Alle inzendingen over vrouw of man

Geruisloos je dienen wil ik vannacht ouderwets en op je wenken een schuimend biertje voor je schenken met de glimlach, ongeacht de retoriek van politiek correct feminisme met een frons onder het maanlicht en onder ons ben ik alleen.. je lustobject.…

Op bodem van de tijd, vonden gravers een vrouw. Door jaartallen bewaakt noch door oorlogen ingekleurd. Onthoofd, haar lijf besmeurd, vervormd, ontkend, uit boeken weggekrast, werd ze wat ze was: vrouw, herhaald begin, onderste steen die altijd boven komt.…

ik droomde van een vrouw uit zachte voile op een wijze die haar lijf en haar verleden vlam deed vatten maar de broze wijsheid van mijn lichaam liet haar leven met een hunker in contrast liefdevol sloot ik de ramen deed stil haar kleren uit en legde haar zonder gedachten op haar zij, te slapen voor de nachten zonder weelderigheid…

Ze zit op de badrand de deur is op slot Haar linkerborst bonst ze hoort hem nog schelden Ze stapt in het water warm troostend genot en huilt onderhuids tranen toont ze nog zelden Gewurgd door zijn woorden moet ze niet klagen Hij zou haar nooit slaan hij is immers een heer Naar buiten toe is haar lot best te dragen en het wordt heus wel beter…

het was een ochtend in Godelieve ter Hoeve dat ik werd geraakt door de glans van jonge witte snaren het schitterde zeldzaam helder licht op die dag waar een wijle de zon meende te heersen en ik haar gratie in volheid mocht aanschouwen die mij optilde in hemels riekende geuren waar heur grote ogen diep baadden in jeugdig lentevocht…

het grijze haar dat eigenwijs gekruld haar bruin gezicht omkranst, valt even op maar onopmerkelijk maakt kleding haar tot muis de vaste reiziger kijkt door haar heen, haar beeld valt weg tegen de achtergrond van het veranderend landschap het raam maakt in een flits een foto, mooi omlijst zij laat het gaan wil niet meer weten waar nog…

was de glazen, verschoon het bed laat haar geur het raam uit waaien en verwijder haar haren uit het lavet probeer alles snel te wissen want m’ n vrouw komt zo terug maar hoe verklaar ik in vredesnaam al die nagels in m’ n rug…

geen lief, geen doorsnee toverfee 't is gelijk een banvloek of bananeschil het maakt niets uit gevallen, godsgeklaagd gevallen ben ik mevrouw ik moet stribbelen van uw gedichten want zij dompelen mij in een element van ginds van water ben je niet gemaakt maar het draagt en lest me ben je niet meer dan een schreeuwlelijk voor't…

maar de vrouwelijke van water ode aan de vrouw dan maar wat wil ik anders wanneer ik had begeven in tegenspraak met de dood dan had ik mij voor mijn leven vermaakt aan's vrouws bloedsomloop ave.…

Wat een stip was in de verte was een mooie vrouw dichterbij die vrouw was van mij. Een stralende zon legde haar mantel van stralen rond haar, net een engel. Die engel was van mij. De duizend kristallen van het mulle zand omsloten haar tere voeten.…

Ik geniet mateloos hoe je in die ongeschilde appel bijt Een onrijpe appel bovendien Me daarna wat verzuurd aankijkt met je verstrooide blik gefixeerd op een onbestemde plek En me laat geloven dat niets je wat kan schelen Je tandpastawitte tanden in het vlees zet en daar sporen achterlaat als een carnivoor in de nog warme prooi Het sap…

Het is zonde zo’n verleidelijke vrouw. Alleen met dromen in de verhalen. Vrouwelijk schoon kom mij toch eens halen!…

hoe teer is uw bloesemblad zo zacht deinende doorheen een lentebries ragfijne schoonheid naakt leunend tegen volmaaktheid aan smeulend mij smeltend dat uw vergelijkbaar bent met de zee het ruisen van kabbelende golfjes zo wiegend uw vlezige vlinder heupen u deed mij stranden in de branding de ooit zo gevreesde nacht schuimend beminnen…

Nog zoveel zeeën niet bezwommen reizend door een tijd van eigen wil haar verstand houdt zich van de domme haar hart houdt het verlangen stil De onleesbare liefde wacht op haar het kan iedere dag worden ingestraald in de jungle van hartstocht ligt het klaar tot het zichzelf langzaam vertaalt Hier dartelt een spring in 't veld een beetje…

Wij vrouwen zijn, als het erom gaat, nooit een dag vrij, wij vrouwen zijn, wanneer niet in loondienst, aangewezen op de gunsten van, geloof ik.…

