268 resultaten.
Nebula
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 88 schimmen
flitsen aan het oog voorbij
gaan voor zon
noch schaduw opzij
- als de mist, die licht doorlaat
maar niet helemaal
- als de bomen van het bos
en het schijnsel van een plek
open en kaal
- als een geheugen
dat herinnert en vergeet
zoals een bekend gezicht
waarvan je de naam niet weet
- als een zonnescherm
dat filtert en afwendt…
Non-verbaal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 130 In de schaduw van jouw licht
streel ik met mijn ogen
jouw lieve gezicht
In de stilte van jouw verhaal
luister ik
aandachtig, naar jouw gesproken taal
Uit alle macht
spreek ik uit
zonder geluid, ik mis de kracht
Je kijkt me aan, onbewogen
en ik weet
er is geen woord gelogen
en jij hebt mij verstaan
In het schijnsel van het licht
raak…
In het hart van hun bos
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 Van God hadden ze nog nooit gehoord
En toch beleden zij hun eigen religie
In het diepst verstopt,
In het hart van hun bos
Kwamen zij heimelijk samen
Om hen die zij als goden zagen
Te eren met woorden en gebruiken
En samen volk te zijn
In het hart van de natuur,
Hun eigen bos, parel van
Schepping, beschenen door
Het nachtelijk schijnsel…
Lichtval
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 81 traag schrijden
luwte en schemer
betreden zienderogen
vroeger dan laat
dieper dan donker
een verte verdwijnt
de avond ontvouwt
vormt nachtwolken
op gedempte toon
in het laatste schijnsel
gloeit een bergtop na
het glas leeggedronken
dagelijks brood gegeten
een omsingelde maaltijd
borden onder de kraan
geheimen en beloften
betranen…
Eeuwig verlangen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 Versluierd in saffierblauwe zijde
dwalend in schijnsel van halve maan
spelen broze vingers met licht
rapen droomgedachten bij elkaar
Een stilzwijgend
eeuwig verlangen brandt
diep binnenin haar getergde ziel
Zilveren tranen
verdwijnen in het maanmeer
dat al haar geheimen kent
Zij knielt in dit stil gevallen landschap
strooit rozenblaadjes…
Licht van Pasen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 246 Licht van Pasen, teder schijnsel
dat de morgenstond doorbreekt,
dat doorheen de lijdenskieren
toch zijn weg vindt naar ons hart.
Licht van Pasen, licht verrijzend
uit de nacht van haat en vrees,
dat doorheen de koude ochtend
ruimte schept voor hoop en moed.…
Het laatste oordeel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 49 ik zag je
lopen met
voetstappen
die de aarde
raakten en
in contact het
schijnsel van
verbondenheid
afgaven door
licht te geven
door
veranderingen
van de spanning
lichtten moleculen
op als zij elkaar
raakten en zo
een mensen
spoor achter
zich lieten dat
langzaam doofde
en in de loop der
tijd opgeslagen
werd in het
silicium…
Jouw geur
hartenkreet
4.0 met 87 stemmen 5.052 Jouw adem in mijn nek
Mijn tong in jouw mond
Handen die heerlijk strelen
Kleren liggen op de grond
Jouw mooie lijf is ontbloot
Mijn borsten tegen je aan
Je bijt zachtjes in m'n billen
In het schijnsel van de maan
Jouw geur zo intens lekker
Je ogen kijken heerlijk zwoel
En wij…….we vinden elkaar
In het allermooiste gevoel….…
Herfstgloed
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 650 koppig lang hadden de bomen
hun zomerse groen vastgehouden
maar slechts twee nachten vorst
hebben nu de vreugdevuren
van de herfst weer aangestoken
bladeren gloeien oranje
goudgeel en bloedrood op
een valse belofte van warmte
op deze koude najaarsdag
de zon doet nog een waterige
poging het licht wat te verlengen
en verspreidt een gulden schijnsel…
Hemelse lichamen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 995 dromerig staar ik naar de zee
lig languit elke straal te vangen
voor de avond zich laat vallen
als een koele deken op mijn huid
koester me in ‘t nog warm geglunder
van de langzaam ondergaande zon
terwijl schaduwen beginnen te leven
spelen hemelse lichamen kameleon
verleidelijk vlijt het maanlicht
haar schijnsel over de branding
en in een…
Crime Passionnel
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 2.122 De volle maan gluurt stiekem
door het open raam,
en strijkt met helder schijnsel
langs zijn lief gezicht,
verguldt zijn glanzende krullen.
