4079 resultaten.
AFSCHEID
gedicht
2.9 met 120 stemmen
80.232 Een keer in de veertien dagen
neem ik afscheid
van mijn vader.
Een lange man op het perron
geduldig wachtend bij het raam
daarachter ik.
Van afscheid nemen hou ik niet
en van wachten nog veel minder
maar door het glas
raken mij
zijn vermoeide ogen.
En ik ben druk
ik pak een boek
doe of ik
mijn kaartje zoek
hij wuift en kijkt mij…
briefje voor later
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
313 nee bang niet
voor de dood
ben ik niet bang
die afslag echter
de boot trein of bus
mis ik graag
in het weten
dat eens onverhoopt
die uitrit komt
mijn reis dan
naar de overkant
zal vol zijn
gevuld met souvenirs
van ontmoette mensen
die elkeen bewogen
vol ook van verwachting
aan de herenigingen
die komen zullen
want…
zwerftocht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
359 waarom zocht je de maagdelijkheid
van onbetreden terrein
als nachtblinde vogel in gekooid
niemandsland, met zeewater reikend
tot grijze horizon, echo’s langs
doofstomme gewelven
gelijkend op avondstilte, op aankomst
in marmeren afwezigheid
gevuld met bomenschemer en
bladerloze beenderen?…
Fool on the hill
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
347 Hij is gekomen, waarvandaan?
hij is gebleven, voor hoelang?
hij brengt de bal aan het rollen
en zet mijn hart in vuur en vlam
mijn ogen gingen open
en de tijd, de tijd stond stil
sprakeloos gaf ik me over
als een 'fool on the hill'
hij is van ver gekomen
en begon in mij te bestaan
hij haalde het mooie in mij naar boven
ik kon hem niet…
Kop of munt?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
277 Nadat de laatste tram
is vertrokken, vonkt jouw
schaduw na op de bovenleiding
in het neon als een gebroken
stoelzitting van de nacht,
overweeg de kansen
in een rimpeling van overmacht
omfloerst door de lipstick
op het bevingerde glas,
soms te vol om leeg te raken
en na de goot volgde een nog
diepere plas, waarin het genot
door bijsmaak…
in gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
428 daar lopen we als van oud
hand in hand
jij treuzelt als zo vaak
kom loop eens door
straks wordt je
nog echt koud
het is kil aan het strand
toch voel ik de warmte
van haar hand
ondanks de alles
omringende
indringende kou
gebeurde dat
wat ik verwachtte
echt ik wist het wel
dat je me niet
verlaten zou
in mijn gedachten…
ik had een lied voor 't al
netgedicht
3.8 met 8 stemmen
473 ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was
toen ik als kind nog over beekjes sprong
ik had een lied voor ‘t al - bij elke pas
en hoe ik waadde in een waterplas
hoe er zinnen in mij rijpten die ik zong
ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was
tonen verstomden in een giftig gas
toen daar de herfst zich in mijn botten wrong
Ik had een lied voor…
Losgelaten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
315 steeds dieper en dieper
zakken ze weg in de
spelonken van je geest
die collega die vriend of vijand
diegene die je stiekem aanbad
die ouder die je nooit zou vergeten
zij allen die ooit zijn geweest
steeds dieper en dieper dalen ze af
sterke gevoelens vervlakken
smelten langzaam weg als ijskappen
je moet ze los laten
of laten zij jou los…
wat jij ons bent en blijft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
444 verbazend ontroerend en ontwrichtend
hoe van de ene op de andere minuut
ons mysterieus het leven veranderen kan
de ene dag gezond en vol verwachting
onheil verdriet en afscheid voor eeuwig
als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval
plots en zomaar kun je niet meer zijn
niet meer doen wat je altijd deed
omdat je nooit meer wakker wordt…
Oude vriend
gedicht
2.2 met 651 stemmen
96.503 Ze vallen meestal tegen als je ze herleest,
de boeken, die je ooit (figuurlijk) hebt verslonden,
want wat je daar ook vroeger mooi aan hebt gevonden,
dat blijkt dan op zijn hoogst inmiddels mooi gewéést.
