Alle inzendingen over bevrijd

paradijs voor de komst van de mannen die je wreed gebruiken tot ze je afdanken en de bezemsteel, oma's wandelstok, hun bajonet of een kogel in je spietsen De vrouw met het geweer wil weer slapen, weer de warmte van de zon te voelen Ze wil een nieuw paradijs verdedigen, wakker zijn uit de nachtmerrie van onmenselijkheid en zich bevrijden…

Een stuk oud brood dat zorgvuldig wordt bewaard is een oud symbool voor veeloud zeer dat nooit verjaart weer opnieuw doorstane angsten en ook dreiging van terreur doen me duidelijk beseffen: de bevrijding is nog lang niet klaar stel geweld aan de kaak leg onderdrukking aan banden dat is de taak van vredelievende mensen uit alle landen…

vervlogen Ik kijk dromend naar de boom en zucht weer komt er een nieuw voorjaar aan waarvan ik vraag hoe die zal vergaan omdat mijn winter er niet voor vlucht Te lang heeft de kou mij in zijn macht ik ben vergeten hoe hem te bestrijden leg moe mijn hoofd berustend neer maar veer dan toch met koppig verweer ik ben het waard om mezelf te bevrijden…

wat hun geloof, of wat ook hun afkomst, dood zijn de doden in plaats van bevrijd.…

kracht Wat mis ik jouw zachte armen om me heen Je bent zo dichtbij maar ik voel me zo alleen De tranen willen naar buiten maar ik wil het niet Ik vecht tegen de emoties maar verlies 't uiteindelijk van het verdriet Zachtjes bid ik, Heer ik ben zo moe Haal me hier weg ik wil zo graag naar U toe Ik voel de rust in me stromen Ik voel me zo bevrijd…

Spock of een van zijn mannen is in Kezman aangeland superieure buitenaardse wezens een bal aan de voet als in de hand die vrouw heeft Kezman doorzien zijn geld dat interesseert haar niet het is dat buitenaardse, dat haar, die bakkebaarden, waar zij zo van geniet zie toch eens hoe hij loopt bevrijd van alle zwaartekracht ja, hij wordt haar…

nevelkleed Door de duisternis verblind zocht zij naar wegen tegen de razende adem van ‘n trieste tegenwind Maar het loze wervelen bleef zo heftig stoken dat ze d’r broze vleugels heeft gebroken Ondanks dat ze zwoegde voor haar zonsopgang klonk d’r gezang waarmee ze zich bij ‘m voegde als een lyrisch lied over liefde tot in d’ eeuwigheid bevrijd…

kind van de zon licht in leven bron van ontstaan schenk ons jouw kracht schitter in kleuren door diepgrijze nevel doorbreek de beklemming bevrijd ons hart hoop in de morgen schenk ons een lach kleur al het grijze schilder de dag leven in leven omring ons met hoop zoveel warmte te geven liefde elke dag beloof zonnige dagen in kille…

Ik huldig me in een blozend zwijgen Bevrijd van zorgen en verdriet Een doodgewone , zonnige dag Ik kan wel alle sterren beschrijven Ik voel een zwellen in mijn hart Een explosie stijgt tot een klaterende lach ‘k Wil rondhuppelen, dansen en zingen Mijn pijn voor eventjes verdringen Vandaag vlieg ik hoog in de lucht Beschilder ik de wolken…

Als een klaterend beekje door het dichte bos in kronkels tussen gevallen takken en dode bladeren ontsnapt bevrijd diep ademend onder kale bomen ruimte om te uiten woorden tuimelen zingen fluiten langzaam groeit het beekje aan onstuimiger en heftig sneller krachtig breder tot een stroom.…

keurig aangeharkt hartstocht op de paden onmin in de schaduw jaloezie binnen de perken Maar het miste perspectief geen verdiepte dieptes met verzwolgen gevolgen De rozen bloeiden zo vroeg dit jaar zij keek met handen maar een doorn drong stekelig in haar vinger witte rozen rood Zij keek naar het pluisje het pluisje in de wind dat bevrijd…

we doken hadden genoeg aan de lucht in elkaars ogen met handen vast weerstonden we de opwaartse kracht van het water door de snelheid die we samen naar de diepte maakten het was nog licht maar het zicht nam zienderogen af we keken elkaar aan brekend zijn wij naar boven gegaan een oneindige klim die met pijn als bevrijding…

ze stapt aan boord en kijkt me aan haar ogen dicht, het hoofd omlaag vuur wordt kil en dooft gewillig wijkt zwaar weer wanneer het anker wordt gelicht ze zet zich af, kijkt schuchter om naar de ondergaande zon haar mond is een bezworen lach een zielsweerspiegeling op zee zend haar op het juiste pad dan wordt ze bevrijd als onverwacht…

voor even waren wij geen vaders meer we hadden zorgen achter ons gelaten hier stonden kameraden, echte maten en allen loofden wij die ene heer en zo bevrijd van lasten en van plichten vlogen wij elkander in de armen ik voelde mannenlijven mij verwarmen we leken één familie: louter nichten ik was van al die mannen het idool en werd met zoete…

goedlachs te bespelen juist waar saaiheid en verveling dreigt klikken zij op skype voor de leukste contacten geen anderhalve meter of meer niet te zake doend gezever maar een heerlijke lach als warm welkom bad de vrolijke waterval van wetenswaardigheden kabbelt van het scherm af zonder dreiging van straf voor even weer bevrijd…

verbrande huid Waarom mijnheer, moest zij sterven De onschuld, mijn voorbestemde bruid Betast door vele handen in de straat De omwikkeling getuigt het leed Haar eens feestelijk bruidsgewaad Nu haar smetteloze witte doodskleed En hoog in de met rook besmeurde lucht Wacht de zwarte vogel op haar ziel Hij brengt haar naar hoge hemelen Bevrijd…

