290 resultaten.
Hollandse winter...
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 853 Schrale winden, snerpende kou,
oostenwind schuurt het vlakke land,
rijping op koestige wilgen,
glazige lagen op waterschap,
landschap in sneeuwjacht,
wazige contouren van huizen en kerken,
in het vierde jaargetijde,
van een echte winter in holland...…
Treurend rond de wilg
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 319 zo af en toe
ben ik solidair
met de wilg in ’t vijverpark
dan treur ik wat
om dit en dat
kan enkel dan verlangen
om met
en rond haar takken
het hoofd te laten hangen
zoek me dan een stekje
een verstopplekje
tussen het blaadjesgordijn
daar, waar
ik in mezelf verloren
gewoon verdrietig mag zijn…
Hamingen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 135 MET LIEFDE LOSLATEN
Uit de nevel
Doemt het op
Als Atlantis
Op het droge
Essen, eiken en wilgen
Laten hun blad
Met liefde los
Op een plek
Die geurt naar vroeger
inspiratie: Dagblad van het Noorden, 25 oktober 2012
artikel van Ed van Tellingen.…
De witte sneeuw
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.897 Als wit besneeuwde mensen staan
De wilgen, half gebogen
De ruwe romp, opengedaan
Hun takken, onbewogen.
Zijn ’t pelgrims, in gesloten pij,
Van uit het Oost gekomen,
Die wachten staan, nu het daggetij
Tot bidden roept de vromen?…
Wildernis van ziel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 160 De dagen,
verloren geen schoonheid
tussen eiken, beuken en wilgen
groeide ik
uit mijn hemd
en uit mijn dromen
in rookwolken
nachtwouden
speelde ik
indiaantje met mezelf
tegen blanke betweters
ik verbond mijn geest met vrede
in deze wildernis van ziel
liep ik weg uit de stad
van de dwaasbeschaafde mensen
om in het wilgenwoud…
Katjes
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 Ik zag zo van die
zachte katjes
die het grijs nog
in de ogen hadden,
pluizig keek de lente
al om de hoek.
Ik bewonderde hun
moedig ontluiken
en nam ze even
in mijn hand,
om de zachtheid
van een nieuw
begin te strelen.
Wie aaide wie?
Nu denk ik steeds
"ik hoop dat ze
niet bevriezen"
want de winter
duurt nog lang.…
De wilg geeft letters
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 76 De dag schept na een onrustige
nacht gelukkig lucht, naast
een vreemde werkelijkheid
zwelt het frêle licht glorend aan.
Op pad maak ik een gruttoimpressie
van het landschap, ga langs de dijk
die verderop iets begint te klimmen,
er huppelen hazen over de akkers.
Hoe mooi oogt ook nu dit gebied
het het hoger klimmende licht,
klinkt in de…
Treurwilg
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 59 Willen ze weten waarom jij aan het water staat
tranen stromen niet vergeten, de takken naar beneden
om wat jij aan verstand omhullen wilt
de wind
de moed niet laten zakken, vertel jij fier
bij storm beschut jij menig dier
om wat jij aan gevoel te bieden hebt
onder regen
zie ik je graag daar in jouw avondwade
om niet te vergeten wie…
Medinilla
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 976 zij hangt haar treuren
aan de trossen van de Medinilla
die zo prachtig bloeide
toen zij elkaar verliefden
schoner dan de wilgen
die zich ademloos weerspiegelden
maar nog net het trillend water
niet beroerde
jonge lente heeft hem opgenomen
in de straling van het zwakke
ochtendlicht dat fluisterde
je moet hem rustig laten gaan…
Vaalwitte hoeve
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 323 Een groene vlakte
wenkte mild
er dreven wolken in
twee blonde paarden
keken mij van ver
grootmoedig aan
hoge wilgen
keken keer op keer
met reverentie neer
vaalwit zweeg de hoeve
de poort zag ik
geduldig openstaan…
Ze heten berg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 299 Ze liggen er
zo verleidelijk
zo aantrekkelijk
zo bekoorlijk bij
loop of rijd
er maar eens op
koppig
een en al
kasseien
je rijdt er
je banden op kapot
zweten zwijgen
op je tanden bijten
wilgen langs de weg
binnenweg
holleweg
kijk eens
daarboven is de hemel
je bent al
ongeveer
halfweg…
Licht uit licht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 692 geweldige wilg
jij wil hogerop en toch...
Geweldige wilg
jij wil hogerop en toch
blijf jij de aarde
toegenegen en het water
streel je bij vlagen lichtjes
ZONNELEEN
De episoden van Amos 2006.42…
Bast
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 545 Ook wel eens het gevoel
alleen nog te leven uit de bast
zoals een uitgeholde wilg
Met in de molm
van zijn vergane binnenkant
een al bijna bloeiende vlier.
Zo te bestaan bij een sloot
in de gedachte van een verbaasde wandelaar
en voorbij razende treinen
met reizigers
die je geduldig in de rij zien staan.…
Beloften
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Treurwilg
Hoe treurig treurt de wilg,
huilt katjestranen aan de waterkant.
Het voorjaar komt eraan, echt!