En toch... Je pakt wel eens een bandje uit een kast,
blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen
wandel je lang vergeten paradijzen…
Schemering in 't woud
poëzie
3.2 met 15 stemmen
4.196 Hier moet ik peinzend gaan en stil, -
het afgeleefde loof kwijnt aan de twijgen,
ik voel de lome schemer stijgen -
en stijgen, stil.
Wat glanst het bleke Westen koud!
een matte lach uit droeve wolkenbrauwen
doet flauw de teed're nevel blauwen
in 't gélend woud. -
Ik zie de bleke stervenswenk…
Werelverandering
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
358 ik ken de wereld niet zoals mijn ouders haar zagen
nog bewoond door de ongerepte rijke natuur
het waren de verbouwingen en de velen afbraken
die mij vormde tot de mens die ik voor hen was
in menig boek zag ik het prille voorjaar
de velen knoppen bovenaan aan de stelen
het zou zeker nog wel enkele weken duren
voordat ze in volle glorie aan…
de onvergetelijke momenten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
315 de onvergetelijke momenten
van de herinneringen aan jou
zijn mijn onbetaalbaar vermogen
die mij onder de huid pulseren
met de genoeglijke intensiteit
ze helemaal opnieuw te beleven
als een mooi album vol met foto’s
dat ik steeds doorlopen mag met jou…
Over de dood heen
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
388 Denk aan mij als je mij vertrouwt
voor altijd ben ik bij je
ook al werd ik niet oud
dat staat daar buiten
kijk eens door de ruiten
dan zie je mij staan
kijk goed, ik ben nooit bij je weggegaan
denk aan mij zodat je weet dat ik van je hou
over de grens heen
stuur ik je mijn liefde
twijfels zijn er geen
ik hield van jou tijdens mijn leven…
steeds weer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
321 steeds weer mag ik jou genieten
in de langzaam groeiende berg
van opdiepende herinneringen
die gelijk herontdekte brieven
zich steeds opnieuw lezen laten
steeds weer wordt ik beter
in de kunst van herinnering
door almaar nieuwe beelden
die als afgestofte filmopnames
mij blijvend terug bij jou brengen
steeds weer nieuw is de expositie…
Vaarwel land
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
292 In de treinen schommelen
de gedachten in de mensen
op weg naar het zuiden
van noord richting Middellandse Zee
Langs de Schelde dromen
de springende balsemienen hun geuren
en kleuren spreken van tot ziens
terwijl je weet dat jij
niet meer terug zal keren
want de zon wacht en het licht
scherper dan een scheermes
snijdt dieper dan…
Afscheidsgroet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
428 Wij omhelzen elkaar
en delen wat plesanterietjes
heel afstandelijk waar het vroeger
zo intens en gemeend was
zo blijven we even
tot een laatste afscheidsgroet
we keren onze ogen af
en denken aan het onvermijdelijk graf.…
Zo Klein
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
399 Je kijkt mij aan
woordeloos,
Paniek, heus ik
zie, en voel hoe,
Het hart tegenklopt,
Je wimpers knipperen,
tegen het daglicht,
van je verdriet.
