Alle inzendingen over Aarde

Zij bewijzen op aard zich in al het plantaardig. Dat is de beien aard. Het zout der aard; bijen, Maar ook appelen en tomaat. Wie die bijen jent, krijgt te maken met voeten stampers stampei. Zij trappelen zonder in te boeten, vervend op Candy. De voort planters sappelen voor dag en douw, met wij in de wei.…

Wat zijn nog seconden op een wijzerplaat De dagen in een lange eeuwigheid Een leven gerekend naar een aardse maat Ze draaien mee met de molen van de tijd En staat soms de tijd toch heel even stil Gaan toch wijzers, eeuwigheid en leven door Omdat draaiing van de aard niet stoppen wil In wezen gaat hier geen enkele tel teloor Wij draaien…

Geef mij heden mijn vleugels terug, ik zal op aarde blijven, niet meer in de vlucht. Ioakim verbind mij aan lucht en aarde, warm van jouw schoot, aan lucht en aarde − waarde in een welkom lichaam, warm in mijn schoot Ioakim Ioakim Mijn veren raken verwikkeld in jouw haren.…

Wanneer de aarde lijkt te bezwijken heb ik altijd geweten met mijn geweten, dat er nog een bloem staande blijven zou, de laatste bloem tussen zand en wind van woestijn. Ik wist immer, dat deze 'Fleur' zich zou gaan verspreiden: haar zaden zorgen voor vele nieuwe 'fleuren'.…

We wisten niet wat wij hadden en daarom hadden wij alles. Filosofie over historie. Magie in handen, hoofd en geest. Muziek tot in de diepte van gelijkenis: Mark, de vriend die ik immer mis. Zijn leven vermengde zich met mijn leven. Hij gaf, het, gratis en voor niks. Zijn houding om altijd van te blijven houden. Mark leerde mij te leven…

Op 13-1-2016, om 11:00 uur verdween jij uit mijn leven, na 37 jaar lief en leed met elkaar te hebben gedeeld. 37 jaar elkaar liefde gegeven, na zoveel jaar, ik heb me niet verveeld. Samen lachen, maar ook samen huilen, het kan niet meer. Nu ben je uit mijn leven weg, wat doet dat ontzettend zeer. Jouw leven lang, je had altijd pech, jouw lichaam…

Stel je voor, dat je nooit zou zijn geboren. Dat je niet zou hoeven sterven. Dat je niet zou willen leven. Dat je voor altijd dood zou willen zijn. Stel je voor, dat je gespaard zou zijn gebleven, voor alle zorgen, alle pijn. Dat je de last niet hoeft te dragen, van een dankbaar mens te moeten zijn. Stellen we ons voor, dat toeval nooit…

Niemand voorzag de rampspoed toen langs jouw hand kwalen, plagen, kommer en ook kwel hun plaats innamen in dit aards bestaan. En hoe het met jou verder is gegaan, Dora, jij oermoeder der aardse vrouw, dat weet geen mens. De schuld, ja, typisch mannelijk, van alles lag bij jou.…

Zacht zucht de fluister van de wind over moeder aarde het stormt niet maar een warme glans van liefde bouwt bruggen en kastelen vriendschap straalt van noord oost naar zuid west ze vangt het op met beide handen haar voeten dansen vrede ze wil dat verder dan over de horizon fluisteren tot waar nu nog de bomen kaal van tak in de wortels…

Dritsende koeien in maat met aarde 's golfslag , ritme ver van zee…

Dieren bijeen bouwen de bom de aarde draait in één tel om.…

De dotterbloemen vallen droog in de spiralen van het slib eens stond het water huizenhoog tot aan de rand van ieders lip baggerschuiten zijn vertrokken door verse geul in de rivier de natuur zit met de brokken en zucht onder een kwaaie pier de rechte weg leidt naar het geld en verdraagt geen puur gekronkel spaarbekkens worden niet…

In de matroesjka vind je haar handen haar borsten, haar als walnoten de parade aan verhalen van het leven. Ik kijk, dorst niets te zeggen, glunder er trekt een stoet aan waarheid voorbij.…

Buiten bloedt de winter leeg, in de uitgestoken hand van de vroege lente verkleurt haar droefenis tot bottend groen, kornoelje geurt naar haar en naar de dauw, ze blijft de gekozen aarde getrouw tot de dood. “Schoonheid is een ander woord voor de vrije fantasie van gedachten.” Pama…

De oude dame draait zich Om haar wankelende as Ze schud het stof van jaren Van haar tot op de draad versleten jas Haar huid geplooid Haar botten kraken Het eind nabij? De laatste pil zal bitter smaken Haar zuster even oud als zij Zal uit het zicht verdwijnen In de nieuwe tijd Zullen er andere lichten schijnen…

