Netgedichten

netgedicht (nr. 23.404):

SCHERVENVUUR

Scherend langs de spiegel van mijn leven
zweef ik van kring naar kring in duizend ringen,
landt hier en daar voor lang of even,
en stuif dan door in mijn verwikkelingen.

Ik kijk mij na en lees de sonde
van geluk, verraad, vervulling en verlies,
tel het gelag en week de wonden
in ‘t zoete zuur van vers geboortevlies.

Ik laat los en voel mij glijden
door de trechter van mijn oppervlak
ik zal mij door de donkere ring bevrijden
zoals mijn scherf mijn eigen vuur ontstak.