Alle inzendingen over gemoed

Gij slaapt, met argeloos, stil gemoed, Wen de morgenzonne met bloed'ge gloed, En met leliënwit uw hoofd beglanst, Lijk een priester die zijn offer bekranst: En gij slaapt! En hoort gij der smeden hamers niet? Sta op! sta op! Zo klinkt hun lied; O! zo gij het doel van hun zwoegen wist....…

Prince: Goede prinses, Maria Magdalene Venus, die eens Prins Jezus hebt ontmoet In eendre lief de en eendre dorst naar 't ene, En hebt geknield en hebt gezalfd de voet, Gij kent het licht waarin zij mij verschenen En weet dat ik, in 't diepste van 't gemoed Zo heb geknield, als thans ook aan zijn voet, En vraag: genade, niet alleen voor…

En spreek ik tot de lieve schonen, ik zwem in genen frasenvloed, om al de liefde te betonen die vurig gloeit in mijn gemoed. Een' spreuk, die moeder honderdmalen mij zei, toen zij was welgezind, die kom ik aan mijn meid herhalen: ik min u kind.…

Vaart noch wad wankelt onder mijn gemoed. Zij bestaan gewoon.…

dichtkunst; geen geweld van ijdel klankgejoel Dat dondert, loeit en bromt, en oren doof doet suizen, Geen vinding van 't vernuft, geen smaakloos letterpluizen, Geen dweepzucht die de geest, in logge kou verstijfd, Met gesels opzweept, en in duizling ommedrijft; Neen, zacht, neen, teer gevoel, dat niet in woeste wieling Heromzwiert, maar 't gemoed…

Nu wekt haar gloed, In mijn gemoed, Een vreugd, niet uit te spreken! 't Is of er bloemen open gaan En lentenachtegalen slaan En strakke windslen breken. 't Is of mijn hart Betoverd werd! Waar vloden al mijn zorgen? Weer heb ik iets van 't vrolijk kind, Die 't leven zag, in rozentint, Een korte, blijde morgen.…

Verse Lauwerblaadjes om de hoofden van Neêrlands dichterhelden - Is men met ontroerde schreden In der muzen hof getreden, Vol van wijding, zoals ik - In dat heilig ogenblik, Dan is zeker de eerste plicht, Die ons vol gemoed verlicht, Hen, die daar in glorie tronen, Lang erkende muzenzonen, Uitgelezen dichterschaar, Zeet'lend om het…

Gelijk van gemoed en van jaren, Doorkruist het een veilige zee!' Wat deed nu het meisje? Het waagde de kans; En luid riep de schipper 'hoezee!' En de golfjes droegen met vrolijke dans, Hun bootje van de effene ree.…

De schat schuilt soms diep in 't gemoed; Een vader van rijken en armen Biedt weldaad in zuur en in zoet. Hij legde in de vorming van 't schepsel De zaden van geest en vernuft, Hun stengel vraagt strijden en werken, Hun bloem groeit licht ijdel en wuft. Een zucht naar genot en genoegen - Aan wie is ze t' enemaal vreemd!…

Er stijgt een warmte op, een gloed ze overweldigt mijn gemoed. Bij 't station neemt tringelend de tram mij mee langs zware kastanjes naar de zee. Op 't strand ligt de verlaten pier verroest tegen een blauwe hemel. Dichtbij lijkt Noordwijk hier, maar 'k kies de havenhoofden, die met hun armen schepen welkom heten.…

Daarom wijd ik u deez' zangen - doch het kinderlijk gemoed voelt wel dat dit nietig kleinood nooit de heilige schuld voldoet; 't voelt wel dat geen vloed van woorden moederlijke trouw vergeldt; maar het voelt toch dat uw liefde in deez' zangen waarde stelt. Ja!…

Zij hebben hem geborgen, In 't veiligst plekje van hun gemoed Die heil'ge Nacht met zijn zonnegroet Schoner dan Morgen! 1895…

Dus ook menig in God vastgeworteld gemoed!…

Nooit zocht ge, in wat geen sterfling vat- Een droom of rollend rozeblad- De troost voor uw gemoed! Waar is uw weerga, zoet poëet, Die Hollands taal als honig kneedt, Verheven fenomeen? Welk land, welk volk, op heel deez' aard, Heeft ooit een tweede Cats gebaard? Dat kon ons land alleen.…

Wie wenst hier groter goed, Als, in ’t gezonde lijf, een gans vernoegd gemoed? HET GEZICHT. De blinde, die weleer aanschouwde ’t lieve licht, Kan tuigen, wat het zij* te missen het gezicht, Te wroeten, als de mol, in duisternisse en dromen. De blinde is hallef dood; men leeft door ’t oog volkomen. HET GEHOOR.…

