Alle inzendingen over Verwanten

Ik zie een stad, een stroom, de zwarte spijlen van overspanning, die oevers verwant doen zijn aan vlakken van een diamant, glansrijk ontsnapt aan separaat verwijlen. Een bliksemschicht onttrekt het vergezicht aan naderbij komen: mentaal spervuur schermt de toegang af: een giftige muur van kruitdamp schuift voor het volle zonlicht.…

Als slaaf al komend uit mijn moederschoot vervloek ik met Moorse buren verwant het werken op mijn onteigende land, de afkomst die mij ongegrond verstoot. Met de zon op haar allerhoogste stand is er de dorst, verzuurde wijn, wat brood. Soms lijkt het leven erger dan de dood, maar schuif je toch je zorgen aan de kant.…

In achterstallig onderhoud gestrand weet ik mij met de pijnbomen verwant en zal ik met bloed, zweet en tranen boeten. Met het gevelde hakhout aan de kant blijf ik ondanks doorbrekend licht bevreesd. Het continent dat mij wijs de les leest, zet mij op voorsprong en op achterstand.…

Een ondernemend, veel besproken iemand siert fijn schertsend dit koddige feestvieren, aan oude plattelandsvreugde verwant, maar vorst wijs en kundig hart en nieren der geschiedenis van zijn Vaderland, dat hij eens als koning zal bestieren.…

vuurtorens soms ook bij vijvers stonden Is nieuw voor mij, ik wist niet dat het kon De Grote Kerk staat als een bastion In Winterland, wil haar verhaal verkonden Met oude teksten die ooit aftrek vonden Geschreven in een Goddelijk jargon Breda, je doet niet onder voor Parijs Je houdt je charme tijdens elk seizoen En de Oranjes zijn met je verwant…

Mijn hand in jouw hand gevoelig en lief Stevig en vast Voel ik me met jou verwant Handen gevouwen in één strelen elkaar teder Je bent niet alleen Je bent met z'n twee Onbewust verlangen als handen mij strelen... Mijn hand streelt zijn hand Door emotie bevangen...…

België is een abdijenland echt Bourgondisch, woorden als allee bier is eenzaam heilig en plezant de bewoners winnen het dictee Nederlandse orde spreekt tevree eigen woorden helpen uit de brand zeiken doen ze zelden op de plee Lage landen, anders maar verwant Schaarse zonnestralen uit de krant worden breed ontvangen op het strand heel veel…

Keulen weerlicht een nacht vol hij heeft het weer zitten komt samen vanavond blijkbaar of zoekt naar volle maan weerwolf dat is een ander verhaal dat snapt een kind een gevonden hand ergens in een lange lijst anders wordt ik gek bloot gelegd in de goot op het grijs graffiti van rode snippers het bleek lid leden maten aan elkaar verwant…

Het land tussen hoop en vrees is onbegrensd, continu vervormend, niet toegankelijk voor afgestompten en hun verwanten die het gerace van hoopvollen en vreesachtigen gadeslaan op supergrote schermen.…

hand en pols lijnen zien lopen van alle sterrenbeelden in een niet te lezen schrift zonder enige uitleg in zachte rimpeling volgen zij huid en gewrichten ronden en kruisen elkaar op tal van manieren het lijkt alsof de schepper de belangrijkste delen van ons gezondheids dossier te kijk heeft gezet waar kleine wetenschappen zich verwant…

Het alleen verder gaan, het moet maar 't voelt zoveel minder goed dan ooit eens samen met hem hand in hand eens zo vol liefde met elkaar verwant maar uiteindelijk, helaas, te... diep geland.....gestrand....…

Verward ontdaan van zekerheden nog slechts verwant met beeld in schaduw... En nooit meer zal zij zijn.... de beminnende beminde met handen die rusten in haar schoot met vingers moe-gestreeld met lippen die tot stil zijn kusten haar lijf vertrouwelijk ontbloot.…

Verzamelt in de levensloop het zilt van jaren, van het mededogen, los van valse hoop in een briljante tocht op zoek naar eilanden van de zon, alleen door tijd bemant, troost te vinden in de vriendschappen te schuilen in het het hunkerende bloed, wat op het manifest van lijf en leed geschreven, bleven we aan elkaar verwant…

poëet en filosoof Mijn pen voelt zich verwaarloosd en verlaten Ik zoek naar troost, ontdek, krijg in de gaten Dat mijn interesse uitgaat naar geloof De dingen die ik meed als atheist De zaken die volkomen langs mij gingen Mirakels waar ik niet voor openstond Ben rugzak- berm - en bedevaartoerist Die hoopt op een onthaal door hemelingen Verwanten…

