2803 resultaten.
Kleine lichtpuntjes
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 282 van brood en wijn
proef ik klaarwakker je naam
in het rood
wanneer duistere wolken samenpakken
de maan en sterren verbergen
het uitzicht
in een vreemd geworden wereld
van vervuilde luchten en
misverstanden
is er geen taal of teken
die onuitgesproken, of ongeschreven is
zijn er kleine lichtpuntjes
van uitersten die elkaar raken
in…
IN ONS
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 907 Ik verdwaal
in het duister
omgeven
door bittere tranen.
Jij die
je angstig
naar me richt.
Het medelijden
vervaagt
want hartstochtelijk
beminnen
streelt onze
verlangende zinnen.
Worden zwanger
van LIEFDE
het tilt ons
met barensweeën omhoog
en maakt ons
meer dan één.
Schreeuwen het uit
met volle overgave.…
Verlatingsangst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 109 ik was omringd
door lange schaduwen
van de ondergaande zon
zag ze langzaam
nader komen uit
een nog onbekende bron
zij contrasteerden
met het dieper wordend rood
zwart geeft geen geheimen bloot
ik voelde hoe
duister won van het
laatste streepje aan de horizon
de obstakels zijn gebleven
heb verlatingsangst dit late uur
geen plaats…
Verwant bloed
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 186 Nog voor de doodsklap tot me doordrong
tastte ik al in het duister
op zoek naar levenslicht
Mijn adem snakt naar oude oorsprong,
gezongen woorden of gefluister
van een vrouw zonder gezicht
Verzonken in een slangenkuil
pompt mijn hart op een cilinder
op zoek naar verwant bloed
mijn ziel verschoont zich van het vuil
op de vleugels…
De stad verlaten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 245 Zal de stad maar verlaten
omdat ik jouw ademhart voel
in al het onvergetelijke denken
o troosteloze nacht zonder doel
ik vertrek, maar heb geen antwoord
of zwanenzang voor onze vriendschap
niet iets als een duurzame oplossing
voor het duister dat je meedraagt
in het verlangen naar ontsnapping
misschien in het diepste van mijn voelen…
Winter
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 Adem
IJzige adem, noorderwind
Kronkelt zich als ’n sneeuwwit lint
Tussen de kale bomen
IJs
Zwart en wit, snijdende kou
Kraaien in de lucht, zo blauw
Winter is gekomen
Nacht
Eeuwig en eenzaam, duister en donker
De donzige sneeuw onder ’t sterrengeflonker
Droom je winterdromen…
Gedachteloze dromen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 157 In het zoete duister
van frisse lentenachten
ligt een zin soms loos te wachten
op de woorden die niet komen
gedachteloos zijn alle dromen
gedichten
zonder betekenis
in een eenzaam bed
wanneer de komma
zinnen heeft gezet
op letters
uit een onzichtbaar alfabet
zelfs geen schim
kan voor de punt iets stichten
of de leegte zonder zin…
Ghostriders
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 170 Als in duistere winternachten
padden zich verschuilen
en honden angstig huilen,
als damp opstijgt uit diepe grachten,
hoed u dan als takken kraken
en schimmen glijden over daken,
denk niet, ach 't is maar een kraai
want terwijl je staat te wachten
sluipen ze met vereende krachten
in je gemoed en je gedachten,
de ghostriders in the sky.…
Jij leeft voort in mij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.746 En toen werd het plotseling stil in mij
sloeg het duister onverwachts om zich heen
het leven zette jou roekeloos opzij
en daar zit ik dan...helemaal alleen
Zeg mij wat moet ik nou
zonder jou in mijn leven
wat ik nog met jou doen zou
is door wanhoop verdreven
Mijn hele wereld is volledig ingestort
er is niets dat voor mij nog zin heeft…
Herfst in de zomer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 215 Gevangen in het duister
medicatie niet verlicht
Geen troost is groot genoeg
geen tolerantie toch voor luister
Flitsen verstoren zicht
