Alle inzendingen over hulde

Ook Uw beide zusters duldden Bij het afgaan van dit pad, Dat mijn gul gebrachte hulde Om een gunst, een weergroet, bad; Zomer heeft haar doek verschoven, En haar boezem bloot gemaakt, Zacht heb ik die bron der hoven Met de lippen aangeraakt; En dat kind, wier lieflijk Leven Duurt zolang de koekoek lacht, Heeft mij hier een bloem gegeven…

Het landschap voor mij hulde zich in tinten grijsgroen-blauw met zilverlicht zover het oog maar zag en ook dichtbij was geen verloop van kleuren en zag het aan met innerlijke rust toen zijdelings een vrouw plots stond ze sprak geen woord, maar wist het is de dood haar arm al om mij heen geslagen en voelde toen haar hand die op mijn schouder…

het dodelijke licht van de dagen het klaart niet op het hart de holle spier die hetzelfde bloed in het donker doet stromen de ene lettergreep na de andere het ene woord dat slechts het andere met zich meetrekt gevangen in het duister zwerft de solitaire stervenswens hij gaat verder luister! verder verder veeg hem niet weg volg hem…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten.…

Zo gij mij hulde doet, Licht dat gij mij verbidt!’ Maar 't blauwe fluistert zacht, Daar 't vriendlijk lonkt en lacht: ‘Ik wil u toebehoren, Mits liefde u 't hart doe gloren!’ Nu, zeg mij eens oprecht: Voelt, liefste, uw boezem niet Wat mij de blauwheid zegt, Die m' in uw ogen ziet?…

Van de toch al zo treurende nabestaanden die stikken in hun niet weg te slikken tranen ik snap het niet ... ik snap het niet alles wordt geleid ... in zo stille banen Het lijkt bijna een taboe het lijkt enigszins verboden met fel fantastische muziek richting het graf zie ik juist als een 'hulde aan de dode' Alles zo in stilte ... ik begrijp…

Ik denk aan 't goede, dat de Vader Mij in mijn goede moeder gaf, En 'k strooi, als cijns van dankb're hulde, Nog vaak mijn bloemkens op haar graf. Iets enigs is er in de liefde, Waarmee een moederhart bemint, - Een trouw, een zorg, een warmte, een teerheid, Die ge ééns - die niemand tweemaal - vindt.…

Zelfs “hoge bomen”zullen eens buigen Wanneer God wederkomen zal Met trompet en met bazuingeschal En heel de aarde Hem hulde zal betuigen…

Van Vijfde Karels komst tot Tweede Willems hulde! 't Was of mijn rijkdom nooit zo nut ene uitgaaf duldde; 't Was of een boze geest in al de ontwerpen blies!…

Ik wil ook u mijn hulde betalen, Maar mijn hart, o mijn hart laat gij koud. — Goede dag, Madeliefje! Gouddropje! Ereprijsje, zo zedig en zacht! Zeg eens gauw: sliept gij zoet in uw knopje, En wat weer of gij heden verwacht? Ereprijsje : 'Goede morgen!…

Wier trots een grootser hulde vraagt Dan de offers door twee watergoden, - Het paar dat u zo willig draagt, - Om strijd en knielende aangeboden; Hoogmoedige!…

er huist een monoloog in mij keer op keer geven mensen me te verstaan, dat zij me niet ik hul me in stilzwijgen, ben geduldig moedig en gelaten voer ik dialogen – dronken, nuchter – die een puntje ziel tonen, uittorenend boven water als een ijsberg hulde aan de ervaren kapiteins – het zijn er niet zoveel, er zijn maar zoveel schepen…

Of ge eer uwe afkomst had vergeten, Dan slechts die hulde in zulk een uur! Onz' voorzaat strekt karikatuur Van wie bij u vernuften heten! Misdeeld van lijf, van geest beroofd, Zo schetst gij hen in iedre bondel: Hen, 't volk de harpe waard van Vondel, Hen, 't volk de veder waard van Hooft!…

knoflook peper en zout en van paprika wat poeder krijgen zo de winterwortels in wekende spliterwten geweekt de warme smaak van winter waarin varkenspoten dobberen naast de rookworst in plakjes drijft een schouderkarbonade in het langzaam dikkend vocht het glas dubbel gerijpt gevuld met bokbier van het seizoen heffen wij van harte tot hulde…

