2724 resultaten.
De schildwachten
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 664 De glans van mijn pijn bederft de eetwaar
En de hoop die spartelt in het achterhuis
De opstand is te vroeg uitgebroken
De meineed nog te vers en onversneden
De schildwachten steken de rivier over
Het hout is droog, de takken scherp
De rovers weigeren zich over te geven
Uit hun handen valt een lege vaas
Het was midden november en het water…
Wat is de aarde toch een lege plek
gedicht
2.0 met 78 stemmen 20.186 Wat is de aarde toch een lege plek
wanneer de middag grijs en koud als
versteend staat in de lenteknop
een jonge tak staat in de lenteknop
wat zijn de dagen arm maar teder
wat is de aarde toch een lege plek
wanneer de middag grijs en koud als
en april zijn eigen weg gaat
------------------------------------
Uit: 'Van gelijke duisternis…
SLAKKEN
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.394 misschien zoals george bernard shaw
die bij het snoeien van een perelaar
een tak brak en viel
vierennegentig jaar na zijn geboorte
en als mijn asse dan
vermengd met deze van mijn lief
is uitgestrooid op het tuinpad en de rozen
denkt de toevallige bezoeker
hé die witte stof is vast iets tegen slakken…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 370 Je streven is er op gericht,
Kijken naar ieders vertrouwd gezicht
Dat is je tot taak gesteld.
Als zij zitten in hun stoelen.
En zich veilig weer voelen .
Weet er immers toch geen een,
"Moeder voelde zich eenzaam, en alleen".…
Ken je dat gevoel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 705 zoals een zonnestraal
de ochtend inluidt
tussen de gordijnen door
en een merel
zich uitleeft op een tak
wanneer je wakker
op de wekker tuurt
en je je realiseert
dat het nog vroeg is
en nog een uurtje kan slapen
als je hart weer eens
een sprongetje maakt
bij de aanblik
van haar, haar glimlach
die je zo raakt
de stilte
in het schrijven…
VLERKEN
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.518 Nachtelik vliegen vogels van
de wilde wingerd weg
Schrikbeladen klapperen vlerken
dof
in deemstering
Knakgeluid van takken veelvuldig kort
ontsluieren_ _ _ _ _ vlerken
_ _ _ één ogenblik
niet-herkenbare ruimten
de ruimte is van knakkende
_ _ _ _ vlerken
_ _ _ _ vol
Plotseling zijn…
Parels
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.533 Ik moést ze zien
de glazen parels en
de dauwranden op de notenbladeren
allen kaal aan krachteloze takken hangend.
Deze novembermaand glinstert
onverwacht
het wakke, zware wegen uit grauwe en wachtende tuinen
en zelfs eindeloos
schitteren nog de brandende pompoenen.
Zo wil ik het ook wel:
doodgaan met frêle, zere parels op de rug.…
Nieuwe mogelijkheden
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 9.904 Hoor de wind die de takken buigt
tot pijnlijke kromming.
De woudreus kreunt vervaarlijk
maar strekt steeds weer zijn rug.
Keert in nieuwe staat terug.
Om verder te buigen.
Verder dan voorheen.
Om zich weer opnieuw op te richten
maar niet te barsten.
Trots trotseert hij tegenslagen.