weer een aanval voor de boeg
Communicatie wordt vermoord
contacten niet verdraagbaar
Het is zomer het is mei
deprimerend kan het zijn
Een jaarlijks nieuw begin
opbloeien van leven
Beter worden van de…
obscuur
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 106 in een donker wordende kamer
zit ik
even lang waren zij vandaag
nachtdag
het duistere vrees ik niet meer
licht daarentegen
mot in mijn lijf
is moeilijk te verjagen
geur van kampfer
dwaalt door het huis
het elektriek
laat ik voor wat het is
uit
ik schrijf morgenochtend wel
noodgedwongen
deur op slot
raam dicht…
Universum
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 140 In stilte is tijd geboren
vanuit grenzeloos niets
uit lichteloos bekoren
gebroken duisternis
uit hartstocht is de dag geboren
na zoele donkerheid
gaat niet in duister verloren
in stilte van ongeboren tijd
tijd rijgt dagen tot eenheid
een snoer van pracht en licht
vanuit donkere nachten
tot zonnegloren en gedicht.…
Achter schaduw van mijn stilte
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 308 kwamen ze dikwijls uit diepte
waar ik door mijn verslaving aan de nacht
met mijn ziel in verzeild was geraakt
ik sprak soms wel hoop uit
in een verklaring van vergankelijkheid
liet ik de dagen scharnieren
met het verlangen van de nacht
ook kleurde ik wolken
in het bijzonder op zolder
stonden duizend schilderijen
over de zomer van het duister…
Er rijst een ochtendgloren
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 412 Al schijnt de dag nog donker
En duister van de nacht
Er rijst een ochtendgloren
Veel mooier dan verwacht
Ga mee in dat bewegen
Laat het gevecht met rust
Het is jou echt tot zegen
Wees daarvan bewust
Het is het ware licht
wat alles lichter maakt
tenzij jij zelf anders verkiest
en overgave eraan verzaakt…
'Lasst meine Bilder nicht sterben'
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 199 voor Felix Nussbaum
bizar
als emigrant niet welkom
als Duitser gearresteerd
en als jood vervolgd
aldus directeur Ralph Keuning
van museum de Fundatie
om te overleven zou je jezelf
in een tekening willen verstoppen
of onderduiken in het huis
op het doek van olieverf
en wachten tot de duistere
wolken zijn overgedreven
tja... was…
doorzon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 77 waar het licht zich terugtrekt
in de schemer van dat koele woud
oud door tijd, maar jong
door nieuwe twijgen en het neigen
van haar eigen
kwetsbaarheid
het trillend gras vol blauwe klokjes sluipt
een wijle tot aan niets
dan duister, zondermeer vergeten
door de luister van dit uur
aan de kant een oude fiets,
een waterfles
en ramen…
Zijn bleke blikken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 338 weer schijnt
maan zijn
bleke blikken
vol in het gezicht
donkers gangbaar
wordt nu opgelicht
duister flipt in
overvloedig argwaan
waar stilte loerde
dreigen ongemoduleerde
klanken met
een naderend paniek
het volle maanslied
klinkt en op het scherpst
van de snede vieren jager
en de prooi het lichtend heden…
Dag nacht.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 137 Zonder duister bestaat daar geen licht.
Zonder nacht geen dag.
Zonder pech geen geluk.
Naar de zuiderzon zijn we teruggekeerd.
Boven Trondheim kwam hij al welkom heten.
Bedankt zon. Dag dag. Dag nacht.…
Lieve maangodin
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 217 dat wegsmelt. ik proef je, drink je
hemels lichaam dat ik verloor aan het
duister…
Nu op dit moment
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 197 Aan de duistere kant van deze dag
in de schaduw van een leven
heb ik de wens dat ieder mens vermag
elkaar broodnodige liefde te geven.…
verankeren
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.664 Het omsingelen van het ongevormde
vraagt een onbeschreven tactiek zoals
voor het vangen van prooi in duister.
