Alle inzendingen over dam

Er zei laatst een dame te Bangkok: Omdat ik gewoonlijk te lang wok Krijg ik van mijn man Behalve zo'n pan Ook nog eens een heel grote hangklok…

Een dame, een schaakstuk te Rome, Vertelde onlangs zonder schromen: Je weet hoe het gaat Als 'n koning je slaat Dan voel je je heel snel genomen…

Een lesbische dame uit Schotland Vond onlangs een plant op een rotswand Zij trok hem eruit Hij doet naar verluidt Sindsdien bij haar thuis dienst als potplant…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart ZONNELEEN De episoden van Amos 40.4…

‘n Langharige dame te Laren Ging ooit met haar dochters uit varen Doch zij zijn gestrand Ik las in de krant Over ’t lot van die vrouw en de haren…

Voor deze zoveelste zwartepietluttigheid gaat deze dame voor straf in de zak!…

nu eens een schaap dat niet over de dam gaat maar voor het avontuur kiest met z'n poten in de sloot pootje badend niets ontziend verbaasd het schaap vijand en vriend…

Op een dag, het was al laat in de morgen, begaf ik mij naar het noorden, waar tuinen bloeiden, een enkel insect snerpte, en in het algemeen alles zeer voorjaarsachtig aandeed. Het regende licht, de lucht was fraai grijzig, het landschap omvatte een groot deel van de wereld. Mijn vriendin omvatte veel meer, ze was een bewegend Ravenna, een…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen?…

Zij voelt zich onder 't donker van de bomen Zo eenzaam, dat zij zelf haar schouder liefkoost. Haar handje, met de ronding ingenomen, Die over 't zomerkleed is bloot gekomen, Daalt af, dwaalt af; zij richt zich op en bloost, Gaat dan weer voort een kledingstuk te zomen.…

Haar elegante vingers tastten en vonden de gevoeligheid van die mooie jongeheer zacht zweven klanken door de atmosfeer van strelende handen en kussende monden zijn hardheid vertoont nimmer slap gedrag hij staat klaar als `n stevige persoonlijkheid maakt waar wat hij vóórstaat in redelijkheid een spel waarin hij beminnelijk winnen mag haar…

Een chique gravin uit Gelderland was hevig op zoek naar een hechte band niet met zo'n gewone heer van dat type recht-op-en-neer nee, dan toch liever haar eigen stand…

Van Dam tot Heuvel, liefste. Van Duin tot afsluitdijk en terug. Jouw trein zal nooit verdwalen en zo reis je van me weg: Veel te ver en veel te vlug.…

met zand, water en een spade warm geworden door de zon of je hand scheppend op het misplaatste strand werd jouw enigheid geboren maar je armen kozen voor zee en zich steeds weer krommende lijnen eindes bestonden slechts uit stof…

Er was eens een keurig nette jonge dame ze hoefde zich nergens voor te schamen haar schoentjes altijd mooi gepoetst met de meest dure exclusieve schoenpoets ze ging dineren met een jongeheer van onberispelijk gedrag maar voor ieder komt een keer dat men toch wat anders dacht zij gingen samen twee aan twee keurig netjes hand aan hand liepen…

Wat is het waar u naar verlangt Mevrouw van Dam waar gaat u heen?…

Het bange land hoedt zich voor de overname beraamd in het hart van de levenslieve dame.…

gekluisterd aan haar zitplaats weet ze de wereld kleiner dan voorheen het park, net over de kade, onbereikbaar ze weet nog van vroeger aan de hand van haar vader de kinderboerderij, lammetjes en een kalfje, moe van het geboren zijn rest slechts een raam, voorbijrazend verkeer en de postbode de oude dame is moe…

eeuwig lijkt zij hier te waken de vrouw, haar verhaal, de kentering een gouden cirkel, tomeloos verlangen naar het meer op de gulden schaal schepen vol graan, dieper glanzend dan goud bij volle maan konden haar niet bekoren, met een stuurse blik en gebiedend woord smeet zij de lading één twee drie in Godsnaam overboord de zee verslond…

