omdat zij vol driften en zonder zorg en bekommernis…

De donkere kamer biedt uitzicht op de rivier en drie koppeltjes. Zij hebben geen oog voor het kleurenpalet in en langs het water.…

Soms heb ik heimwee naar ijsbloemen en een kruik oude winterfantasieën bij foto's van het plein ons huis vol tantes de tuin vol appels een mand vol noten altijd iets te vieren toen, maar voor nu is dat veel te ver nu is het leeg achter de foto's die ik mee kon nemen Ik mis het woeste land het wonder van de tuinen ik mis de onverpakte…

Ik ben me bewust van mijn beeld als ik bel ik let op mijn evenbeeld en op dat van jou het gaat ten koste van zinformuleren en om die reden bel ik nimmer beeld en al helemaal niet op Overflakkee laat staan op Goeree waar het saaie uitzicht mij doet verlangen naar schone gezangen en lieflijke wangen bewegende lippen als horizonstippen…

Al die kerken vooral de katholieke hebben toch alle schijn naast opgelegde heiligheid van afgelegde geiligheid voor hun mannenbroeders nu met die jonge vitale nieuwe paus Leo de luxe ontstaat toch alle potentie voor verminderende prostaatklachten…

Als er geen mensen waren, Was op d’aarde louter vreê, Geen oorlogen van barbaren, Geen vervuiling van de zee. Geen handelstwisten, Geen landjepik, ieder zijn deel, Geen armoede die d’rijken beslisten, Elke plant en dier in ’t gareel. Alleen de kennishonger misten, Evenals liefde en altruïsme, maar ook haat en egoïsme, Niemand zich…

Ooit had een mens weleens van diarree last, van brandend maagzuur, buikkramp, indigestie, maar dat is nu allang niet meer de kwestie: de industrie heeft heel het volk gePFASt. Gelukkig hebt u nu in buik en maag bescherming door een antiaanbaklaag.…

het monster bestaat bij de gratie van de strijd en de ruimte tussen vriend en vijand de uitvergrote reuzen staan te stampen op het slagveld van twee kampen tegenover jongelingen die te voet gekomen zijn een ijzeren strijdknots een massief bronzen speer zijn geen verweer tegen de slimmigheidjes de kleintjes gaan ervandoor met de…

Nu zijn de tijden rijp, dat zonne perelt op elk grasblaadje, en 't uitgespreid gelach mijn ogen doopt en mijn gedachten wijdt. Hoog staan de bomen in de jeugd der wereld als heiligen, en heel deze eeuw'ge dag is licht en wit, vol suiz'len wijd en zijd; ik hoor het sap in al de planten zwellen, en hoe, met stille wil, de schepping groeit…

Langs rotsen in de rivier van mijn eigen tranen, baant ’t bloed zich gelauwerd ’n weg door mijn wanen; als stoker van deze frontaal brandende wijn, en de pijn die ’t goed doet onder volgers van Perseus’ sterrenzege, verblijf ik halverwege. Tussen partijen in zoek ik de ruimte voor uitzondering, voorbij de grens van strijdende berijders…

lief, de tijd is voorbij, er zullen geen stemmen meer wonen in mijn hart geen vogels boven het koren geen lam in de wei en geen onrustig waaien in mijn oogopslag geen kraaienest in de mast mijn dag om naar je uit te kijken geen golven breken nu meer aan het strand van je naam geen schelpen als lege open handen liggen aan het strand van mijn…

Zomerzon gloeit heet een bloem buigt zonder breken zelfs onder het licht Soms valt het licht schuin door bladeren vol gaten. Juist daar lijkt schaduw dieper, voller in betekenis. Wat buiten de lijnen groeit, zoekt geen vorm, maar vindt zijn eigen waarheid in het onverwachte. Een boom met een knoest kan nog stevig staan — misschien…

Wellicht is 't van een prehistorisch volk verdwaald van Stonehenge naar de verre kustlijn 't kan ook van een der Vikingstammen zijn met zwaard gewapend en met schild en dolk Die leefden met hun buit op grote voet als verre voorvaders van Lanceloet...…