Mijn tuin is een Aarde, een Oase vol warmte en geborgenheid, voor degene die erin wil kijken, voelen, wandelen. Mijn tuin herbergt nestjes voor de allerliefste vogels ... Mijn tuin is een combinatie van Aardse tijd met besef van Eeuwigheid. In mijn tuin kun je zingen en dansen, springen naar de stralen van de zon ...…

Wij dragen ’t zijn in broze vaten, want wie we zijn, we weten ’t niet. We kunnen enkel achterlaten wat iemand niet met ogen ziet: de liefde die we ooit eens gaven, de dankbaarheid om ’t levenslicht, de vreugd van iemand die we laven, de woorden van een klein gedicht, want of we ooit hier echt beminden, heel zeker weten we dit niet, we…

De aarde leeft zoals cellen leven. Zoals een cel leeft in een mens. Zoals de kern in een atoom. Zoals schrijvers dichten. Cellen kunnen onmogelijk bestaan, zonder andere cellen om hen heen. Deel zijn kan niet zonder heel. Planeten niet zonder zonnestelsels. Zonnestelsels niet zonder melkweg. Kinderen niet zonder moedermelk.…

gedichten schrijven over diepzinnige zaken en wereldse dilemma's die je raken maar het kan ook over daagse dingen gaan die je zoal tegenkomt in dit aards bestaan juist dit laatste laat ik prefereren boven het hoogdravende waaraan je jezelf slechts kunt bezeren…

Als een steile rots kan de mensenziel zich tonen wanneer de milde regen Van Gods Woord erop neer valt het hemelse water glijdt langs het harde steen naar beneden en verdampt snel verdwijnt ogenschijnlijk maar ergens tussen twee blokken ligt een smalle strook aarde zuigt vele druppels op die een eenzaam zaadje treffen midden op de…

daar blijf je gezond daar verdort niets blijven kleuren bewaard blijft alles behouden wordt alles gespaard geef de wereld prijs die hopeloos verdort, verdroogt al het water uitgeloogd een harde korst blijft wacht onder de aarde in die binnenste ader op een betere tijd…

Het Kerstkind Jezus is opnieuw geboren maar op de aardbol heerst nog altijd strijd om macht, bezit en geld. En tot mijn spijt zie ik ook deze maand geen vrede gloren. Gelukkig staat de farmacie niet stil: straks slikken wij massaal een vredespil –…

Door de opwarming van de aarde dreigt ook deze diersoort uit te sterven. Door de wereldwijde CO2-vervuiling gaan zij door oververhitting dood. Ze kunnen werkelijk geen kant meer op, want in het dal is het nog warmer en hogerop groeien onvoldoende planten.…

moeders gaven ons het leven te vieren terwijl zij ons houvast bieden als zijn zij een schaduwrijke boom die ons altijd schutting geeft moeders zijn de rotsen in onze branding die ons steun en toeverlaat geven als de aarde met water en voedsel voeden en laven zij ons koesterend moeders zijn als dichtbegroeide heuvels waarin wij een schuilplaats…

verticaal haaks op horizontaal valt de regen op de grond akker weiland bomenlijn liggen wel parallel plat fel spatten druppels erin snel van grote hoogte weg met droogte het drinkt in doorweekt en de aarde kweekt…

Op de klok van de eeuwigheid bedeeld met een seconde tijd hebben we het onmogelijke gepresteerd, de aarde volkomen verkwanseld en versjteerd, zodat er niet veel meer van ons resteert dan een proef van weinig waarde, een schimmelige laag, die het verdient door een brute vlaag te worden weggevaagd naar een verre ster om na nogmaals proberen weer…

nog voor de dag geboren wordt in de nacht ontwaakt helder de Dageraad sijpelt uit de rotssteen, een bron van Levend Water die als een warme bruisende stroom de wintergrond open woelt en uit 't gekiemde zaad rijst een groene scheut dit wordt de nieuwe aarde waar duisternis, pijn en lijden verdrongen worden door het nieuwe licht de olijfgaard…

als ik de gesprekken luister over de toestand in de wereld van ons klimaat en het milieu vraag ik mij stil stiekem af wat ons eerder dood doet gaan ons lichaam dat ten einde is of uitgeput de aardse bronnen fervent tel ik daarom mee de egeltjes en de hommels de roodborstjes ook en vinken met vurig vlammend de hoop op een comeback van de…

zoveel onheil hangt er in de lucht en hoeveel is niet meer te keren dat is waarom meeuwen cirkelen rond en rond vergeefs op zoek naar veilige landingsplaats maar het komt van overal zand aan het strand werpt barricades op en dan de raven... al die raven een wig is snel geslagen open handen kunnen vloed niet tegenhouden die verzwelgt wat…

de bergen zijn de borsten van Moeder Aarde die we willen bedwingen door ze te beklimmen een vlag erop zetten hun eigendom claimen maar die bergen zijn van niemand anders dan van Moeder Aarde de rivieren zijn de vulva van Moeder Aarde die we bevaren vervuilen verkrachten met onze rotzooi die we erin lozen via riolen…