Alle inzendingen over BOB nuchter blijven rijden

Morgen rijd ik met bedwelmende bloemen naar je toe. Ik wil niet langer wachten, eindelijk weten hoe Je bent; de bloemen zullen je verraden. Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren; Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren; Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren En jij in een groot gebaar al je gewaden.…

We kijken, jongens, met de hele klas, in sportkantines, kroegen, op terrassen, waar grote mensen, allen heel volwassen, zich keurig houden bij een enkel glas. Je ziet: de grote mensenmaatschappij geeft hier het goede voorbeeld. En nu jij!…

Mijn liefste jaargetijde Zet zelfs de dood in bloei, En doet diens boden rijden Of bloesemregen woei.…

Dronken van liefde Dronken van vrijheid Dronken van wijn Verschillen zijn er niet Katers volgen sowieso…

Altijd al graag in een dure auto willen rijden? Dat kan als je in de bijstand zit, want de BIJ, staat voor bijdehand en de STAND is om hoog te houden, en dat is precies wat het echtpaar in Delfgauw goed heeft begrepen. Bron: Novum: Bijstandsduo rijdt in een Porsche.…

Op melkwit paard, met telkens wuifgewiek Van d' open kelk der rose rokjes, rijdt Een tenger meisje, als vleugelen gespreid De ranke lelie-armen, bij muziek Brutaal van koper-schetter-jool, bereid Tot vogelzweven, voor verwend publiek, Door linte'-omwoelden ring die, star-comiek, Een clown hoog óphoudt, dat zij 't blank doorrijt'. In '…

in kleine auto's kan te weinig beenruimte ongemak geven de kruiskoppeling erin wordt een stuntelig gevrij…

De eerste klant des ochtends om zes uur, in Amsterdam, de Uiterwaardenstraat. 'Je melk, Hans,' zeg ik. En hij: 'Dank je, maat." Het is niet niets, zo vroeg al achter 't stuur, de eerste klant des ochtends om zes uur. Maar hee, je kent je plek, weet waar je staat: in Amsterdam, de Uiterwaardenstraat, de eerste klant des ochtends om zes uur.…

Ik heb gereikt naar de sterren om die te plukken voor jou ’t maanlicht wilde ik stelen en strooien boven ons bed ik zocht rozen zonder doornen een hart dat nooit breken zou. Maar toen ik je wilde vertellen van mijn snode plannen blozend in lyrische taal sloeg jij je arm om mijn middel en met lieve glimlach zei je, Kom hier, vergeet ’t…

Terwijl de ochtend moeizaam Geboren wordt uit een te Donkere nacht die hoogzwanger is Van het nieuwe morgenlicht, Een amorfe massa zich gapend Een weg door de file baant, Begint de hemel in het oosten Langzaam blauw en rood te kleuren Een geweldig schouwspel dat tot leven komt En dat alle somberte overstijgt - Leven is er, leven…

De Sadduceese Joden geven heden nog duistere woorden en gedachten, daar zij Christus, onze Heer, ter dood brachten, Hem leed, onrecht en verdriet aandeden. Die schuld van twintig eeuwen geleden kan men, ondanks vergeving, nooit verzachten. Niettemin wilde hun geloof trachten zich met onbaatzuchtigheid te kleden. Deze wrede, maar vrij denkende…

wars van competitie schrijf ik gedichtjes die me raken verwond door m'n woorden wil ik dronken worden en wegdromen in één van mijn eigen versjes maar wat ik ook probeer en hoe ik mij verwonder ik blijf er telkens weer te nuchter onder…

want ik sprak Nuchter want ik zweeg De consternatie die constant is Adem in en adem nooit uit Waarom zou je je aandacht verleggen Naar geen veld vol bloemen Waar we verkracht worden Met spijkers en hout En een blood door lopen kroon Ben ik judas pilatus herodes Ben ik de tuin van getsemane Gevlogen doe ik mist Uit mist En punt tot punt…

Gloednieuwe Harley - stamp hem voor het eerst in gang – geluid van vrijheid...…

waarom is afscheid zo moeilijk als je weet dat er een volgende keer komt als je weet dat we elkaar gaan zien onze zielen elkaar gaan ontmoeten en we weten dat we elkaar begrijpen waarom is elkaar zien zo makkelijk als je weet dat er een tot ziens komt en je weet dat we het gaan zeggen elkaar omhelzen, elkaars zielen gaan voelen en we elkaar…

