Alle inzendingen over Beppe OR Waarheid OR afscheid

Boeken verzwijgen hun geheimen uit vrees te worden verbrand Letters rukken zich uit woorden en woorden uit hun verband Afscheid van de waarheid zoals die geschreven staat Voltooit de aftakeling van de wereld die haar draagt Alles evolueert Tijd en ruimte voelen aan als zachtnatte klei Schaduwen uit schaduw brengen zeven rassen dichterbij…

moet als mij dat goed doet jij zegt geen gedag jij spreekt onvermogend “waarheden” ik zwijg ik luister niet meer naar lang geleden ik blijf…

Hoe is het mooglijk dan Dat men u vangen kan Vogel, gij licht van pluim. Vliegend door het ruim; Die langs de loverhang, Nachten en dagen lang, Ons stemt tot goede luim Door klank en zang. Gij zit thans in de kooi Treurig, niet half zo mooi Als toen ge door het bos Vloog blij en los; Spreken dat kunt gij niet, Maar wen ge uit ’t kooitje…

Wegen die naar werkelijkheden leiden, zijn wegen richting waarheden. Naar waar we aandachtig zijn. Waar we stil stil gaan staan. Waar ons oordelen staakt. Waar we zintuig worden. Met heel ons lichaam. Met hart en ziel. Vanuit ieders standpunt bezien, heeft ieder mens gelijk. Waarom dan knokken om menigen?…

wij hadden thuis een cyperse een brutale, maar o zo lief Joekeltje kakte op de trap en als je er iets van zei of haar te eten gaf dan spinde zij zachtkens, vol begrip dacht even na, miauwde 'verhip' maar zag er niet vanaf Joris, de kater van de buren wilde haar gedrag niet langer verduren en na een brutale haal over haar neus bleef voor…

negen kinderen de jongste is zeventig de ander ging dood een ander hoort er niet bij staren naar de caleidoscoop de waarheid waaiert over de tafel naar oneindig veel zijden uit de deellijn ontbreekt een ver vreemd verschijnsel…

Friedrich Nietzsche schreef dat wij de kunst niet beheersen de- finitief aan de waarheid ten onder te gaan 'k Ben voor leugenaar uitgemaakt terwijl ik zonder twijfel de waarheid sprak Niet slechts míjn waarheid, maar dé waarheid Zonder getuige kan je be- weren tot je een ons weegt; geen succes Reeds jaren afgesloten vierde ik inmiddels al…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

toch op de waarheid gestoten Nu op mijn been -jouw naam- Jouw eigen gemaakte litteken...…

Zegt het voort Petrus bij de hemelpoort Zijn vragen zijn oprecht Gespitst op waarheid zogezegd De vrouw weifelt Angst wordt betwijfeld Leven doet pijnlijk aan Zoveel aangedaan Afscheid nemen Van ontelbaarheden Risicovol is het wel Eva met haar verraderlijke appel Een hel lonkt De duivel die pronkt Vragen van goed het kwaad Een…

Afscheid dat bestaat niet…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

het afscheid want leven is denken en hardop sterven weegt zwaar ------------------------------------------ foto: locatie beeldentuin Dehullu 2007 kunstenaar: Sjer Jacobs…

trein te halen terwijl regen neerdaalt over afscheid en ik ogen zie, onbedekt, maar toch gezien…

We dwalen in een vierkant land onze gezamenlijke waarheid kent geen verfstreken meer het leenschilderij is veranderd in een maagdelijk doek droom niet, verzin niets verlang niet meer lijkt het namens de kunstenaar te zeggen we schaduwdansen achter de horizon waar herfstvogels afscheid nemen met nieuwe moed als levensbloed ben jij…

ter afscheid te rusten leg: zo waar is 't ideaal. 26/03/2012, verwerkt op 6/03/2021…

je gaf me een kus en woorden die raakten zonder geluid koud op mijn huid je oogde zo klaar maar schuld hing verborgen in stilte ving het beladen gebaar het afscheid gaf hand aan de leugen passeerde de waarheid ging zonder spijt ik struikelde over je lach in een waas van verbazing begreep ik pas later hoe jij mij in de tang hebt…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Kwam de waarheid maar naar boven, kwam de waarheid maar aan het licht, kwam de waarheid maar ter sprake, die alles juist belicht, vanuit het juiste perspectief, waarheid, kom.…

De nacht verdween en de zon liet zich zien Na die plechtige dag er voor. Waar je treurde om hen, die leefden met ons En die je zo maar opeens verloor. Maar weet, dat degene die je mist niet voor goed er niet meer is, Want eens zal je weer bij elkaar zijn. Je bent in Gods hand, je verdriet is voorbij Om eeuwig gelukkig te zijn.…

Mijn angst voor die vreemde wonden toen zij zei: ‘afscheid nemen is niet nodig, we doen het steeds’. Haar moed die ik vergaarde, toen ik zei: ‘tot ziens’.…

als de stilte in hem aanwaait hij raakt los van de wereld alles ademt afscheid ze tilt hem op uit de wieg van aardse pijnen bedroefd wikkelt ze zijn lichaam in vleugels van wol…

weten in komt de waarheid naar boven we zullen je vast niet meer tegenkomen Niet meer zien niet meer horen niet meer voelen niet meer, niet meer, niet meer ......…

eeuwig herhalen weer bloei je lente in geel en oranje ik kus je geen afscheid, jij mijn narcis laat dat koppie nooit hangen…

pittige totaal onverwachte donderslag natuurlijk deden geluidsgolven iets met de lucht zij geurde anders wat chemisch na een stevige bui door ionisatie van zuurstof met krakende bliksem toch bleek schrik voor donderbuien meer uit overgeleverde verhalen te komen waarbij horrorachtige variaties uit decennia lang geleden naar waarheid…

voorbijschiet De plek die hij heeft afgesproken Is nog stil en verlaten Zittend kijkt hij om zich heen De oogkleppen onverwacht verdwenen Louter is de natuur Dan kruisen blikken elkaar Zij versnelt haar pas Bij het treffen tussen het gras Stopt het lied Een vogel kijkt geïnteresseerd naar beneden Moeilijk zijn de eerste woorden van de waarheid…