Alle inzendingen over dekselse

Met 't vlossig deksel was de wind aan 't spelen; En nu de weefsels losgeplozen zijn, Wijs ik je met mijn stok van zonneschijn Dwars door de ring van drijvende kastelen, Hoe 't vasteland ligt als een open schrijn, Vol blauw gefonkel van gletscherjuwelen, Behoedzaam vastgelegd in groen-fluwelen Kussens met stralig zilverfiligrein.…

Je bent de deksel op de theepot de voetballer op het veld de hoofdrol in die reclamespot maar ook de geboorte van geweld je bent de lach in de morgen de traan in nee nooit meer de warmte in klein geborgen maar ook het vuur in brandend zeer je bent de radar van mijn ogen het refrein in ieder lied de kleur van regenbogen maar ook de snik…

zo snel waren die rupsen niet de kat zat heel erg lief te kijken die wist het wel zoals je ziet Dan maar zoeken naar een nieuwe maar nu eerst de deksel erop Harry heeft het nooit begrepen de kat vond het een reuze mop…

Heb hem in het omgekeerde deksel van een borstbollenpot -Wycam's volgens oud recept- met een blaadje erbij, op de tafel gezet, de meikever, mijn vertrouwde insect.…

gordijnen Op de vloer Op elke plek Waar je net nog stond Altijd en overal Ligt er ziekte op de loer Bijna als de ‘Gouden Kooi’ Een beetje als de ‘Truman Show’ Net als dat ‘Big Brother’ toen Maar dan zonder dat geklooi Een huis vol zieke mensen Stap er maar eens binnen Zie het eerlijk samen zijn Integer tussen zinnen Lift het deksel…

Blijft het hangen in een geur van schijn , houdt dat de deksel op de wensput van het verlangen op een kier of valt hij dicht, zonder dat te noemen is het de grootste pijn of straf, of lopen we voor beide weg al horen die eenduidig bij elkaar, worden we dan bestempeld als moedig of een beetje laf?…

Buiten de sfeer van de liefde, de letter de leer is er geen Hemelboog rondom het oog wat rest is de deugd zonder vreugd ontbreekt de MensenZoon dan ook de Kroon Zij opende het deksel, en roerde 't Wondergoed uit de zoete Honingpot tot een goudengloed een nachtegaal begon te zingen, vlakbij de imker zuigen de bijen, zoemen reeds in mei…

Stilheid die mijn honger zal stillen hecht zich op het koele marmer waar mijn hoofd op rust, heb ik in evenwicht met licht betaald, op een dichters graf waaruit stilte ademt, wel vrij vertaald zonder mij aan de deksel te vertillen…

soms voel ik mij een kraai dan weer een raaf en graai wat deksels bij elkaar Of ik een papegaai met bontgeelblauwe kleuren ben of een Vlaamse gaai ik ruik aan alle geuren En woel ze door elkaar net als mijn krullen, maar met schik en jool en luim zuig ik dan uit mijn duim Zet alles op een rij als een adventgeschenk (meer vent dan…

Hij legt devoot en met zichzelf tevreden het zware deksel op de put terug. ----------------------------------- uit:'Een vrouw bezoeken', 1985.…

De deksels klappen van de stenen kisten. De doden stappen er ontredderd uit. Zij hebben mos en huislook op hun schedels. Iets onnavolgbaar droefs en ook iets edels spreekt mee uit de afwezigheid van huid.…

disneyland paris bestaat vijf jaar er valt confetti uit de wolken we zitten aan de lunch in het new york hotel sebastiaan en ik lopen naar het buffet ik til het deksel op van een enorme vleesschotel - pap - vraagt sebas - is dat kip?…

De deksel zit op de pot. Hoor je ook de raven? Ze tikken tegen de ramen op. Komen ze je halen, al is het misschien nog geen tijd. Een boodschap hebben ze bij zich, Die jij alleen mag lezen op de juiste tijd. Het is gehuld in raadsels In stormweer gebracht. Mijn mysterieuze zaken Rusten met de raven mosgroen zacht.…

Deksels vallen van de wolken een slagzin aan de horizon een paraplu van dromen houdt verwaaide bladeren van de taal niet tegen, een woord een uitvlucht, verdwenen over de paginarand, vanuit het eerste teken, refrein op de rug van elk beschreven blad of wat de versnipper bak niet vrat de vlucht die iedere schrijver kent in zovele kunstgrepen…