Rond middernacht liep ik wat verloren
tot aan de bosrand. Plots lichtten
vuurvliegjes flonkerend op en
kwam het firmament omlaag.
--------------------------
uit: 'Verzoenen', 2014.…
Niemandsland
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 283 Keer niet terug
naar niemandsland
waar niemand op je wacht
in vergeten stilte
alweer een hopeloze nacht
niet af te wenden van de horizon
niets meer te bewijzen
opnieuw bedacht waarom 't begon
in dromen die met je reizen
schrijf het maar van je af, luister
zonder dromen word je snel oud
zoveel licht nog in het duister.…
Laat mij zacht zijn
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 193 Laat mij zacht zijn als de blaadjes
die nu uit 't duister springen
en verhalen van genade onverdiend.
Laat mij zacht zijn als de vogels
die fluiten zonder zorgen
voor de morgen die er komt.
Laat mij zacht zijn als het licht
dat koestert en vertedert
wat hard was door de winterkou.…
Vogels die tegen de wind in zingen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 124 de lelies
bewegen
zich wiegend
vogels die
tegen de
wind in
zingen
maken
de pijn wakker
donkere
wolken
trekken de
hemel dicht
er welt een
traan achter
mijn oog
ik wankel
en hurk
in de rechter
hoek van
mijn kamer
met
het duister
om mij
heen
ik sta op
en kijk
naar je
brekende
handen
lief
ze hebben
de kleur
van…
Mijl op zeven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 560 Welaan ik laat mij thans
nog maar eens gaan
à bout portant zomaar
van mijl op zeven
In avondlijke stonden
in de dreven
verwonderd liefdevol
kijk jij me aan
Een jonge maan voor
samen in het duister
heuvelwaarts rij ik
en jij met mij
Ongezien in schaduw
allebei
alle remmen los
in hees gefluister…
XXX - het uitzicht - 1966
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 bar morgenlicht
een gevluchte slaaf schuilt
in de rietkraag
brug in de avondzon
naar nachtelijk duister
gaat rillend water
jc bloemkoolsoep
mijn computer neem het over
kok kom op jac -
terug naar de kust
op de horizon leit emmeloord
verzucht een toren
naar zonsopgang
kiepert de schaal van de maan
de zonsondergang…
fanfare zonder muziek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 in trage uren
gist de taal in
het duister
later na het
rijpen in de zwarte
nacht lijkt
wat ze zeggen wil
zomaar uit het niets
aan te waaien
ze ligt voor het
oprapen woord
voor woord
maar haar klank
loopt vast
zie haar ontsnappen
fanfare zonder muziek
hoor haar knarsende
ledematen
achter de huizen
in een doodlopende…
blind date
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 ik zei je al 'dag' voor ik je kende
een groet voor ik wist wie je was
waar het hart vol van is
vindt een mond soms geen woorden
maar vandaag heb ik je voor het eerst ontmoet
zoekend naar verborgen schatten
dansen wij als katten om de hete brij
ziende blind zijn wij en tasten in het duister
naar die ene parel in het knarsend grind…
Regentranen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 95 De vernietiging begint
zijn geschiedenis te tekenen
er ligt een eindeloos landschap
volledig in puin
ver weg, het donkere duister
in gedachten
geen blauwe hemellucht
of heldere zon die
het naaktstrand kust
het zandpad leidt uiteindelijk
naar een zompig moeras
waar regentranen vrij spel hebben
triest onder sombere wolken.…
Bescheiden gezichten
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 256 Je schrijft zonder de passie
te herhalen van de heldere stem
uit de spelonken van het duister
je spiegelt jouw verlangen
aan bescheiden vriendschappen
de eenzaamheid compleet
je fotografeert mysterieus
oude bomen in nevellichten
vaak vertwijfeld serieus
je projecteert jouw behoeften
in probeersels en gedichten
tekent met een loodgrijs…