Dat al vroeg in de morgen een in waas van mysterie ge- hulde zon verschijnt boven de horizon waar ook enig boot of schip uit de schaduw treedt van een afgelopen nacht om uiteindelijk zich te laten meestromen met deze nieuwe dag waarin men ook de eerste vogelgeluiden kan horen.…

Dat al vroeg in de morgen een in waas van mysterie ge- hulde zon verschijnt boven de horizon waar ook enig boot of schip uit de schaduw treedt van een afgelopen nacht om uiteindelijk zich te laten meestromen met deze nieuwe dag waarin men ook de eerste vogelgeluiden kan horen.…

Schoon baan zich brekend, Nog felle kamp voert, Ook niet, als blindend Van hoge hemel Des middags glansen Op de aarde stralen; Maar, als aan d'avond De moegestredene, Niet strijdendsmoede, Ter gulden kim daalt, Dan viert de schepping Haar schoonste zege, En bloemengeuren En vogelkoren En dankbre blikken Uit mensenogen, 't Brengt alles hulde…

O, 'k heb het God gezworen: Dat ik, waar ge u ook wenden zult, hoe ge uw englenneusken krult, u volgen zal met mijne huld', al moest ik gaan verloren! Sibylla, godgewijde meid, eens daagt de hemelse eeuwigheid voor allen die, in zedigheid, met ‘t hert vol liefde leven!…

Toen stapten we de deur weer uit, de lage instap in, 'k moest helpen en eenmaal daar, hulde je j' in een lange wollen jas en ruime zwarte pet, gehaast hij bolbuikig in een driekwart jack.…

Leg uw deel van hulde en eer Aan de voet dier helden neer! Denk nooit op uzelf te staan! Waag het niet in ijd'le waan Hen te heek'len, hen te gispen, Of hun werken te berispen!…

Hoe schoon stond de bloemkroon op 't jeugdige hoofd, Toen 'k u in de Bruidzaal mocht groeten; Toen waart ge aan de Vreugd en de Schoonheid verloofd; De Jonkheid bracht hulde aan uw voeten; De oranjebloem zelfs scheen niet wit bij de glans Van 't elpenblank voorhoofd, gedekt met haar krans.…

meer bereiken moeiteloos gemak liefde gedreven creëert nieuwe energie accepteer het nu verantwoordelijk voor de interpretatie open voor alles intentie en wens (5) zuiver bewustzijn beweging van energie en informatie werkelijke kracht pal achter alle wensen is de intentie aandacht op wensen uitkomst is aan de natuur hulde…

Zie neer uit uw heilige tempel daarboven; O Gij die de hulde der Grieken ontving, Wie Rome in haar heerlijke kindsheid mocht loven, Die lang aan de spits harer dapperen ging! Zie, lieflijke Vrijheid, zie neder op aard, Mijn volk is de roem van zijn voorgeslacht waard.…

Breng aàn uw kransen Van schone gedachten En daden; laat glansen Wat ge onder hem wrocht als hulde op zijn baar; Zacht roeme Uw mond zijne weldaân; elk woord zij een bloeme Voor 't dode Jaar.…

dat een zoon U hulde bied' met de eerstling van een ader, die nog ruwe zangen schiet? Dat bij drie en twintig jaren, in uw weldaan doorgebracht, met de galmen van zijn snaren (ach! hoe min!) te erkennen tracht? Voor het sterflijk oog verborgen, richt de Koning van 't Heelal met in al voorziende zorgen heel de loop van 't Lotgeval!…

Langs de Eufraat binnen de kloostermuren, staart Bahe, een kind naar de kloosterpoort. Mama heeft gezegd: blijf op me wachten, ik kom terug, echt, ik kom terug. De tijd is een Tantalus kwelling, een wrede god, hangend bij de hellepoort. Aan zijn stokdove despoten-oren gaan kinderlijke smeekzangen verloren. Langs de Eufraat binnen de kloostermuren…

Alle lieve, bruine en blonde, Trouw en hulde; vreugde en min! Leeg de beker in het ronde En geen droppel blijve er in! Holland heeft ons opgevoedsterd, Haar behoort het tweede glas! Schaam' zich wie geen liefde koestert Voor dat goddelijk moeras!…

Moed, die de snaren hymnen vergt, Bij 't lasteren der Ongodisten; En 't oproer met de hulde tergt, Die 't Gods gezalfden durft betwisten! Moed zonder steun, dan in zijn God, En zonder wapen, dan die zangen, In Goddelijke drift ontvangen, Waar mee hij inrukt tegen 't lot! Zie daar de gaaf der Poëzie!…