Alle inzendingen over OR kwelling OR min

Ergens ver van het donders moeten Grenzen diepe dalen hoge helling Weerbarstig het vervloeken begroeten Het versmijten van getergde kwelling Hoofden lichtgevoelig en onbedoeld Over de top van de diepe dalen De steiging van de helling gevoeld Gemakzuchtig in het verre verdwalen Daar wil ik zijn, onbetoverd en gewoon Zonder krachten van de…

Kwelling door twee goden, de ene held van geweld, zwelgt in welke ziel hij heeft beneveld, de geest gekneveld waarop hij de tanden stuk zal bijten.…

geen zinnig mens kan vertellen hoezeer gedachten mij kwellen de losse eindjes, de wirwar van woorden die ik niet weet te regelen de wanorde in het doolhof van taal mijn zin is gebroken, onaf het verhaal hoe dieper ik duik hoe meer de angst me bekruipt dat geen zinnig mens kan vertellen waarom die gedachten mij kwellen…

Juni was de maand van de verlossing, vrij van mijn kwelling. Terug naar mezelf. Volhardend nooit meer mijn hart te geven aan een man. Kwam jij daar twee maanden later, terug uit mijn verleden. Terug naar het heden. Alsof jij eigenlijk nooit bent weg geweest. Een nieuw begin van iets ouds. Onverwoestbaar en echt. Overtuigend en mooi.…

Heeft bewustzijn zin als zin ontbreekt en bewust overschat Zijn het woorden of de daden die zoveel invloed hebben Lijken de wegen vol hobbels en toch is het plat Zegt men weleens dat spreken zilver is en zwijgen goud Toont dit jouw stilte, jouw vorm, gesneden uit hout…

Als ik wakker word, wrijf ik eerst een paar boeken uit mijn ogen, slalom dan tussen wankele leestorens de trap af naar de kamer waar de boeken samen- troepen. Onderweg naar mijn bureaustoel, pak ik een stapel van de vloer en leg die op tafel, wat op de stoel ligt verplaats ik naar de vloer, maar zodra ik van de stoel opsta en naar de tafel…

Dor als een parkeerplaats verlang ik om te leven. Gemillimeterd gevoel snakt naar uitbundigheid! Een sorbet op een terrasje? Begin nu al te beven... Mijn leven is doortrokken van zuur- en zuinigheid. Voeg daarbij Het Oog dat mij ziet schranzen, en u snapt een fractie wat mij straks zal doen branden... Een beetje vakantie plan ik in de buurt…

de kwelling ondraaglijk node plannen vertroebelen het zicht op hun licentia gesmoorde smeekbeden teniet gedaan door ouderlijk gezag liep vertrouwen op 'n dood spoor eeneiig verbonden voor het leven kozen gezamenlijk hun eigen weg ze vlogen uit…

virtuele min sluit werkelijk aan op een fantastisch contact…

Roodkoperen zon die Opgaat boven mijn verdriet En door welhaast onzichtbare Kieren en spleten binnenkomt In mijn verijsde hart Geef nieuwe hoop, Geef nieuw levenslicht Waar het oude reeds voorgoed Verdwenen is…

enkel op kwelling wacht goud smelt soms bij koude regen bevriest vaak door uitzichtloos verdwalen ga maar vroeg ga maar ik hoop dat een diepe slaap weer-zin doet verschralen…

De tussendoor 10.6.50 om 10over6 kwam ik in 7 min. op deze wereld en ik doe er al 65 jr. over om er vanaf te komen. Moeder werd niet moe mij te zeggen, dat zij na 10 min. in slaap viel, ik, 4e kind,was de tussendoor. Dat bleek later, toen bij 3plus en 3min, ik voor altijd de enige tussendoor was.…

Zo schildert mij een Konings hand In 't klein, terwijl ik 's Konings snaren, En heilig harpgezang, en trant Vast volge, in top van 's levens jaren, Eén min dan zeventig. Wat is 't? Noch min dan verf, een damp, een mist. 1664…

Finland min dertig de te melken toeristen bijeen gedreven…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

- naar Neeltje Maria Min…

Heldre gouden maan Avontuur hangt in de lucht Wachteres der min…

en zij zwermen in glad gestreken formaties heen zonder omzien naar zwart zonder traan voor een verleden waarin naakt zijn helser was hun stemmen niet bestonden en een rilling was als lood de horizon een prikkeldraad waarin kinderen rimpelden de medemens een bloedhond bleek vergeven tot een kwelling werd de ziel verdwenen leek…

Snellen van dag naar dag minnen van uur tot uur mis verstaan op hopen anker voor het heilig vuur verkwikte kakeling de zon een kwelling voor het ochtend wordt snakkend naar verkoeling opgehangen de stille getuigen berekend naar buiten kussen mijn heilloze lippen het kent nog geen naam…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

In de echo van de stilte Zit veel meer stilte dan in stilte alleen Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’ De nagalm, echo van die stilte Verzilten je zout in zoet Versterkt je dijken tegen overstromingen Van emoties, kwellingen, opwellingen Ben ik soms toch bang, heb ik angst Dan stort ik mij in die stilte en met name In de echo van…

Ik zie uit naar verre oorden maar meer nog naar een gedicht van blaartrekkende eenvoud met zo min mogelijk woorden.…

nooit valt ergens te lezen dat ik haar vroeg te minnen mij te nemen in haar zinnen zij mij koel heeft afgewezen terwijl ik tot haar luide sprak ‘mijn liefde is niet oud antiek ik ben fris en authentiek’ gedreven in jouw koude wak wilde je als pinksterbloem jij bruisend pinksterbeest geheel in ons jouw geest pruimedant paardebloem…

Daar u als kijker best tot Tien kunt tellen Maar toch niet van die nieuwe zender houdt Gaat John de Mol uiteindelijk knock-out En met hem al zijn dure metgezellen. Die poppetjes hebt u al gauw gezien. Dus gaat het kastje dicht. En dat was Tien.…

Er valt niet meer aan te ontkomen; de overheid moet als geheel een stap terug, één vijfde deel. Hoofdbrekens voor de economen! Ik heb alvast het mes gezet in dit (vierjambig!) snelsonnet.…

voer haar zure regen en vissen worden uitgespuwd over hoofden en akkers bedek haar glooiende boezem met een oliejas haar buik zal onweer baren laat molens wieken op domme kracht wee de ribben van het jongste skelet offer zwijnen en ontvang parels uit een zingende diepzee…

Mark Rutte heeft toch duidelijk gezworen, Dat iedereen erop vooruit zou gaan, Maar toen ik deze maand m'n loon zag staan, Wil ik van die belofte niet meer horen. Na wat gereken voel ik me berooid, En heb van schrik een vaasje omgegooid.…

~ elke levensdag erbij is een levensdag eraf ~…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

op 't hoofdkussen ontvangt hij genadiglijk z’n plussen vallende in minnen raakt hij buiten zinnen bij vijftig min stond hij nog plus pas bij vijftig plus ging hij in de min ooit was hij voor wie de bal durfde kaatsen nu is hij voor ’t minnen van de naasten hij zegt "mijn hart wordt oud altijd al van binnen goud dus…