Een hand zij een pand van een hartlijk gemoed, Waarachtige troost in de rouw! Gastvrijheid, uw welkom, uw zegen, uw groet, Het zegel dier liefde, der trouw. En – ’t kusje te–met zij verleidende zoet – Uw handdruk zij heilig, o vrouw!…

Ik stut de hoop van mijn gemoed Met mijn geloof in God de Vader, Almachtig en volkomen goed, Die hemel, aarde en zee te gader Hun wezen gaf.…

Lang dreunt hun nagalm door ons diepst gemoed; Al wat we, luistrend, in ons zelve hoorden Is 't, dat uw stalen stem weerklinken doet. Wij wéten 't doel, de plicht.…

Welbron aller vreugde, Fontein van alle goed en zoet, Ontsluit en open in 't gemoed De bron der aangename deugden.…

Hij die u durft bestrijden, hij die uw reinheid laakt, die heeft de deugd, de schoonheid, de hemel zelf verzaakt; die ziet de zuivre lelie niet bloeien in het dal, die hoort niet van de vogels het wonderzoet geschal; die heeft geen zaalge stemme die roept in zijn gemoed: Sterk als de dood is liefde, de bron van alle goed!…

De dood moge iets verschriklijks zijn Voor 't laag en laf gemoed: Wen 't vaderland en Vrijheid geldt, Is hij der helden vreugd! o God! dat immer, in mijn ziel, Die hete liefde gloei'! Mijn hart klopp’ nog zijn laatste slag: Voor God en 't vaderland! Mijn jonge vrienden, die, met mij, Ons vaderland bemint!…

Grote stapelwolken Schrijven in de lucht Ze schrijven stop met leven De wind die slaakt een zucht Bakken vol met water Vallen neer op je gemoed De vrieskou dringt tot in je botten Er voelt niets meer goed De vogels die nog fluiten Fluiten zacht en monotoom Je leeft als in een nevel Je vloeit samen met de stroom Maar plots breekt er…

Maar, als het woud, Dat thans het goud Der zon ontbladerd groet; Zo, herfst ten spot, Looft U, o God, Mijn mat en dor gemoed! De winter dreig' Mijn voorhoofd neig' Ter aarde in rouwgebaar; Als Gij 't gebiedt, Gaat smart te niet En nieuwe lente is dáár!…

voor bedrukten; Een Jan Kontent, met mos tevree, Waar andren rozen plukten; Een goedbloed zonder eigenbaat; Een handlang voor geliefden; Een wijsgeer, wie eens spijt en smaad De dunne lokken diefden; Een prater over dit’s en dat’s, Een anekdotenjager; Een aangeboren vriend van CATS; Een schalke meisjesplager; Een peinzer met een vol gemoed…

Zeg hun, die mannen van ons bloed, Die vrouwen, trouw en sterk: Wij gaven ze eens ons vol gemoed, Wij volgen trouw hun werk. Het is ons, of een flinke neef Zijn zaken redt, bestuurt; O, 't voordeel heeft hij niet te geef, Maar 't is van lange duur.…

'k leg dan heden met een diep geroerd gemoed, (stell' mijn zucht uw recht te vreden!) hart en dichtlier aan uw voet! Wil die van elkaar niet scheiden, neem ze beiden gunstig aan, schenk uw zegening aan beiden, en mijn wensen zijn voldaan!…

Zie ik een aanschijn lief en zoet, Slecht, needrig, ongeacht, Doch vroom en eerbaar van gemoed, Maar zonder enig haaf of goed, De liefd’ en heeft geen kracht. Zo ik dan naar een rijker zie, Van schat, van pracht en staat; ’t Is nodig dat ik dan van die Zo zeer als van de arme vlie, Wil ik niet zijn versmaad.…

genot van 't vol gemoed in mateloze pijn! O ongenoegzaamheid in 't eindloos zalig-zijn van wie zich mens voelt in de hoogste graad des levens en in géén menselijk hart vindt liefde of wederschijn!…

Schoon de dag nog marre Schittert door 't azuur Vast der avondstarre Rozenkwistend vuur: Hoe zij liefdes wassen, In 't ontwaakt gemoed, Ons door haar verrassen Laai aanschouwen doet!…

En ondanks haar zware gemoed beheerde zij het eiland goed; bespeurde ze lijden of nood dan was haar medeleven groot, bood ze hulp daar waar ze maar kon, wat haar de liefde des volks won. Armen werden niet vergeten, kregen van haar goed te eten. Als je een geliefde verloor dan bood ze een luisterend oor.…