Morriën) het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de…

Daarvoor, 'n Chinees in geel kleed op 'n theebus, Met plat gezicht, hangsnor en scheve ogen; Op 't deksel stond een onoplosbre rebus: Karakters van onmetelijk vermogen. Daar staarde ik op en voelde mij rampzalig; Chinees en palmboom deden mij wegdromen Naar verre landen, meer dan Verne-boeken.…

mijn jongste dochter ruikt naar vanille ze lacht als ik mijn deksel open doe zes tenen heb ik nog en zeven tanden professor zeiden ze – ze waren bang ik krab hun eieren uit mijn opperlijf het Danio-vlootje blijft eeuwig leeg volle aula’s zogen mijn woorden maar de oude kerstboom brak een kindvader de avond vóór de Sint en gaarne zien (…

Morriën het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken…

Een eend vliegt uit de bocht de koekoek springt uit de klok het station staat op de tocht en de brievenbus zit op slot De postbode is een verklikker de ijsman speelt met vuur 't is lente en de rozen klappen open en huppelen vrolijk in de natuur De zonaanbidders bakken het bruin de regenman rent naakt in de tuin de dekselse dames zwaaien…

De vreemde vrouw zette een zware deksel op de put. Ik kon alleen haar bekoorlijke handen nog zien. En voordat ze de deksel volledig had geschoven op de waterput zag ik haar lieflijke gezicht. Ze keek lief naar mij maar in haar ogen zag ik dat ze beslist wilde handelen tegen mij. Ik moest van haar sterven.…

Je hebt de melkbus geopend en in de bron gestaard van je dorst; het deksel paste precies op je hoofd; zo zwom je met je tong in het witste dat je waste; je dronk het mooiste vlies, doordrenkt van lucht, opgespaard uit de bus, deed je het wonder dicht; je hoorde hoe de melk getild werd naar de avond toe; op het schelpenpad stond je, zonder handen…

Voorzichtig neem ik het deksel van de pot en zie wat overbleef van haar Vaak gepijnigd door veel spot wat ze werkelijk niet verdiende. Vol eerbied geef ik haar nu de vrijheid terug. De wind neemt deze taak dan van mij over. Dan plots draait de wind heel vlug en alsof dit het echte afscheid was verdwijn ik even in een wolk van as.…

ik zal uw naam niet noemen gehoon of gelach is even uit den boze noch dat ik u wil roemen ik maak van niets gewag te dien aangaande het is niet aan mij de deksel van een beerput te lichten of op een zeepkist staande luid te roepen: deze man is een ... oh, daar ging ik bijna in de fout pas op, zeg ik tegen mijzelf.…

Beslissingen liggen niet voor het rapen Het deksel ligt wel op de loer. Vergeet het voor- en nadeel niet Lachen en verdriet liggen zo vlak naast elkaar Wikken en wegen met kilo’s vooruitzichten zware lasten voor op je schouders waar uw draagkracht het niet aan kan. Belangrijke vragen, waar geen antwoord op komt.…

Er ligt al een deksel van vlekkeloos laken, gericheld, geticheld, op al de daken. Het wordt een stiller, een warmer weer, en zachter zijgen de zieltjes neer. Het vlokgewiegel sterft tenemaal. Een zonnestraal loopt glinstrend door de speierspiegel... En geen beweging, geen geluid. De zwarte bomen springen uit!…

Beslissingen liggen niet voor het rapen het deksel ligt wel op de loer. Vergeet het voor en nadeel niet. Lachen en verdriet liggen zo vlak naast elkaar. Wikken en wegen met kilo’s vooruitzichten, zware lasten voor op je schouders waar uw draagkracht het niet aan kan. Belangrijke vragen, waar geen antwoord op komt.…

Het deksel van de doos vouwt een wereld open; een bord kijkt ons aan, één steen knipoogt en een loper schuift door de drukte om een leeg vakje heen.…

Ik keer mij af van deze draaikolk en waag mijn kans, nogmaals om de deksel van de put te lichten de waarde van elk woord te wegen en daarna het gat in mijn ziel te dichten met de taal - van een vurige geest Kunstwerk: ' Het drakendoders kleed ', (kimono), 1996 Kunstenaar: Irmlinda de Vries Geborduurde tekst op kimono: ' Met tranen…

Terwijl het mechaniekje het draaiboek vindt en een romantisch melodietje de ruimte in laat spelen; glijden jouw ogen naar die soepele danseres; die boven op de deksel van de doos met haar mechanische danspasjes een onmogelijke liefde met jou wil delen. Zo'n speeldoos uit een andere tijd.…

Jullie zijn de knoop in mijn maag, de deksel op mijn emoties. Ik hoef niet langer als een engel de punt van mijn vleugels in de zwarte inkt te dopen om mijn onzichtbaarheid op te heffen. Engelen hoeven niet te schrijven, hun lampen schijnen onmerkbaar, zij kunnen beter hun goddelijke lieren in de hemel laten.…