Alle inzendingen over ader OR dichtlier OR zegening

Zeewater bevloeit zich met hartstocht Liefde met waanzin En mijn aders met bloed…

Het kerkvolk zat koortsachtig in de bank En met opvallend rode, bolle wangen Bracht het daar in eentonige gezangen Voor al hun vele zegeningen dank. En bovenal zong het de hoogste lof Over de jongste uitbraak van de bof.…

Zegen deze' avond, God: ons handen rusten; en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan: tháns zijn onze ogen moede als van wie sterven gaan... - Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên; om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen; en wij, die elke vrucht in onze…

je haalt echt alles door elkaar en voelt je heel alleen Is er dan niemand die je helpen wil zodat het allemaal wat lichter wordt ja, sta dan toch even stil en denk dan aan God Hij wil er voor je zijn je hoeft het maar te vragen ook al is je gebed maar klein Hij zal je zeker dragen Aan het einde van de dag denk dan aan alle zegeningen…

Dat vrij de zegeningen, Die 'k ongevraagd bezat, Voorbijgaan met de dingen, Waar ik vergeefs om bad, Zo ik maar waarlijk mag Bezitten 't eeuwig goede, Dat nooit mijn wens vermoedde, Noch mijn begeerte zag. -------------------------------- Deus Caritatis - God van Liefde…

de streling van je zachte hand maakte me warm en schiep een band je hebt me vaak aangezet tot daden me altijd met liefde overladen ook bij mijn zwakten gaf je kracht aan zaken waaraan ik niet had gedacht zo bepaalde jij de richting in ons leven jij, de navigator, besturing kon je geven eigenlijk ben ik aan het bepalen waaruit ik mijn zegeningen…

mensen die jij graag ziet die jou liefhebben van piepjong tot stokoud scharen zich vandaag feestend om jou heen van klein tot groot dichtbij of verderaf staan zij even stil bij wie jij bent wat jij doet of laat tel de zegeningen voor en met anderen die jij hen betekent als een kind de sterren die hen ontelbaar weet wacht niet…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Zit geluk in een bloemetje, zit ’t in een plantje, zit ’t in het gebaar, of zit ‘t ‘m in de grootte, verroest: een Klavertjes vier, ik tel mijn zegeningen en loop voor een bosje bloemen naar de bloemist.…

Ik had het ongeluk een ader open te snijden Zij hing uit zijn borstkas als een dunne rubberslang Zoals gebruikt wordt in aquaria. Haastig heb ik, zonder verder te opereren, de wond toegenaaid. De ader hing eruit. Gelukkig, er kwam geen bloed uit.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Mijn afspiegeling is daar, Waar het licht vraagt om zegeningen.…

Tel je zegeningen (Hoe zelden ze ook live-verslag afdwingen)…

Rode aderen staan op handen, strelen kou. Dat lijf, ik wil niet anders dan dat zijn, het omsluiten, eindeloos tot hier.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

na m’n wankele werk fietste ik tegen zessen naar ‘t broek, zette één stevige voet op ‘n eenvoudig stenen muurtje keek omhoog naar ‘t populierenbosje en liet me zegenen door de rijke klanken van ‘t roekenkolonieconcert.…

zoek de diepste aderen pomp met krachtige hartslagen dring door met liefde doordring ons!…

rood verwant mooi bad serieus end hart de aderen missen jou, mijn lief…

ik mijd de niet dicht opeenstaande bomen -op korte afstand, in de nabijheid zijn ze in tweeën gesplitst- naar beneden stappend doe ik afstand van een kabel of touw zonder priesterlijke zegening, voor de gek gehouden in een zachte zuidwestenwind…

zomaar een glimlach bewustzijn van de zegening ervaren van een zieleband je stem zo dierbaar door de telefoon helder en helemaal hier, ik zie en hoor en al mijn voelsprieten proeven je bent aanwezig zonder lijn geluk is groot en klein en metershoog peil ik de liefde met mijn derde oog…

Sneeuw wist het zwart van dagen,van daden die 't daglicht niet kunnen verdragen Sneeuw beantwoordt de talloze vragen die ik mezelf niet durf stellen Sneeuw houdt mezelf voor mijn zegeningen -dagelijks-te tellen Sneeuw doet me inkeren als dansers na hun danspassen.…

nog streelt de zon op huid die van geen wijken weet lente en de zomer niet vergeet en vraagt om koestering dit stil moment daar waar dagen korten en nog even stralen in bejegening kent miezer en de sombere mist ik heb je al te vaak gewist jouw warmte is mijn zegening…

Ik zag een bron haar schoonheid tonen in wat een liefd'rijk harte biedt, aan zegeningen die er wonen en offers die een enk'ling ziet.…

Afscheid speelt niet met herinneringen, zij tellen de zegeningen van een leven vol avontuur. De muur is wit, daarachter grenst een wereld van gevoel.…

Zo zegenend bezongen beantwoord je Zijn roep in klanken uit de hoge neerdalende als dauw over je toehorende broeder, dan voelt het of de Vader zelf Zijn kinderen omarmt.…

pas dan als Gij mijn verweerde hand; gerimpeld met aderen beslagen ontvangt in de rust van uw schoot aanvaardt Gij mijn zware dagen…

Je zit in mijn hart en gevoel en botten, zelfs kan ik jouw levensstroom in mijn bloed, in mijn aderen niet beknotten.…

ik regen slechts een kleine bui mijn neerslag treft een enkeling tel mijn zegening naast donkere wolken weet mijn gouden rand aan de zonlichte kant wat lucht en ledig is maakt geen succes mijn waarde is het groeiproces dat oplicht in weerkaatsen dank aan allen die ik zo heb mogen raken…

heur haar opgestoken haar schort altijd even schoon liefde in de tuin even eveline in de kringen van kratten haar jeugd gevangen paralellen schieten pijlen uit de oerknal naar de eeuwigheid weer een depressie uit de lucht vallen zegening en mobilisatie na sterre maanden de premature geboorte van begeerte…

terwijl mijn gedachten gaandeweg verweren besluipt een vage angst mijn lijf en geest ik geef het liever nog geen naam, verstop van dag tot dag mijn ongemak in zwijgend verder leven voel de tijd reeds vluchtig verwaaien zoek mijn houvast in wie ik was verweesd en verward koester ik mijn schrale zegeningen…