Alle inzendingen over geborgenheid

icke daencke miene naoste ghie sijt unne menske as gine aender immer bende ghie daor vor miene surg as icke volle bin met traone ende lit icke voele me daen so geborg ende vele mere as ghie ieglich wit miene stiele is nimmer so enig tu segge ingekeert is mere dun weghe die icke gaone geve is vaok better uut te legge daen unne daenckewelle…

het woord heb ik in mijn hart geborgen want ik wist dat één woord meer zal vertellen dan zinnen kunnen openbaren van af het begin en eind van alle verhalen, is de kern altijd hetzelfde- liefde, zoektocht en overleven- de stem heb ik om mijn taille gebonden zij is zicht voor blinden en verlorenen zij is redding voor wie het horen wil én van…

uitstek timmersvreugd op het dak en een priemende zon horizondragende planken verbreden het luchtruim vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend een grijnzende inplanting als een enorm verticaal gebit met een massief torso ter platten van het panorama, het wil wel eens krommen de wereld verkleinen brengt het tot dimensies van geborgenheid…

Maar, dacht ik, God zal zorgen Voor 't geen te velde staat, Wat mòet, dat wòrdt geborgen, Zo niet vandaag, dan morgen, Als Hij aan d'arbeid gaat. Toen heb ik mij tevreden Tot rusten neergevleid. Wat nood, zo hier beneden Mijn handen 't werk niet deden? Wat scha voor de eeuwigheid?…

Mijn leven was een kronkelig pad totdat ik jou leerde kennen ik dacht dat ik liefde gevonden had ik hoefde nooit meer weg te rennen Jij bracht mij prachtige geborgenheid met open armen mocht ik ontvangen ik wilde je eigenlijk nooit meer kwijt ik kon alleen maar naar jou verlangen Mijn hart was glanzend en glad jij streelde het dag en nacht…

Ondanks de leemte die er is voel ik een diep gewortelde geborgenheid al lijkt alles een gemis.…

verzwaren het ademen de lach zwicht voor verleden gevaren terwijl de ziel bij voortduring dicht in lettergrepen van pijn in het heden leven blijkt ooit te zijn in dromen blijven zweven welke angst beleven en morgen ja, is er een morgen die voor haar mag zorgen is het doek te zwaar voor jouw schouder; ben je bij mij niet geborgen…

'Hoop’ is dat wezen van dons dat je, warm in beschermende handen geborgen, doet denken aan hoe het zou zijn als we vrij en vertrouwend de wereld beschouwden. Heel licht en geduldig, met enkel het doel van ontplooiing en groei in gedachten. ‘Hoop’ is dat wezen van dons dat verwarmt wanneer kou ons bevangt.…

Ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij U zorgt voor mij, elke nieuwe morgen Bij U ben ik veilig, zeker en geborgen. Ik vrees geen kwaad,want U bent bij mij U beschermt mij altijd, elke nieuwe dag Dank U wel Heer, dat ik dat weten mag.…

De lagere overheid gaat nu voor u zorgen, want zorg dicht bij u, dat voelt geborgen. Met minder geld raakt daar de balans verkouden, dus moet de gemeente bij u de hand ophouden.…

weilanden De vergezichten De boerderijen De kerk De oude school Hij is getrouwd Met zijn vroegere lief Dat is zijn hartendief Zijn maat Die dezelfde taal spreekt De kern van het dorp kent Niet gauw met Nieuwe ontwikkelingen meerent Ontzag Heeft Voor dat wat opgebouwd is En traant van binnen Om het goede Dat er was De warmte Geborgenheid…

Zoals jij gaat achterhaal ik niet meer de dag naar morgen Niet voor alles is het dan te laat diepte lijkt in toenemende mate in mezelf te zijn geborgen Nog wel als een kwetsbare veer die wankelt op de slagen van mijn hart en geen verschil maakt tussen dag en nacht ik heb weet van de eindeloze wederkeer Zoals dat wordt gevoeld en ik…

Vale adieu, partir c’est mourir un peu voelt een afscheid van geliefden zo zullen zij zich geborgen weten Wordt jouw naam een vergeten woord? Een vertrekkende strijder sterft een beetje hoeveel dorst hoeveel tranen hoeveel tijd wie blijven achter als vogels in een lege kooi Verdrinken liefde en laatste woorden in een graf van spijt?…

wat diepe geborgenheid omvat als ik de moederschoot zo lang geleden ben ontgleden hoe kan ik weten ………. of ik de juiste weg af ga terwijl ik nog volop in het leven sta hoe kan ik weten ………. wat echte liefde in al haar fases toch omvat als ik je pas sinds kort ken mijn schat hoe kan ik weten ……….…

kwetsbaarheid je lach, je traan, je raakte wat je gaf me liefde, rust en tijd je liet me voelen wat ik in me had de wijze woorden die je hebt gesproken je veelzeggend zwijgen bovendien mijn muren heb je afgebroken mijn maskers heb je nooit gezien soms dansend, soms drijvend tot de morgen kan ik niet anders dan mezelf zijn in jouw lange armen zo geborgen…

