Alle inzendingen over beverrat OR bever OR gespleten

Er was ene Kees in Nieuw-Heeten die voelde zich danig gespleten. Dús, een ingreep aldaar. En hup, Kees was klaar. Ja verdomd: Klaar was Kees, moet je weten.…

"Had ik dit eerder maar geweten, dan had ik mij niet zo gespleten". (De schrijver dezes dacht meteen: "twee weten meestal meer dan één").…

buiten is bij die bever buiten is voorbij je scherm buiten is ons gegeven door de goede gever buiten is ergens liggen tussen voorjaarsbloemen met je liefje in de berm buiten is waar de vogels fluiten buiten is niet alleen dat fraaie spotje in de reclame dat is slechts aanname buiten is pas als jij er bent en al die tijd al was…

Eenzaam, gebroken ogen, verloren, telkens voorgelogen, Alleen, gebarsten vragen, onbeantwoord, gespleten dagen, Eenzaam, in tranen gevangen, verlaten, gevoelloos opgehangen...…

Er is te veel regen en in de vorm zie ik geen boog Er is te veel schouder en te kleine vleugels springen uit het oog Er is te veel aarde en waar is de hemel in een dom betoog Zet de schenkkan neer maar keer de staf Je voelt het wel wanneer En heb je gewacht op de tipgever De geneeskracht ligt bij de bever Het zal je verbazen…

het vreet mij uit de ongeborene ik draag haar tussen mijn schouders mijn ouders wilden een dochter doch ik werd hun zoon en mijn draagzusje de dokter zei zoiets van gespleten persoonlijkheid eigengereid geef ik mezelf een kusje…

avondschemering - bevers schillen wat twijgen - diner bij maanlicht net voor ik wil gaan, kijkt een libel in mijn lens - ze blijft én gaat mee... © (SABAM)…

Bevers hebben een dam gebouwd, in onze gedachtenstroom, die stil geworden is. Er is een liefdevol meer ontstaan, waarop we samen drijven willen. Waarin we diep willen duiken. In dat bewustgeworden meer, dat onze diepste gronden kent. In dat maanbeschenen water, dat bron van liefde is.…

Een gespleten tong sist het paradijs naar de hel kronkelend en konkelend doortrapt in duivelsspel een lieve glimlach stuurt het verkeerde signaal speelt een slangachtig spel spreekt mondige doventaal geboren uit de genen daar krijg je iets van mee het loopt niet met een sisser af een slang heeft nimmer vree appels zijn doorgaans gezond…

de wortels waren gaaf de jonge stam droeg trots een weelderige kruin maar aan de voet ontsproot een nieuwe loot die onbelemmerd groeide een tweelingstam die zonder steun al naar de hemel reikte het leken twee gelijken maar de jeugd schoot uit waar behoudend rustte de tweestrijd is gedaan de jonge loot zal verder gaan in het dragen…

'Je bent zo integer, zo bescheiden.' 'Voor mijn plezier!' Het is een genoegen Tonnus Oosterhoff te zijn. 'Ik zou het ook wel willen.' Jawel, maar dat gaat niet! Dat gaat niet. ----------------------------- uit: 'Hersenmutor', 2005.…

ijlt de nacht haar morgenrood * * * Om het aangezicht te redden heb ik de nagel van de kist geslagen De traan heeft het hart verstikt en rouw een muur van verval gesierd Hier lacht een grijns zijn spiegelbeeld Hier knarst venijn zijn tanden bloot * * * Het leven houwt zijn beeltenis op het aambeeld van een gespleten…

ik flankeer mezelf treed uit gedachten aanschouw, divergeer wijdlopig reik tot lijfelijk afscheid ik land mijn walvislichaam op zwaartekrachtig zand tegenover dunne kustlijnen breek ik mijn laatste glazuur, kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken is alles beter dan schijn…

De schone schijn van de façade waarachter onzekerheid de fundamenten langzaam ondermijnt van het twijfelachtig gebouw van gemorste letters gespleten woorden zinnen zonder zin tot zwijgens toe ontroerend maar toch schijn…

