Alle inzendingen over liefde

Je bent verrukkelijk, je bent lief je bent mijn zon in superlatief ik voel je handen nog over mijn lijnen ruik je geur die straks weer zal verdwijnen je laat me zweven het hele leven in je oogopslag op een namiddag van een zomerdag…

Hier stond vroeger een gedicht over Adam. Over hoe hij Eva, die nog ongeschapen was, miste. In dat gedicht deed ik wat schamper over de liefde; ik denk niet dat je het mooi vond. Ik gaf Adam de schuld: van het bestaan van verlangen en van de uitvinding van de liefde en van de eenzaamheid. Ik noemde de liefde een 'zoete lege mand' en een …

weet je nog dat we ergens naar zochten een gedachte een vermoeden een boek vragen zonder antwoord dat we steeds meer verdwaalden tussen zinnen en beelden dat we onze gezichten hadden afgewend weet je nog dat we ergens wel wisten dat tellen en meten ons niet verder brengt dat de kraai altijd de vogels verjaagt dat de wereld een landschap…

Je heldere blauwe ogen, je donker zwarte haar. Deed mij meteen bekoren, maar stond ik hier, dan stond jij daar. Mijn ogen bleven je volgen, als twee vogeltjes vlogen ze steeds aan jou voorbij. De gevoelens bleken uiteindelijk te hoge golven, dus liet jouw betovering mij weer vrij.…

Samen blootvoets in het bos met het mos als ondergrond, mekaar de hele hele nacht beminnen, Waar de zilveren maan tussen de bomen schijnt en de vuurvliegjes ons pad verlichten.…

vegen van zomer een dronken behang voelbaar de liefde van levensbelang droomde van leven een gouden glans de herfst is een streven de liefde een dans ik wil je nog even lief geef me een kans de kilte de stilte de winter brak de kilte de stilte ik huiver ik snak de kilte de stilte en liefde ontstak gebroken ontloken dit laatste…

Een inktzwarte hemel, vormt mijn perspectief. Ik kijk naar de einder en zie de troosteloosheid van ons bestaan. Als ik met mijn ogen de duisternis doorklief, is er bijna niets wat ik zie. Zware wolken drijven voorbij, zie ze gaan ‘under a dark black sky’. Leven in een waan. Op een kruispunt in mijn duister sta jij, een lichtpunt, helder…

dansen tussen lange bomen doen zij, de slanke vrouwen als gewillig riet bewegen de schimmen het doet mij herinneringen beschouwen waarin de liefde groeide en bloeide tussendoor de zwaarte van de dagen hoe droeg ik een werkelijkheid die zo bovenzinnelijk vloeide doch het zicht verblindde, ik zag geen dubbele lagen toch is het tot in alle…

Weet gij nog wel, hoe zomers avonds Wij gingen door het bloeiend veld En hoe we lachende toen zeiden, wat onze harten was ontweld? 't Werd stil en stiller. Op uw lippen bestierf eensklaps het schalkse woord En hoe wij aan elkander dachten We wisten 't, maar wij gingen voort. Weet gij nog wel, hoe ik toen vermeten Mij op uw lippen nederboog…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maan Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleke bladen aan de kim vergaan, - Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, - Dán, met een zachte glimlach en een zucht, Voor mijn verwonderde…

je weet ik ben een moeilijke vriend, die slecht eet, moeilijk loopt, stofmijt ademt, daarbij denkt het leven met je uit te zitten. daarom dat liggen helpt. daarom dat ik lig en me grondig leeg maak om mij te ontdoen van jou, niet dat het lukt, ze houden ons lekker samen filmpje zien, onszelf als mens daarin weten te vinden, emoties laten…

Liefde: vergeten dat je elkaar kent, opnieuw -- elkaar ontdekken.…

Je zag de titel Je las de inhoudspagina Maar daarna al mijn boek Dicht gedaan Hoe kan ik met je praten Als je mij blokkeert Hoe kan ik zeggen Dat je met een vrolijke persoon praat Met heel veel kleur en positiviteit En dat ik echt besta Maar die revue is al gepasseerd Net als velen weten dat ‘ghosting’ Het nieuwe tijdsperk is Ook het verliefd…

Je hand pakte mijn rok zo renden we door 't gemaaide gras we stonden stil: de lucht betrok wolken wrongen zich in bochten en wegen je zei: 'laat het maar regenen de zon - en af en toe een stortbui' je blik trok als die bui over mijn hart in dikke druppen vielen we samen gaf ik liefde weer nieuwe namen wilde ik voor je dansen op…