Als je boven me ligt, voel ik me veilig en geborgen. Als je me gevangen houdt met je lijf, voel ik me opgewonden. Wanneer jij mij beroert op of in mijn intiemste plekje, raak ik duizelig van genot. Wanneer jij zachtjes bij mij binnenkomt, voel ik me één met jou.…

niet slechter Ook dan thans, en schoolziek heb ik 't hoofd geborgen, Diep onder 't dek voor 't bange uur verborgen - - 't Is lang geleen: - ik ben mijn eigen rechter! Wij allen talme' aan de' ochtend van ons leven En bergen 't schreiend hoofd voor 's levens school: - Waar is onze angst - waar onze jeugd gebleven?…

Een gaap, half open ogen Nog slaap, het onvermogen Een spier te spannen ‘k Ben hier gevangen Onder je arm, geborgenheid Het is warm, er is geen tijd Je zachte huid die dwingt tot rust Je slaapgeluid dat zorgen sust Als grillig ochtendlicht is ingeslopen Wordt wakker worden onderbroken Geen Galathea vraagt meer te marren Wie kijkt er nu…

schuim van de hoge golven zie ik almaar jouw gezicht onder zoute tranen bedolven zoek ik wanhopig een straaltje licht sluit beide ogen voor het duister laat mijn tranen langzaam gaan nog hoor ik het zacht gefluister weer wandel jij bij mij vandaan aan de horizon wenkt de morgen verhuld in nevel groet ik de dag voel mij niet langer meer geborgen…

In het licht van de maan volgt hij zijn schaduw Denkend aan haar die hem moest laten gaan Haar lippen smachten verwachtingsvol liefde Haar vulva verlangt niets, niets dan waardigheid Die de eigenaar van de schaduw haar niet kon bieden Gekrenkt En geconcentreerd, maar verzwakt, zwalkt hij verder Op zoek naar geborgenheid, warme vleugels.…

Jij nare geniepige duivelse slang Één onoplettend moment en je bekruipt me met je valse voorwendselen Doen alsof je om me geeft, het beste met me voor hebt Je verleid me met de charme van een zachte heelmeester Het voelt zo vertrouwd Het voelt zo geborgen om me te nestelen in jou schaduw Indien nodig was jij daar, mijn veilige haven Mij zekerheid…

sprokk'len bukt de sfeer van warme huislijkheid het water zingend op het vuur de schemer van het vroege uur het zingen van de kleine meid nog weet ontroering licht en klaar het werken van haar rappe hand haar neuriën zo en passant eenheid, een moeder-kindgebaar in mijn herinnering gegrift voor driekwart in mijn meisjeshart is het geborgen…

Drager van vele lasten Verbinder tussen verre kusten Geborgenheid biedend aan vele vormen Verslindend en bedreigend door haar stormen Herinneringen vastgelegd, op bodem en in mensenharten Boeien geven richting elke dag opnieuw te starten De zee laat los en stroomt zichzelf is de spiegel van het hemelgewelf gelijk de mensen, kijkend in…

haar ouders uit haar verscheurde land gevlucht halverwege haar hechting te vroeg van haar geboortegrond gerukt Haar man gevolgd zoals het hoort zorgt ze, studeert ze presteert ze nu in Zeeuwse gronden waar ze niet kan wennen aan de stilte en de afstand van de polder Haar hart verlangend naar de warmte van haar vaderland geborgenheid…

Net even voor de Kerst, wordt de volgende telg geboren Net even voor de feestdagen zal het bij de familie gaan horen Net even omdat het de tijd is, tijd om ter wereld te komen Omdat zijn tijd van geborgenheid in mama’s lijf erop zit. Net even voor Kerstmis, toch al bijzonder, net even voor Oud en nieuw.…

slapen zie ik dat je niet kunt slapen, er is iets stuk betover mij verover mij hergeef ons weer geluk en vertel me jouw verdriet je stapt in de auto, rijdt ver van me weg maar de afstand is hetzelfde als je hier bent ik zwaai nog even vlug betover mij verover mij kom straks toch weer terug zoals ik je hebt gekend het licht van de geborgen…

Tot iemand zich over haar ontfermde haar lot aantrok als het ware en zo, kon het gebeuren dat, terwijl ze als wees te boek stond, iemand in haar omgeving toch wel vond, dat ze recht op geborgenheid en liefde had.…

Ik voelde mij geborgen, terwijl ik er naar keek. Ze gaven mij het onbekende mee, waar ik zolang naar gezocht had. Nu vond ik het in de gezichten zo bleek. Het schilderij zag ik constant voor mij. Het had geen einde of begin. Het was daar speciaal voor iedereen te verwelkomen, dat had ik nooit kunnen dromen.…

Het loon draait in de draaiboor mee: Ik ben geborgen ; En tussen het ratelend draaibankdier Daar ritselt nog wat schaftpampier, ’t Is jam vanmorgen. De draaiboor wentelt naar mij toe, Mijn vinger is het mijden moe; Een pijnscheut als een wekkerbel En op het groezelige vel Een droppel bloeds.…

zijn naam de vrijheid om te gaan en staan voelde verfrissend aan vrij maar wel om acht uur in het opvanghuis de vreemde blikken van de mensen prikten hun ogen dachten je hoort hier niet thuis vrij als niemand je verstaat als je niet deel mag nemen aan het leven om je heen begint vrijheid te vervagen onzekerheid te knagen geborgenheid…