Ben er niet op uit Op te gaan in een Nieuw begin, of Af te stromen uit Een pas vergaan Verleden - ik spreek Niet over mijn toekomst, Noch over mijn verleden, Ik schrijf enkel in het nu, Het tot op de draad gespleten, Het eeuwig lijkende Lange heden…

Hoor in donkerste duister van schaduwende holen achter mij schuifelend schuren van zoet gefooisde stemmen gesproken door gladde gespleten tongen tussen naaldscherpe holle spuitende tanden…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ode aan Anny Schilder Bzn heeft alles aan haar te danken Voor Anny Schilder stonden de fans op de banken Mon Amour waren prachtige klanken Anny Schilder zal altijd het Gezicht van Bzn blijven De band die groot is geworden door haar De Single Toen kwam jij met John de Bever was een groot succes Anny Schilder is en blijft Bzn.s enige echte…

ooit was ik eigen met dit lage land het was op zekere hoogte gedoogde wat niet deerde leerde van zijn fouten en kende nog zelfzekerheid met goud gestaafde munt licht werd ook gegund aan die van elders kwamen nu het mokt en mort vanwege stijgende renten een lege suikerpot ontbreekt er de bekwame dirigent die beverige stemmen in…

lompe Jan uit Waasland Beveren onhandig en zo nerveus hij had een grote wipneus waar alles bleef aan kleven hij was ook zo erg nieuwsgierig stak die neus in alle zaken wou de mensen goed vermaken want dat vond hij echt plezierig bloemen met bruine meeldraden geurden als chocolademelk dus wou hij ruiken diep in de kelk wel ja, de rest…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

hoe de tijd open te vouwen als de dagvlinder haar vleugels naar de horizon richt hoe te verplaatsen de hemel te verkennen van leven naar licht hoe te benutten de herinnering van een tel in het eeuwige de sprong van niets naar iets als lijnen van mica, gespleten open en dicht…

vertelt mijn stilte over waarheid of verzwijgt zij duisternis beheerst mijn ademen golven van indrukken en denk ik om maar niets te hoeven weten * ik spreek met gespleten tong over uitzicht en van inzicht met dubbele bodem * hoor mij aan tenware u mij begrijpt…

Springerig geknikte tak, hangend daar al jaar na jaar, dor kraakt hij daar in de wind zijn beverig lied, zonder blad, zonder schors, maar kaal en vaal van een lang uitgerekt leven. Stervensmoe. Rasperig en taai klinkt zijn eentonige zang, koppig ook, doch vooral toch heimelijk bang.…

de hoofdletter B van Beren Bokken Bevers Bloemen Blauw en Bont geeft body aan kleine Boomklevers op rug of buik gelegd ziet menigeen terstond Borsten Billen dikke kont zo mooi wellustig afgerond nee echt de B hangt en zit er niet mee het maakt hem niet veel uit wat men in hem zoals gezegd ook ziet hij vindt alles okay…

Zichtbare deining beroert het oppervlak waaronder de stilte van een onpeilbaar diep Waar leven wordt gebaard in ontelbare diversiteiten die als eenheid verwekt elkaar al eeuwenlang bestrijden Deze sluier van vergetelheid bedekt het kalme weten van Leven dat IS maar aan hebzucht blootstaat…

je denkt aan krijtstreep met een aktetas aan paraplu en 't elegant flaneren van bonte dames naast correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in…

Bang van mijn angsten zoek ik óp wie Freud was. Louter kadavers. In mijn slaap gestoord, weiger ik mijzelf wakker te kussen maar begrijp het wel. Het loopt tegen tweeën; vooralsnog niet…

ik schizofreende gespleten had diamanten geroofd terwijl ik al in de cel zat geketend dromend van jaren water en brood wist uit oorlog en schroot met het bloot van mijn handen een imperium op te bouwen met mensen die van macht geld en manipuleren houden ik hallucineerde mij god geen weg was te kort in het scheppen van werelden zonder enig…

ik rol voorzichtig het papyrus uit breekbaar na zo lange tijd letters fluisteren betekenis vloeien rimpelend ineen tot muren water in de doorgang trekken karavanen langs vluchtend voor egyptes slang het is hun laatste gang na vele plagen daagt het beloofde land maar de wortel van gespletenheid raken zij niet meer kwijt de vloek…