Het is koud licht:
ze rilt, ze huivert
nu ze zich realiseert,
wie op dit moment
de macht heeft.
Want hij weet niets
van het blinkende mes.…
Levensloop
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 447 Jij net als ik, wij komen van het licht
gaan via gesteenten-, planten- en dierenrijk
naar een staat van denken over wie we zijn
Anders gezegd naar denken over denken
waarin we ook maar tijdelijk blijven
want het schijnsel van engelen wacht
Daarin raken jij en ik opnieuw verloren
om elkaar weer te vinden en te luisteren
hoe mooi de snelle…
Zelfportret
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 281 De duistere schim is vogelvrij
bestaat bij de gratie van het licht
schaduwen leven weerloos
in het schijnsel van een bron
Gekneveld aan vaste vormen
die traag over vlakken trekken
een wolk lost ze voor even op
totdat de wind ze weer wekt
Grillig lentegras voert mij mee
als een kwetsbare afdruk
en als een vertaling van een gloed
Met…
Zoete geuren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 197 In het schijnsel van de zon
blijft het insect speuren.
Zichtbaar ingenomen
vangt de thuisreis aan.
Vliegend op de wind,
nog een lange weg
te gaan.…
MAANSVERDUISTERING
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 199 tijdens de nacht van 18 op 19 november 1975
Vannacht dringt een beschonken
maan diep in mijn heelal
wij drinken grote glazen
witte wijn
klinken ritmisch bijna
op Gérard de Nerval
die in de Hallen ging
en zachtjes zong
en danste
in het
schijnsel
van duizend
klanken
die in de Hallen
hing
geborgen voor de hondse
koude van een…
Dromerijen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 In het schijnsel van vroege maan,
dansen silhouetten tussen vermoeide bomen
waar wolven huilen en durven te komen,
dan bront mijn stille waan
Bij het dwalen door het leven.
Eén bewegen waardoor spiegels breken
en het gelaat smeekt om te vergeven
door alles met liefde te strelen.…
Verdoofd
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 656 Schuilend in het flauwe schijnsel
van de laatste uren,
lijkt de tijd verloren te dwalen,
ze kan de nacht alleen maar verder dragen.
Verdoofd door de wind,
overwint de stilte
een ruisend moment van eeuwigheid
en bedekt mijn onrust
met een deken van eenzaamheid.…
nachtlicht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 765 Na de zoveelste pikzwarte nacht vol pijn
verschijnt er in de verte een bijna onzichtbaar lichtje
De nacht die koud en eenzaam was,
vol littekens van de scherpe scherven
gevormd door gebroken dromen,
heeft eindelijk een nieuwe uitdaging gevonden
in het geruisloos één worden met het fragiele schijnsel
dat zich diep in de donkerste hoeken
bijna…
Hen die ik heb gekend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 In het zwakke schijnsel
dat nachtelijke vlakte vult
zie ik dromerig de velden
met donkere silhouetten
en wacht zonder te weten
wie mij licht zal brengen
om het pad niet te missen
dat ik niet vind zonder flambouw
zie tussen de bomen
schimmen van verleden
hoor ook hun stemmen
door de kruinen reeds gaan
voel hun ademzachte streling
reik…
Toteninsel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 Gehuld in dampe sluier
vaart veerman weer zijn wrange vracht
door gele schijnsels van de nacht
als `s levens laatste kruier.
