Netgedichten

netgedicht (nr. 66.648):

Onvoorstelbaar dankbaar

Stel je voor,
dat je nooit zou zijn geboren.
Dat je niet zou hoeven sterven.
Dat je niet zou willen leven.
Dat je voor altijd dood zou willen zijn.

Stel je voor,
dat je gespaard zou zijn gebleven,
voor alle zorgen, alle pijn.
Dat je de last niet hoeft te dragen,
van een dankbaar mens te moeten zijn.

Stellen we ons voor,
dat toeval nooit kans zou krijgen,
om uit te groeien tot bedoeling.

Zo stel ik me onvoorstelbaar voor,
dat het levenswerk van een Mozart,
nooit zou zijn gemaakt.

Stellen we ons levendig voor,
dat het mysterie van de liefde,
ons nooit zou hebben aangeraakt.

... Het levenslicht mogen aanschouwen is een onvoorstelbaar voorrecht. Alle mensen kunnen zich geroepen voelen om mee te werken aan de schepping....van een voorstelbare hemel op aarde. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 27 januari 2019