Jij hebt me uit mijn dromen bevrijd, weg vertrouwen, weg leuke tijd. Ook al zijn dromen bedrog, verliefdheid doet anders verbeelden toch? Met een roze bril zie je ook niet veel, denk je optimistisch en niet altijd reëel. Mijn hoofd is een complete chaos en alles knapt, ik ben degene die er geen snars van snapt.…

duinen wat verlaten eieren van vogels op de vlucht zand knarste in losse gedachten die zich niet lieten ordenen tot een vriendelijk geheel alles werd me te veel maar zee spoelde de bitterheid weg door monologen van talloze golven kwam ik langzaam tot rust heb het strand gekust mijn armen huilend gespreid voelde me eindelijk bevrijd…

wrede vlammen verlichten de nacht de angst op ons gezicht is voelbaar, de hitte onwerkelijk de oude stee kreunt, het vuur grijpt de stal de dieren bonken tegen de wand en schreeuwen plots maakt een schaduw zich los van ons die verstard zwijgen en kijken hem na dan werpen in vlammenstrijd de staldeuren open, de koeien bevrijd rennen…

Romantische adembenemende momenten flitsen door mijn nog slaperige brein geurig als een veld bloemen in de lente opgekomen na de eerste zonneschijn Momenten die de tijd even stil doen staan omgeven door het gevoel intens geluk pure oprechte liefde onder volle maan ontspannen en bevrijd van aardse druk Maar al die illusies, mooie…

Ik laat los en voel mij glijden door de trechter van mijn oppervlak ik zal mij door de donkere ring bevrijden zoals mijn scherf mijn eigen vuur ontstak.…

van het draven een ogenblik van bezinning rustig op dezelfde plek genieten van alle gaven die de natuur ons vrijelijk schenkt onvoorwaardelijk in haar pracht laat haar je hart betoveren hoor, het is de stilte die je wenkt kom tot jezelf, het hollen vermijden geniet van het moment een kleine adempauze de innerlijke stilte, zal onrust bevrijden…

op het strand gleed de zon over zand wind speelde blond door je haar ogen wolkten nog donker langzaam werd de bui geklaard snel als de golven kwamen je woorden in oneindige stromen ik liet ze komen als een tsunami van ijskoude dromen het luchtte op samen te praten en niet op de vlucht voor jouw hel de zon brak door in een bevrijdende…

Ja, het leven kan mooi zijn wanneer het je voor de wind gaat, verschrikkelijk wanneer je wordt toegetakeld en bevrijdend werken wanneer het hart, gelucht, opnieuw naar de dingen kan kijken-…

De opgezwollen borst keek bevrijd en vrolijk om zich heen met een keihard, lokkende tuit om mijn eeuwige dorst even te tarten, want het gelukkige hummeltje plakte er snel aan vast zoals ik zonder glas mijn biertjes drink. De moeder knikte naar mij, had me wel door en ik keek met mijn droge mond verlegen opzij.…

Benijdt men soms de niet-bevrijden Tot deze afwezigheid van leed? Toch, korte liefde en langer lijden, Het wordt een ding dat men vergeet. 's Verleden levens koud en heet Voelt men zich in de loop der tijden Vanzelf gelijk het uur ontglijden. O jeugd, was 't dit waarom men kreet? Men wordt een ding en men vergeet.…

Laat me je hart stelen Als een lief in de nacht Die je dromen komt bewonen En het gestolde goud Weer wil laten stromen Laat me je hart stelen Als een dief in de nacht Die je van angsten komt bevrijden En het verstilde zout Uit je wonden laat drijven Laat me je hart stelen Voordat het smelt En wegvloeit uit knikkende knieën Die je…

Jouw lach, Als perfecte maquillage voor jouw daadwerkelijke zijn Jouw lach Als afleiding voor jouw innerlijke pijn Jouw lach Waarmee je ons om de tuin dacht te leiden Jouw lach Bedoeld om anderen te verblijden Maar jezelf Kon je niet bevrijden Want jouw eigen pijn Mocht er van jou niet zijn En toen de dagen nachten bleven Jouw lach op…

In roodgoud najaarsweer Werd zó mijn geest bevrijd Van een krankzinnigheid: Ik raapte een donkre steen, En dacht, ook ik ga heen En lig zo zwaar en zwart Der aarde aan 't ijskoud hart. Toen daalde een purper blad, Dat Hij beschreven had, Mij ritslend in de hand En stak mijn hart in brand.…

De deuren gaan open en ramen ontwaken verlicht, schaapjes lopen op het droge van hun lammeren bevrijd De lach verblijdt en tranen treuren ontwricht. Crescendo, andante, met de kroon van bloesem terug op de troon Vlieg! fluit! Schraap uw keel, Schreeuw het uit! Het is lente, mensen!…