Medinilla

zij hangt haar treuren
aan de trossen van de Medinilla
die zo prachtig bloeide
toen zij elkaar verliefden

schoner dan de wilgen
die zich ademloos weerspiegelden
maar nog net het trillend water
niet beroerde

jonge lente heeft hem opgenomen
in de straling van het zwakke
ochtendlicht dat fluisterde
je moet hem rustig laten gaan

Schrijver: Laurens Windig, 16 april 2006

laurenswindighotmail.com

Biografie van deze schrijver

lente afscheid liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 976