de onder hun wiek geschoten duiven vluchtten met al hun vleugels.…

Mevrouw van Blerck was een fragiele oude dame maar die ook van ijzer was ooit zorgde ik voor haar ze vertelde mij over het Jappenkamp waar zij kampuniformen naaide wijl haar zus troostmeisje was ze zijn beiden reeds jaren overleden maar de herinnering aan de woorden de bittere klank ervan blijft leven soms zie ik slakjes met hoorntjes…

De oude dame draait zich Om haar wankelende as Ze schud het stof van jaren Van haar tot op de draad versleten jas Haar huid geplooid Haar botten kraken Het eind nabij? De laatste pil zal bitter smaken Haar zuster even oud als zij Zal uit het zicht verdwijnen In de nieuwe tijd Zullen er andere lichten schijnen…

wij daar nogal smerig te keer zijn gegaan, was wellicht de reden dat ze je werk in de lift gooiden, uit schuldgevoel en boetedoening, maar nee, onbevooroordeeld is je geschiedkundige romantiek opgehemeld waar heel wat literair geploeter aan ten grondslag ligt, die veldslagen neem je mee, laat je als onontgonnen mystiek achter, want, chique dame…

Zij aan de andere kant van de tafel draagt haar hoed als een wapen waarmee ze de vingerafdruk van de jaren elegant overschaduwt. Was ze een woning, ze liet zich met wijnrank en bloemen begroeien, groene klimop die zomer en winter de vraat aan de voegen verdoezelt, ze liet de haag niet meer snoeien. Nu ze een vrouw is bedekt ze met mode…

Tussen de rekken vol oude rommelpoppen stond jij te glanzen als een engel, in een jurk van pure zijde en lopend tot aan de grond onthulde je mij je troostende naaktheid via magische talenten. We zoefden door elkander heen als dorstige winden ineen. De draken en vijanden die aan ons kleefden lieten zich vallen van de bergen liefde en…

Het hek is van de dam, Wij kunnen ons weer vrij bewegen. Voor de een is het een ramp voor de ander is het een zegen. Velen konden die vrijheid nog niet aan, Toen is het uit de hand gelopen. Nu vraagt men zich af Waarom moest dat hek zo nodig open.…

het water wilde niet scheiden in jouw stroom en de mijne het bleef vloeien uit de bron die we samen hadden geslagen ik geselde wind jij verdroogde de regen wij kwamen elkaar steeds weer tegen hebben de vloed toen gesplitst bij de oorsprong met stenen de bedding verlegd maar het hek van de dam heeft het niet kunnen houden wij…

prepareert voor autopsie staat aan haar zijde de kille schoonheid van haar blank en romig lijf gesteven als een uitheems eiland van vanille-ijs ontroert de zwarte man in hart en nieren hij buigt zich, proeft haar tepels als bevroren vruchten zijn donker lichaam dekt haar als een laagje warme chocolade als hij postuum geniet van de dame…

wanneer het lawaai van buiten verstomt treedt je binnen schemer vermolmde geur strijkt over hout kaarsen en stenen eeuwen hebben een traditie opgericht zacht gemurmelde gebeden naar hoge schouders van de muren opgeheven het ronde venster stort een roos kleuren waar stralen op de vloer stil staan je kunt niet wankelen in dit licht…

Ik ben de bloemtak die het huis versiert. Van een zeer oude stam ben ik gerukt. Mijn heer vereert mij als zijn eerst bezit. Soms uit de kennel van de concubinen Wringt een hoogzwangere zich en werpt haar dracht Voor 't hemelrecht van mijn gebonden voeten. Haar blik kruipt op naar mijn emaillen gelaat En tracht door 't scherpe split der donkere…