De Stern, een Aalscholver, iets kleins in ’t riet we voeren zachtjes langs de waterkant maar de bewoners zongen hard hun lied hun lied verheven boven platteland we hielden ons zo kranig, als graniet als de natuurliefhebbers echt verwant aan vogels, reeën, in een rampgebied ik sprak meest stadse woorden als passant de koude regen striemde…

Mijn ogen wegens verbouwing sluiten en haarfijn dromen dat ik een ver verwant werd van mijzelf. Van mijn verveling grote vliegers vouwen, van de vissen de schaliedekker zijn en van de mens de mens. Een steentje in de diepte van mijn droefheid gooien en tellen tot ik de tel kwijt ben.…

ik leef tussen de bomen ontspoord kijk vanuit het raam naar ze uit en voel me met ze verwant.. dan stuur ik m'n ogen mee met de wind, de verte in en stijg op door warmere gedachten..…

Als moeder en kind zijn ze elkander verwant: De glorie der zee is de roem van mijn land.…

Of sliep hij toen ook op het barre zand En in 't nat loof, door koude onaangerand Of vocht, hij, die het alles kon verdragen: De koele hoogt', de felle wanhoops-vlagen Der Onbetembre, haar zo nauw verwant?…

De alleengaander kent slechts de ergernis van de eenzaamheid die aan geen ander mens is verwant. Tafeltjes met lege stoelen. Een eenpersoonsbed en een koortsachtige verlangen dat om verandering vraagt.…

Want ooit komt ook de lente weer in ons leven en spreidt zich uit over het hele ons vertrouwde land, ook daaraan hechten en weer op vertrouwen voelt liefdevol verweven en ook mij verwant.…

Geen man, vriendin of verwant verschafte haar een haven, geen bakens vond zij op haar pad. Doelloos, dobberend dolen, kapitein op een stuurloos fregat. Tot zij op een dag in het water keek en zichzelf in de rimpeling aanschouwde. Een nieuwe koers ontstond alwaar zichtbaar geworden schoonheid ontvouwde.…

kleuren een heerlijk bestaan wordt hun aangereikt met al die verleidelijke geuren aan een rand van een meer zit een zwaan haar toekomst uit te broeden omgeven met een romantische sfeer zal ze haar kuikens voor gevaar gaan behoeden op een bankje langs de waterkant zit een stel elkaar liefdevol te beminnen twee verliefde zielen in een verwant…

Ineens voel ik me zonder druk met iedereen verwant. Ik draag de sporen van 't verleden heel hevig in mijn ziel maar weet weer dat ik zonder schroom opnieuw voor 't leven kniel.…

het duin een dal Waar lucht doordrongen is van zilt Wie aldaar elkaars echte ogen zagen Wat niemand ooit weten zal Ergens in het duin een dal Een mystieke plek van zand Werd grond voor grote Liefde Van hem en haar Dat niemand ooit overtreffen zal Daar, ergens in het duin dat dal In de middagzon op blauwe sprei Staarde zij naar waar verwant…

die echter elkaar niet loslaten van wat ons verbindt en zal verbinden tussen (on)beperkte vader en dochter: de liefde voor het leven de lusten van het leven de lasten van het leven en met name de liefde voor elkaar de zorg voor elkaar de omgang met elkaar met mama, oma, opa, ooms, tantes, nichten en neven vrienden, kennissen en verwanten…

God, die hemel en aarde gemaakt heeft Houdt nog steeds de wereld in stand En blijft met ons mensen verwant Hij die ons altijd Zijn liefde geeft. Laten we God danken en toejuichen Voor al het goede ons gegeven Naar Zijn geboden gaan leven En van Zijn goedheid blijven getuigen.…

Weet u niets meer te verzinnen dat van buiten komt naar binnen bespaar me uw plezanterie van tante Jo en Amélie de hersensplijtende migraine van uw dochter Madeleine en de zadelpijn van oma met haar onwelriekend stoma laat geen dierbare verwanten onverhoeds van d'achterkanten zich te midden van uw gasten plots ontdoen van drang…

van verre schapen in uren voel je nog geen duur je weet dat honger zal doen gapen je ziet wanneer de mannen gaan bent klaar als ze weer komen je schoont de kinderen en het huis met weinig tijd voor eigen dromen dan is de binnenplaats weer koel rust groent tussen de planten de zoete thee geurt vol en ik voel dat je ze mist, familie en verwanten…

Ik moet hem dieper kennen leren, zijn stem is aan de zee verwant. Zacht trillen in mij mee de snaren en ruisend komt opnieuw tot leven het doodgewaande instrument. Verdreven zijn verspilde jaren, het duister afgewend. Gebleven de zon, de wind, het firmament.…