Wat zou ik moeten Als mijn weten Bij het sterven overlijdt Als persoon niet meer gespleten En mijn lichaam eeuwig kwijt Ga ik dolen als een wilde Zoekend naar een eeuwig doel Zal het vuur nog net zo branden Kent de ziel ook dat gevoel Wat zou ik moeten Zonder schrijven Zonder woorden als mijn deel Ach, laat ik er maar in blijven In…

Met tevreden handen maak ik gebaren die iedereen wenst als ik sta en blijf staan en niet meer weet waarom ik niet meer weg wil gaan.…

Dat “blijven” hè, dat blijft in ’t ongewisse. Wáár blijft hij dan ? Dat blijft voorlopig gissen. Maar ja, zo’n schrijver vindt het blijkbaar leuk. Zodat hij vlijtig aan het schrijven blijft en speedsonnetjes over blijven schrijft.…

Met het `blijven` dat je op fluistertoon gebood na het van mijn kant vragen of ik gaan moest of zou blijven leek een eind te komen aan wat een julimaand lang schrijnde. Zo blij was ik met je weer terug te zien, dat het voor ons weer open lag en toch nog steeds verwoed van slag.…

wolken vol leugens passeren langszij dreigend hemelwater kleurt donkergrijs speelse spreeuwen walen om de hete brij die voorlopig onaangetast blijft ze blijven de waarheid voor die zich schuilhoudt langzaam rekt de ochtendzon zich uit…

Op mijn grote bed vraag ik je tot dageraad bij mij te blijven.…

alles ademt rust lucht en water in deze ommuurde kiezelsteen tuin een verdwaalde boom de enige die blijft staat dichtbij de oorsprong de kosmopoliet woont geworteld thuis en reist oneindig met de elementen als een waaier van liefdes beweegt zijn wuivend bladerdak onder de verzengende zon de storm beproeft teisterend de…

In Sesamstraat zijn rellen uitgebroken ‘Wij weg voor een of andere ouwe taart?’ ‘Dat nooit!’, zegt actieleider meneer Aart Met volle mond zei Koekie: ‘ Mooi ge-ssprroken.’ Ook Ernie vindt het reuze achterbaks ‘Hij krijgt van ons de kieteldood, die MAX!’…

zon verschiet in kleur laat stofjes dansen in willekeur van lucht geur van lang geleden herinnert weer aan vluchtig ziekverdriet zijn stil gevangen in broos lijden lippen smakken in het delen van de dorst een zuster drenkt met afgelegde trots we zien haar bidden kaars en handen klaar middaglicht laat zacht haar ogen breken wij blijven…

de verschrikking is een ongelaagde vormeloze klomp een amorfe massa vijandig onooglijk ongenaakbaar je voelt het ongemak de pijnlijk stilte en je weet niet of het ooit genoeg zal zijn je blijft desondanks de klomp valt in duizend korrelige stukjes uiteen je bent gebleven…

de aarde draait de regen druipt de drinker drinkt een moeder draagt de plicht die drukt de dromer draalt een dichter droomt een wolkje drijft de schrijver blijft…

is er een seizoen dat zoveel stilte in zich draagt dat het tumult binnenin hoorbaar wordt een landschap waarin zoveel liefde groeit dat de dode niet verdwijnt haar tot leven roept…

In de duizeling van vrijheid waagde je de sprong. Slaap, slaap nu maar voorbij de moeite, de nood. Zweef nu maar voorbij de pijn, voorbij het zwart. De raaf zal je in kneedbare ruimte en tijd beschermen. Hij koestert de herinneringen en gedachten. Als niets meer vanzelf spreekt, niets meer hetzelfde is. Als ik je het meeste mis.…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

Herman Berkien, Tineke Schouten en Bob van Balen konden door hun optreden bij het Muzevalcabaret hun eerste lof- uitingen binnen halen. Maar ook Jan Fillekers en Yvonne Groeneveld werden door hun werk bij hem bekend. Zo verzamelde het Schillertheater zijn muzen; klapte de val dicht voor ongekend nieuw talent.…