En draagt nieuwe vruchten.…
ALS NOVEMBER IS GEKOMEN
poëzie
3.0 met 28 stemmen 5.099 -
Om de glorie, hun ontnomen,
In de mist te schreien staan,
Als november is gekomen,
En de takken traan op traan
Op de vochte grond doen stromen,
Waar de bladerkens vergaan
Na hun goude' oktoberdromen
En hun korte vrijheidswaan -
Als november is gekomen ...…
overgang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 296 nooit was ze alleen
het huis had sterke vleugels
en ogen die ze kon sluiten
veilig verborgen
toen de dag nieuw werd
huilde van nood
wuifden enkel kale takken
welkom en ze vertrok
beladen met verleden verdriet
de wereld rond
tot aan de ring van vuur
en er doorheen
gelouterd tot feniks
hooglied van de zon…
sprookjesland
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 693 Heerlijk stil is het om mij heen
het is hier stil en zo sereen
idyllisch is het gezicht
de nevel die uit de grond wordt opgelicht
heel langzaam zie je het zweven
de nevel komt tot leven
kon ik het maar pakken
maar het verdwijnt op de takken
de zon verwarmd de damp
aangetrokken als een soort mistlamp
het stijgt over mij heen
sprookjesland…
wil der wegen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 733 De wil was er,gezocht heb ik
op plekken waar nooit iemand is gegaan
waar hart en ziel zich kruisen
in de aarde van het bestaan
kroop door de holtes van mijn wezen
zwom in het diepste van mijn ziel
klom over honderde illusies
waar ik duizend malen viel
heb daar mijn weg gevonden
aan het puntje van mijn tak
vast moest ik mij houden…
Een nieuwe jas
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 471 mijn muisdagen zijn voorbij
geen krassen meer op mijn ogen
‘k zie elk addertje onder het gras
en krul mij in het verlangen
om weer soepel en gefocust
aan de laagste tak te hangen
ja, ik heb een jasje uitgedaan
maar dat is voor mij toch evident
want mijn nieuwe kleurenvel
geeft weer ruimte om te spelen
en speuren langs slingerpaden
als…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Als rondvliegend glas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 chaos vlaagt heftig
in brekende takken
lopen emoties
huizenhoog op
in donkere luwte
ritselt vervaarlijk het blad
loerend op kansen
uitschietend in kracht
woorden snijden
als rondvliegend glas
verwonden geliefden
met een hysterisch gelach
nog is de storm
niet bedaard
maar goede medicatie
heeft ons de orkaan bespaard…
Over en over
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 682 als een wilg op weg
naar winter
de bladeren zacht laten gaan
takken strak in de wind
nog even en het snoeimes
dringt tot aan de knot
er rest niets dan wachten
op herhaling
zal een zomer nog
de kleuren hervinden van toen
alles bloeide en vogelbekjes
voedden zich op de takkenschoot
de root scheen van goud
leven overleefde
de treurnis…
te onschuldig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 273 de wereld is mij wat te wit
verdoezeld zijn de harde tonen
gedempt in alles dat bedekt
kan het rauwe niet naar buiten komen
ik mis de ruwe bomenbast
de wilde takken en de stekels
het grauwe drenzen van de regen
zelfs het verbruinde eikenblad
het is met toch te argeloos
natuurlijk, euforie van zacht
maar het maagdelijke kan er nu
zo langzamerhand…
ademtocht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 249 vogels vallen mee
ijzig striemend de wind
takken kraken hard
winterglinster spat
aarde als versteend
ijzig koud bevroren
sneeuw jaagt onvermoeid
alle kieren vol
bomen huilen helse koren
winter blaast z’n wangen bol…
Lentegeluk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 282 Sereen staan de bomen
de takken fijn besnaard
de knoppen nog even dicht
voor ons bewaard
wachtend op het zonnelicht
en de jonge blonde fee
die zal komen
neemt ze het groen,
de vogels
en alle bloemen mee
Dan bezingt ze
jubelend de lente
die weer stralend lacht
na een lange koude
winternacht…
Seizoenen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Vol van het groene blad dan het geel
met de kaal wordende takken.
Als de herfst komt met zijn storm
zal hij in mijn hart gaan luwen.
Heel langzaam het vertrouwen in
mezelf weer zal gaan hervinden.
