Alle inzendingen over Leven OR Onverschillig OR Jij

Het is nog donker als hij wakker wordt en alweer is hij zo vreselijk bang het leven is naar men zegt te kort maar echte liefde duurt altijd te lang Zij zei: ik sla mijn vleugels uit en hij onverschillig: je doet maar maar slechts dagen na dit besluit voelt hij het al…hij mist haar Hij huilt om momenten van plezier tranen kwamen nog…

Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…

en dat zoiets niet mag op de openbare straat want daar heb je de politie toch voor Nou het ken mijn niet schelen, echt zolang ze mijn leven maar niet vergallen geniet ik van elk openbaar gevecht want ik kijk toch alleen naar hockeyballen…

Schimpende schoonheid voor de spiegel de leeftijd met tanden des tijds heeft het lichaams uiterlijk verweerd en vergaan plastische oplossingen van borsten, buik en billen. Wankelend op wrakke enkels, gepropt in Spike heels Prada’s. Zijden kousen met glitter omspannen stijve kuiten, levergevlekte handen glijden langs volvette uitgezakte heupen…

Waarom zijn jullie gestopt met wenen is de nagedachte aan hem al vergeten is zijn afwezigheid zijn naar de achtergrond verdwenen, waarom gaan jullie gewoon door met leven. Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen?…

Haar zilte onverschilligheid dwaalt passief over een dor maïsveld Haar zachte zoete lippen blazen frasen en gewogen woorden Stuurloos als een wimpel voelt zij aangename leegte en zoekt naar stilte Plotseling met een windvlaag van verbijstering daalt zij zelfverzekerd treden af Haar silhouet tekent mooi af in de mist Prachtige contouren…

Nergens ben ik veilig Overal achtervolg je mij Ik probeer te vluchten Toch ik raak je niet kwijt Ik zie je voor me Ik hoor je stem Ik voel je adem Waar ik ook ben Elke avond als ik in bed lig Durf ik niet in slaap te vallen Want ik weet dat jij mij In mijn dromen aan zal vallen Je neemt mij dan gevangen In een kooi voor ons bestemd…

Ik ben niet helemaal mij een stukje mij heb jij Iets van wat ik achterlaat telkens als jij mij verlaat Een stukje mij ben jij…

sterren van de hemel sopraan van 'Down-Under' en absolute wereldklasse Haar stem schittert echt ten allen tijde afgelopen 30 april opnieuw Van abdicatie naar mooie kroning Misschien een traan bij ondergaande zon naar beneden, op Zij zingt zuiver als een nachtegaal klinkt bovendien helder als een klok Zij liet Kroningsavond oprecht leven…

Spraak en schrift op goud gewogen, laten letters ‘leven’ schrijven op onverschillig dood papier, met onder regels, achter zinnen, vermoeden van beweging, richting, liefde, lust en last.…

Verzadigd en onverschillig, het zicht verdween. Blijf nieuwsgierig. Wiens bezitting? Verwondering…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Ik verdrink me - zoals een ieder - zorgenloos in de massa, met een litertje ongelood, Belangenloos en onverschillig, scheid ik mijn rijkdom uit, steun hierbij een goed doel, massadood…

Geen grip op wat je gaat doen, Totale onverschilligheid, Alles overheersend gevoel, Ben ik je kwijt? Onbenaderbaar, Afstandelijk en koel, Alles vertrappend, Als zonder gevoel. Ik moet… Loslaten Met mijn verstand, Met mijn hart nooit……

de tranen is Niemand weet Van de littekens diep in mijn ogen Die heb ik daar goed verborgen Niemand weet Dat ik moe ben van het leven En dat ik echt niets meer heb om te geven…

Ik weet, jij zult ondanks alles nooit uit mijn leven gaan niemand zal dit ooit kunnen verdrijven, geen wolk, geen storm, nee zelfs geen orkaan zolang ik jou, mijn zon, te zien zal krijgen!…

de dronkenman wankelt weg zwalkend naar wat en waar hij morgen pas ontdekt omstanders lachen om hem en nemen nog een biertje onverschillig voor de toekomst die hen net verliet…

't Is onverschillig of gij lacht of schreit. Straks eindigt alles, goed en slecht, vergeten Is al uw treuren en uw vrolijkheid.…

mijn vingers breken glas vernielen machteloos het beeld dat jij eens was scherven kerven diepe wonden jij hebt mij gevonden als een vlinder die ontwaakt je warme adem en je liefde hebben me toen diep geraakt je bracht lente na de winterslaap deed dagen eeuwig duren je hebt een man van mij gemaakt in warme passionele uren ik streelde…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

onverschillig ingemeen Nu ik leegbloed tot een leeg omhulsel Verdiend ben ik alleen alleen alleen Ivan Grud…

is het zo bedoeld zoals jij stilte draagt een nevelige jas onverschillig en zonder rouw die om naaktheid lacht en jou en mij 't gebroken licht aan mijn voeten dat voorbij trekt, wegkruipt in dicht geboomte en gedaalde dagen de vragen die ik waag, vanzelf weer overgaan als gerafelde schaduwen en gescheurde deuren is het zo bedoeld…

Ze mochten in de uiterwaarden bouwen Omdat een ambtenaar het op een dag Vrij onverschillig door de vingers zag Maar nu zal het ze uiteraard berouwen De mazen van de wet, ze gaan helaas Ten onder aan de wetten van de Maas…

Al is het klein; ik hou van Nederland Toch is de volkse aard mij nu te grillig Meanderend van haat naar onverschillig En niemand praat nog over tolerant De burka-splinter dat is wat men ziet De balk in eigen oog nog altijd niet…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Daar kom jij, met je witblonde haren…., zomergejurkt en lachend naar mij loop je langs, ik val van geluk bijna van mijn stoere houding, mijn gespeeld onverschillige blik veranderd in een blik van wanhopig en smekend verlangen. Maar je ziet het niet tot mijn schrijnend verdriet….…

Het laat de raadsman onverschillig hoe Willem aan z’n centen kwam; het gaat hem om z’n boterham (de geest is zwak; het vlees is willig) Maar daar zit Moszkowicz niet mee Hij verdedigt Wims’ belangen en Barbertje gaat heus niet hangen Lang leve Wim Holladiejee!…

Hij rust voldaan, een volstrekte tiran, onverschillig om wie zijn afgestamd, hem haastig groeten en weggaan, alsof die oogleden kijken, een koude blik die overziet hoeveel leven er van hem overschiet. Wij moeten hem dood zien te krijgen. ---------------------------- uit: 'Moedertaal', 1994.…

Het schitterende licht is nu verstoft tot doffe onverschilligheid. Het vrolijke gefluit is nu gesmoord in somber zwart gemoed. Want ik, ik ben niet meer die ik nog gister was.…