Heus, heus, heus,
mijn lief, zo, zo, zo
klein is het leven niet,
zo klein is de wereld,
Niet.…
Bevrijd
netgedicht
2.6 met 5 stemmen
360 we dreven op
dezelfde wind
heel even voelden
wij ons nog een kind
onbekommerd
naar de zon
aarde groenig blauw
diep onder ons
jij hebt nu
alles losgelaten
eindelijk kun jij
zonder zorgen praten
lachen en
genieten van bestaan
al is het in die andere
vorm al gedaan
geen belemmeringen
of zwaarwegende zaken
in deze nieuwe entiteit…
Ernstig
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
721 U zei
na één blik
het is ernstig
deze keer
ik zag waarheid in uw ogen
en stem
ik wist meteen
die gaat heen
Dit is onomkeerbaar
het leven heeft je beetgenomen
bij huid en haar
je lachte nog een beetje
toen je bij bewustzijn was
je keek me lief aan
pakte mijn hand
en ik zag
dat je dacht
ze moet alleen verder gaan
Hoe waren jouw…
alleen de liefde
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
368 de dromen
in haar hoofd
belandden
onder haar
voeten niet
vleugellam
geslagen
nog geen korstje
op de wond
alleen het
allerzachtste
komt tevoorschijn
een wenkend
perspectief
de liefde
alleen telt
het strijklicht
streelt haar rug…
onvervaard
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
365 we ademden
helderheid uit
toen we woorden
schilderden in
aardse tinten
we zagen de
weerkaatsing van
het licht op de
veren van de
strandleeuwerik
niets was meer
hetzelfde in een
zee van licht na
een onvervaard
vaarwel…
Oliebol Bolleke
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
321 Kerstballen glinsteren
Bibberend, waterkoud,
Sluipt hij, schoorvoetend,
Als iedereen naar
't Orenverdovende
Hemelbestormende
Vuurwerk kijkt, weg
Als een schim: 't Oude Jaar..…
Vaarwel, woorden...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
352 Vaarwel, woorden...
Hoe handig ik jullie ook bestuur, jullie maken niet
dat mijn meest geliefden naderbij kunnen komen.
Ik wil niet tussen God en mijzelf inkomen, niet
de draden onnodig verwarren, liever een instrument
blijven, geen zielsverlies lijden. Jullie zijn de
knoop in mijn maag, de deksel op mijn emoties.
Ik hoef niet langer als…
heengaan
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen
537 ze is heengegaan...mijn liefste,
haar ziel huist nu tussen wolken.
mijn hart huilt en treurt.
het afscheid te laat... het was gebeurd.
heel regelmatig staar ik naar de hemel,
zie dan al die schapenwolkjes zweven
en plots, zo nu en dan,
zie ik haar gezicht verschijnen.
ze glimlacht en pinkt een traan.
ik roep en zwaai naar haar,
maar een…
de overkant
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
346 toen ik jou loslaten moest
bij de brug naar de overkant
was ik niet bang voor verdriet
omdat juist dat mij herinnerde
onophoudelijk als de brug zelf
waaien mij nu jouw souvenirs
die mij veilig en vertrouwd
als onzichtbare armen dragen
in het diepe water verzonken
schragen pijlers de overgang
als de getrainde schouders
die jij mij…
Grote mannen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
324 Grote mannen huilen niet
Ook van dood en
Gebroken hart
Nee, grote mannen
Huilen niet
Ze blijven staan
Bij windkracht tien
Op de blokken
Van graniet
Nee, grote mannen
Huilen niet, er is
Een fles en een café
Een havenhoofd
Voor in de wind
Maar hee, grote
Mannen kennen geen
verdriet, heus nee,
Grote mannen huilen niet.…
aankomst (3)
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
258 hij reist af
de uitgebluste
Dood een
trage rit
naar Nergensland
even maar
kijkt hij om
naar wat was
heb geen angst
fluistert hij
voor wat komen
gaat het goede
staat je te doen…
oversteek (2)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
245 de Dood met
hoed getooid
kantelt in de
tollende wind
weggaan is
een beetje
sterven op
ieder uur
en op elke
plek gaat iets
van jezelf
verloren…
25 november 1898
poëzie
3.6 met 5 stemmen
3.396 De deur ging langzaam open; ik rook een kerkhofgeur.
Ik staarde stil in de zwarte leegte der open deur.
Een lange grauwe gestalte, bovennatuurlijk groot,
Stond zwijgend op de drempel en wachtte, het was de dood.
Met blauwe glans verlichtten de ogen het bleke gelaat
Met flauw en weifelend schijnsel, als hout dat langzaam vergaat.
`Wat blijft…