De zielen onder zijn gezag
zij gaan van licht naar duister
of wezenlijker juister
zij reizen naar de nieuwste dag.…
Moonwalk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Langzaam sluit de dag z’n ogen
bij ontwaken van de nacht
verstommen stil geluiden
schaduwen schuiven langs muren
in schaars licht van lantarens
of over tegels van trottoirs
nu ontwaakt de nacht in stilte
langzaam trekt zij een gordijn
blind gaat zij haar eigen wegen
bijgelicht door schijnsel der maan
tasten schuivend enkele voeten
en ik…
Romantiek bij maanlicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 Maan weerkaatst feëriek schijnsel
in een fascinerend licht
ons bootje kabbelt over het meer.
Heel passioneel lieven wij elkaar
jouw huid zo warm glanzend
gelijkend fluweel,
een nachtjuweel.
In volle betovering
blijf je uitbundig stralen.
~*~
Schilderij 'Moonlight' van
J.M. William Turner…
afgeleide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 we waren elk een reflectie
ingebonden, verdonkeremaand
samen weken we af van
gangbare vergezichten
in de verte nog niet
zodat het leek of niemand bewoog
bij dit schijnsel bleef ieder
voor zich, elkaar wanende
daar speelden we nog verstoppertje
zonder te vinden
alleen en geleidelijk verdwenen
met cement
tussen muurstenen
de…
Wonderlijke dwaling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 575 Al stijgende in het genoten vooruitzicht
Met passie voor gevleugelde geheimen
In het schijnsel der maan
Waar de toekomst ligt
Verlichtende antwoorden staan
Een bol van liefde
Waar soms duister in boort
Het verborgene
Wat het verleden verstoort
Diepe paden verlicht
Het geweten sust
Dat echoot in gedachten
Een verlegen glimlach
Het…
illusie
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.618 Op een nacht dwaalde ik door een verlaten laan
toen ik in het schijnsel van de winterse maan
vaag een elegante vrouw zag staan.
Verkerend in de zalige waan
dat ik mijn allerliefste daar zag staan
ben ik als in een droom naar haar toe gegaan.
Toen ik haar was genaderd zag ik ontdaan
wat een vergissing ik had begaan.…
Gebed in de kerstnacht
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.653 In onze donkere nacht
bidden wij U om schijnsel.
Verlicht ons met Uw Geest
om hier vannacht
Uw Wonder te aanschouwen.
Ontwindt de touwen
wanneer een nog gebonden mensenkind
zich stil in Hem hervindt!…
Stenden - Herongen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 193 Als liepen we door een kerstkaart
Het landschap in een doktersjas
Oranje gloed over de velden
De dorst naar avontuur
De sneeuw in de haren
Fier rechtop in gelijke tred
Door bossen en over vlaktes
Langs verlaten boerderijen
In het schijnsel van de zaklamp
De kruisen op de bomen
Wezen ons waar te gaan
De nacht die plots viel
In het zwart…
Tweetaligheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 244 mijn bestaan
Tot je woorden mij zullen vermalen
Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen
Voorlopig schaak je simultaan
Maar ooit zal ik de prijs betalen
En hieraan ten onder gaan
Ik proef je lach nog op mijn lippen
Je hoofd tegen mijn schouder aan
Het noodlot heeft zich reeds voltrokken
Deze liefde dreigt me op te slokken
En in het flauwe schijnsel…
Wind en Zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 De wind doet mee
met het ritme van de zee
kalmpjes golvend
brengt ze het water
naar het zand van het strand
De zon doet mee
met het ritme van de wind en zee
als kristallen nemen de golfjes haar
schijnsel mee uit zee
naar het zand van het strand
De wind gaat over in
onverschrokken woestheid
de kristallen moeten ruimen voor
uit elkaar…
De wilde herfst komt langs de velden vegen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 491 De wilde herfst komt langs de velden vegen,
De nachten worden jagende, de maan
Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan
En giet een stalen schijnsel langs de wegen.
De mensen worden kleiner; ingekeerd
Tot zich, huivren de smal geworden bomen ;
Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd,
Voelen lichaamssappen worden lome.…