Ik geef je duizend zoenen ik droom je in de nacht mijn wereld stopt met draaien als jij maar naar me lacht je omarming geeft me vleugels je strooit wolken in mijn hoofd het regent alsmaar woorden ontvlamd en toch verdoofd dat ik alsmaar schrijven kan dat ik dit zo mag ervaren betoverd door je blik, je geur, je lijf, je haren…

´Je raakt me´ zei ze Warm teder fluistert haar adem waaiert over haar huid tinteling op het topje van haar vrouw zijn ´Ik wil je wel´ zei ze Tergend langzaam knopje per knopje bloot van elk kledingstuk ontbloot In dat ene moment was zij alleen, alleen maar zij, het allermooiste kleinood...!…

Romantische kus; haar eerste, zeggen lijdzaam -- stervend haar ogen.…

Gedachten die niet wachten zoveel woorden willen worden dopamine, verre oorden bijtend op je lip zinnen, spelen, lange nachten wakker liggen, vol verlangen dromen, denken, dageraad maanzinnig leven, aangeraakt zinnespelen, langzaam delen voelen, afstand - toch dichtbij dat jij dan weer zo goed begrijpt en ik weer voel wat jij…

Mijn liefde mag niet lijken op wanhoop, want dat -- zou een aanzoek zijn.…

Er ligt een grasland bij de rivier aan de oevers waar paarden grazen en een bankje staat met in het hout jouw naam geschreven je zal het lezen, vroeg of laat waarom staat daar jouw naam geschreven je staat zo helder in het leven misschien wil je wel liefde geven je zal het lezen, terwijl je praat en er varen schepen voorbij blij met de…

In mijn gedachten Zijn dagen en nachten Met bloemengeur Van zoete rozen In mijn gedachten Waar wij samen wachten Waar liefde woont Met licht verpozen In mijn gedachten Met hemelse krachten Die ons verbinden In liefde vinden In mijn gedachten Waar wij samen lachten Ja samen Samen Thans gaat de zomer Voorbij als…

zeg me hoe ik mijn geliefden zoek in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat ik leven moet stappen zetten moet dat ik graven moet naar de liefsten in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat dat ik niet meer terug…

De paden op! Welja, dat ene pad dat heel de tuin bestrijkt: het rondje binnendoor. Diagonale bielzen hogen hier en daar wat op. En dat is dat. Wat heb je met me voor dat wij hier gaan? Een achtertuin van zes bij acht, een spoor van slakken, minder dan een blokje om. Jij zegt: ‘Dit is het binnenpad.’ Volstaat het schijnbaar vierkant van een…

Hij praat heel de tijd over haar, dus dan kan het -- al bijna uit zijn.…

Liefhebben is lelijk en ouderwets men doet het niet meer ik weet het ik werk ook met handen en voeten om mijn hart te boven te blijven. ------------------------------------ uit: ‘Een hand voor ogen’…

Ik lag daar in het gras en zag mezelf in je pupillen je ogen, je lach, jij dichtbij mij en je vervulde me, omhulde me onze zielsliefde die zo woordeloos kan doorvoelen, hoe je me ontbangt en ik toch oneindig mag bedoelen kan zoeken naar woorden hoe dit alles, alles, zo groots en fijn hoe het kan voelen hoe liefde kan zijn…

De wind blaast alles weg, wat liefde is geweest -- ruist in de bomen.…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos niet aan ergernis gebonden of muizenissen uit een vergeten land bedenk ik me nu je naakt naast me ligt en ik je wil kussen op jouw zachte wangen alsjeblieft laat me toe in jouw gedachtewereld neem me mee in jouw stoute dromen Er zijn geen woordenboeken die alleen…

Je hoeft niets te zeggen niet eens mijn naam we lopen wat van omarming naar omarming leggen daarmee diep in onze buik al het eerdere vast Misschien is er te veel om te bespreken, maar straks zijn halve woorden genoeg en kussen we elkaar met dichterlijke zinnen vol liefde in hun gaten zoals heel ons leven een agenda vol gaten gevuld…

het is nog steeds de zachte liefde van begrijpen naar elkaar reiken ook al is de afstand er altijd juist het samen weten in een nooit vergeten maakt onze liefde zo waardevol omdat tijd geen slijt of rafels kent het zijn wij die in kleine mankementen de alertheid missen ons soms vergissen in een goed traceren van problemen…