Al is het deze keer wat later…
Knotwilg
Ik draag het voorjaar in mijn afgezaagde armen,
wacht nog even met het uit te strooien,
tot een hoopvolle wind haar zal ontdooien
en ons met rijke bloesem zal verwarmen.…
Bord vol onzin
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 202 zorgen zijn voor morgen
pardoes schept ze haar bord vol onzin
bloemen zet ze bij het grofvuil
plant bomen op z'n kop
wrijft droogte uit haar ogen
tuit ze haar perfecte lippen rood
hangt haar jas aan de wilgen
blootsvoets verdwijnt ze in de ochtendzon…
Havana
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Hotel plus duif
anachronistisch denkraam
neverland is hier
bewustzijnsveranderend
wat ik doe is
vreemde stemgeluiden
echoën ijlend na
zijn de oude wilgen
ware monsterbomen
sarcastisch redeneren
sneeuw op mijn lippen
tijd van de nacht
en elke duizend keer
het gewaar worden doet
:)…
fataal beton
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 385 de wurggreep van beton
snoert het groen verdriet
alom de mond
het snikken van de wilgen
benadert de fatale hik
van terminale meanders
de nog glasloze skeletten staren
als binnenin reeds lang voordien
dit overspel vensterkoel is gesmeed
de toevoerweg naar het geraamte
wordt met fluisterasfalt
tot een complot gesmeerd.…
september
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.180 in geurende luchten
mijzelf verliezen
verdwalend in kleuren
verdrinkend in tijd
verkleurende vruchten
wilgen die kniezen
herfstgebeuren
dompelend in spijt
spijt van de dagen
die ik onnadenkend
doorbracht met vreemden
te ver van hun bron
verwijtend hun klagen
in motregen drenkend
herfstontheemden
op zoek naar de zon…
De lente tegemoet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 De geknotte wilg
Die geen tranen
Bloedt, maar
Uitlopers kent
Die door winterzon
En waterig winterweer
Nu al vooruitlopen
Op wat komen gaat -
Lentevogels die
In struik en gras
Van geen ophouden
Weten en zingen
Alsof hun leven
Er nu al vanaf hangt:
Zwijgend glimlach ik
Bij zoveel vrolijkheid
Hun en mijn nieuwe
Leven tegemoet…
Boomgebroed
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 258 Zeg Iepje, weet jij waarom die wilgen zo treuren?…
tuinkabouter
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 136 de tuin, nog roerloos stil
houdt halverwege op
een poëtische adem vult het onzichtbare,
nevelt gedachten die langzaam
de zomer vergeten
niets is eeuwig in dit leven, fluistert iemand
al zijn we aldoor onderweg
mijn handen volgen de krullen van een wilg
ook hij vermijdt het sterven
de herkenning
die ik vanbinnen bewaar…
wie zal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 wie zal het duister klaren
als eenzaamheid opkruipt
uit de grijze straten
wie zal je vinden als
je zand in ogen strooit
het ijs ongebroken laat
wie zal je blik scherpen als
je de verbeelding aan de wilgen hangt
en onleesbare poëzie liggen laat
wie zal van je houden als
de stilte in je woorden klinkt
en je voorbij bent gegaan…
Zonsondergang op 't meer
poëzie
4.0 met 2 stemmen 422 In 't meer, omkranst met wilgen en platanen,
Wier top de bodem peilt, staart avond-gloed
En spiegelt zich: de wind wiekt aan, en spoedt
Zich naar de kim....
En met hem gaan de lange water-banen,
De lauwe geuren....
Het rozen-blad op de gefronsde vloed,
Het deinend dons der dommelende zwanen....…
Al wat me dierbaar was.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 175 Wachten op pleinen in regen en wind,
Op het pad van de wilgen verscheen ze gezwind.
En nu ligt ze naast me, mijn prooidier van de nacht,
met lendenen soepel en ogen zo zacht
Mocht dit lieflijk wezen ooit nog verdwijnen,
wat zullen mijn dagen van schaamte me schrijnen.…
Wind en Water
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.106 waaiende wilgen slingerend langs een beek
woeste wolken jagen... aangeschoten....wild
verwaaide gezichten, nat, vaal en bleek
zwijgzame stemmen....dorstig........verstilt
God heeft deze negorij verlaten
vervloekt is hier de rust
geen remedie zal hier nog baten
eeuwig grommende golven, ondergelopen kust.…
SLOOT
gedicht
4.0 met 2 stemmen 823 Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen,
het water spiegelt ze nooit rimpelloos,
het gladde blad en niet bladerloos,
het is een dak waarover zij zich spreiden,
waarop een eend in landschap weggezakt,
met een gevluchte in de grond bevriend,
laag water zoekt en boven water tracht
een nieuwe eend te vinden die haar dient…
44
gedicht
3.0 met 33 stemmen 19.196 Lier aan wilgen gehangen.
Ander instrument aangeschaft.
Met voorhamer van grote
gevoelens op xylofoon
van ziel. Ziel kapot, natuurlijk.
Met hark ziel in hoek
geveegd en opgestookt.
Meer ziel dan hij dacht.
En vervolgens op hark viool
gespeeld, met zaag als strijkstok.…
Over en over
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 682 als een wilg op weg
naar winter
de bladeren zacht laten gaan
takken strak in de wind
nog even en het snoeimes
dringt tot aan de knot
er rest niets dan wachten
op herhaling
zal een zomer nog
de kleuren hervinden van toen
alles bloeide en vogelbekjes
voedden zich op de takkenschoot
de root scheen van goud
leven overleefde
de treurnis…
tranendal
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 482 de dag triest open
een zwaan richt zich op
en slaat de vijver wakker
de wilg kijkt
in de al dan niet gestegen spiegel
en lijkt steeds dieper te treuren
haar lange haren laten het water niet onberoerd
* geplaatst in de bundel "reuring in de tent"
die onlangs is uitgekomen n.a.v. het stoppen van
de site van Dichttalent…
Toegang tot de polder bij avond
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.953 Langs een wilg met dode toppen,
een geschoren hoge
in zijn blaren onverminkte haag,
een door waaiend hout beschaduwd
raamloos muurvlak, blinde boerderij,
buiten bomen, hellende, de holle wei,
lichten aan de einder,
vuurtorenlicht, een donker zwijgend paard dichtbij.
----------------------------------------------------
uit: verzamelde gedichten…