Dan zal er ook voor mij weer
een nieuw seizoen beginnen.…
Leegte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 128 de leegte die door mij stroomt
ontpopte op die groene heuvel
waarvan de naam mij is ontschoten
zwierden takken die kusten
de grijze nacht die hen
in evenwicht hield
zwarte vogels cirkelden
om de hoofden van degenen
van wie de zin verloren had
knaagden bevers zich een weg
door het onoverkomelijke
'n naamloze hief haar kelk op…
Vlerken
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.814 Nachtelik vliegen vogels van
de wilde wingerd weg
Schrikbeladen klapperen vlerken
dof
in deemstering
Knakgeluid van takken veelvuldig kort
ontsluieren vlerken
éen ogenblik
niet-herkenbare ruimten
de ruimte is van knakkende
vlerken
vol
Plotseling zijn vogels
schrikgeschud
ons
tot-dingen-gestolde Angst…
Is dat wie ik ben...
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 261 ben ik
als het licht dat kaatst
op een winterblad
glanzend, maar bros
zodat de vorst het
makkelijk, vinnig krakt
zo kwetsbaar ben ik
als de merelvleugels
ondergesneeuwd
wachtend in een tuin
onder de liguster
op de bekoring van de zon
zo frêle zachtjes
luisterend naar een lied
de boventoon
van vreemde vogels
op de hoogste tak…
Als..
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 344 Als een frisse was in een achtertuin die
hangt te drogen in een zomerse bries,
Als een fietser onderweg naar morgen
altijd de wind in de rug bepakt met valies
Als een kraanvogel statig zwevend
op de thermiek van tak naar boom
Als kinderen die spelen groen als gras,
als raderen draaien gesmeerd om hun as
Als kleur dat kleurt, luchtig als…
Verbonden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 153 De afstand
het fysiek
de hand die er niet is
Afhankelijk
kwetsbaar
Die ander
een stuk van mij
al die anderen
stukken van mij
Van mijn zelf
Ik snij ze niet los
van me af
Ik zou dood bloeden
Eén rivier
vele takken in de delta
naar de zee van het
één zijn
Water draagt de kern van onze ziel
Verbonden zijn in de pijn van…
Voetafdruk van mijn jeugd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 128 PASTORIETUIN
Kastanjes in volle
Bloei die het leven
Vieren in het
Vriendelijke ochtendlicht
Geur van nu te ruiken
In de voetafdruk van toen
Van mij als vijfjarig kind
Dat aan het begin
Van zijn mensenleven
Dezelfde bomen meemaakte
Met takken die als
Slingerplanten dienden om
De pastoriegracht over
Te steken - en die samen…
Hoe ze struikelt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 hoe ze struikelt over de schaduw van de maan
oude sporen zuchten in de takken van de bomen
het bruidskleed van de nacht stilletjes bloedt
in de dageraad van nooit gezegd
ik raap verkrampte woorden op
ruik de geur van kwetsbaar en alleen
draag het meisje in de binnenzak van mijn schoot
veilig en geborgen mag ze scheurletsels huilen…
als een oude boom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Als een oude boom
zo wil ik worden
Vol met knoesten,
littekens van afgebroken takken
Een schuilplaats biedend,
aan rondtrekkende vogels
Een veilig nest,
voor hen die rust nodig hebben om te broeden
Ik laat de stormen over mij heen komen,
maar groei door
Met mijn stevige wortels,
voed ik mij met alles wat moeder aarde in zich…
Wie wil ik zijn?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 233 Wil ik met mensenogen
Oordelen over de taken
Die alleen door mij
En niet door de ander
Worden verricht,
Of is het voldoende
Gewoon bij Zijn
Kinderen te passen -
Als ik aan de voeten zit
Van Hem die voor mij
Sterven zal en al mijn
Zonden wit zal wassen…
Geloven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 het is net, zegt ze, alsof de lucht
begint te trillen op de momenten
dat alleen ik naar de takken kijk
het gebladerte dat loslaat en valt
alsof mijn blik het aanwakkert
een soort sterfte teweegbrengt
wil je, vraagt ze, morgen samen
met mij naar de bomen kijken?…