Genietend van het leven bij dag en dauw Een poppetje veranderde in... een vrouw.…

Vrouwen borsten en kanker Wie staat er bij stil Borsten vrouwen en kanker Wie denkt eraan Kanker, vrouwen en borsten Wie verwacht dat deze drie de oorlog verklaren? Wie had ooit verwacht, dat Vrouwen, borsten en kanker De wereld op zijn kop zou zetten?…

vertel mijn kloppend hart wat de tijd nog met me zal doen ik heb mijn kinderen tot hier gebracht ze weten van goed fatsoen als een vrouw dan huilt zoals de dauw valt van het blad zich in gedachten verschuilt zomaar...…

Maar toch, ik heb inmiddels wel geleerd, vrouwen en auto’s dat is heel verkeerd.…

Men kon mij, met alle vrouwen niets meer verbieden!…

vrouwen zijn onderweg en lijken voortdurend in de leg herkauwen aldoor het kwaad dat zij immer vinden op hun weg ons wijzend naar wat liefde zou moeten of kunnen zijn met uitzicht op de teder volle baat, waar is dat te vinden, juist, in een soort blauw azuur, een paradijs zonder levenspijn een ding ontgaat hen echter daar wonen geen…

Zo'n mooie meid had ik nog nooit gezien. Ik stond haar diep getroffen aan te staren: perfect gemodelleerd, goudblonde haren, zo rank, zo rijp, en hooguit negentien. Helaas ben ik wat schuchter, en mitsdien geen meester in gewiekste commentaren. Zij had geen last van dergelijke bezwaren en vroeg: 'Heb ik wat van je aan misschien?' Maar…

zat schreeuw zo'n beetje alles eruit wat mij dwars zit kijken me allemaal verschrikt aan verschieten van wit naar rood beginnen te rennen met koffie en krant moet me niet zo druk maken binnen een uur is ons kot aan kant ik zit knorrend achter de laptop vind alles weer prima voor een kleine maand en zie ze denken vreemde wezens die vrouwen…

Vrouwendij Wat is er zachter dan de binnenkant van een vrouwendij/ Plek van teergevoelig vlees om zachtjes in te bijten/ Te beroeren met de vingertop van een blinde/ Te overstelpen met kussen van vochtig, gulzige lippen/ Te likken met gulzig, ruwe tong/ Liefde uitstellend tot het laatst.…

vanzelfsprekend ben ik niet meer degene van tien jaar geleden tien jaar geleden onder de waanzin van een ander heeft van mij een vreemde vrouw gemaakt een andere moeder een andere oma zij hebben mij gebukt zien gaan zien vechten tegen leugens en pijn nu de tijd van waarheid is gekomen hoop ik dat ik die vrouw van vroeger weer…

hou je van mij zoals ik van je hou dan maak je me blij mijn kleine lieve vrouw. kom toch naar huis want ik wil met je spelen zo liefdevol en kuis je mooie haren strelen. mijn hart zingt nu stil een lied voor de doven want wat ik nu wil zul jij toch nooit beloven…

Vele vrouwen ik ben ze allemaal geweest nee, ze bleven niet om ter langst hebben zich maar even in mij verschanst ze kwamen en gingen als de seizoenen soms ijl en vluchtig als ochtendmist dan weer nadrukkelijk luidruchtig aanwezig, hier of ginder zoals stemmen klinken op een zomeravond laat dan weer langoureus verstrikt in de nostalgie…

blote vrouwen met suikerspinnen op hun borsten krioelen haaienvinnen tussen hun benen wolfspinnen er valt heel wat te overwinnen de bloemen zijn nu bazinnen ik droom van zeemeerminnen en opgesloten leeuwinnen zonder arrogante opgeheven kinnen jij wil zo graag iemand beminnen maar iedereen is buiten zinnen niemand laat iemand nog binnen…

als een lieve mama en doen het lachend voor – het is een spel van vrolijkheid in onze herberg waar de vogels bont zijn en zingen – madam zet de toon en mijn zussen leren me de trucjes van het temperen en hardop dromen – het verleidelijke maar ik ben netjes, ik slaap elke nacht zonder een ander in mijn bed – tot ik trouw met een man…

Misschien ben ik maar een meisje in jouw ogen, zoals alle meisjes zijn geweest, al was het soms maar even en al ken je hen anders allemaal zo verschillend de buurvrouw, de lerares jouw oma, jouw moeder jouw zus en ik, het meisje op wie je verliefd werd ik, de vrouw met wie je slaapt en ons dochtertje, een prinsesje in jouw fantasieën…