Alle inzendingen over ijverig

Na 't adieu zweeft ieders ijver Naar een nieuw ontmoeten heen. Even, tussen maan en vijver, Staan hun schaduwen alleen. Even... en hun open zwijgen, Aan hun glimlach nauw verwant, Vloeit tezamen; vluchtig hijgen warme lippen langs een hand.…

maar heeft zich door het immer ijverige duo Zwolsman & co laten verleiden om als ex-topambtenaar de rol van 'hoogste baas van NL' te bekleden... _____________________________________ 't Is niet voor niets dat hij de huichelaar Pinokkio genoemd heeft als zijn voorbeeld De grijns die ons tien jaar zo heeft verveeld 't Is vreemd maar blijkbaar…

Hoe onvoltooid is onze liefde herinner je je nog dat je bij me binnenkwam met schildersdoek en glunderende lach omdat ik van je houd, zei je verf en kwasten, kleurig palet wij tweeën op het doek en ik, ik voelde me koningin en filmde al je bewegingen vol ijver, gaf je m'n dik gebreide witte vest met capuchon en noemde je mijn Rembrandt…

IJverige mier die met dode vliegen sjouwt wordt een centaur. Naast mijn schouder loopt een vriend die niet meer bestaat, straks word ik ouder. Ganzen in vijvers, wat kunnen ze foeteren, bemoederen kroos.…

IJverige mier ze sjouwt met dode vliegen wordt een centaur. Naast mijn schouder loopt mijn vriend die niet meer bestaat, schaduw wordt steeds ouder Ganzen in vijvers wat kunnen ze foeteren, bemoederen kroos. Zon beschenen steen, heet zonder af te koelen, zijn in ons, in het nu.…

De zon komt haar tegemoet, naar het park in ijver onbevangen, een dagelijks feest, de dag verloren, als ze daar niet is geweest zilveren kringen in de vijver, kinnetje omhoog geheven, straalt verlangen als pulserend licht in stromend water, gelokt door de eenden met hun lokkende gesnater, blijft geen kruimel aan haar vingers kleven, dit…

Ik hoor geklater van het water door het fonteintje van de vijver en het kikkergekwaak tegen elkaar op, vol ijver...…

Zoekt ijverig de nectar in het hart. Een vlinder zet zich naast de bij. Sluit vriendschap voor het leven. De zon doet de nectar vloeien. Geen distel houd ze tegen. Te zoeken naar het zoet der liefde. De stilte van de morgen roept. De stilte van het kristal dat liefde heet. Laat zacht haar geuren los. 15-8-2008 62 Ries van Meerten…

Binnen een dag Verworden tot Een machteloze Pion in een Wrang schaakspel Nadat jij je Tweeëntwintig jaar Als geen ander Voor de zieke Had ingezet, Zieke die voor Jou, dokter, vooral Medemens was - En in je ijver Om deze zieke Nog meer onnodig Leed te besparen hem Op eigen verzoek In stervensnood Naar de hemel…

door alles verwinnend goud blijde glans spreekt van een nieuwe dag met God waarbij Zijn kind liefdevolle zorg kan ervaren de moed zal hebben het kwade uit te dagen tot voortdurende strijd moge een ieder het Hemelse Koninkrijk dienen met de eerbied der Middeleeuwse boer die zonder bezittersdrang met volledige overgave en vechtgrage ijver…

mooi als een luisterlied nabij, zie eenden gezind verzamelen, dansen op tienduizend fonkellichtjes glanzend tegelijkertijd vermoeid zwemt hemelse zonneschijn als een redding.. vrolijk, vol ijver rustig, zachtjes drijvend, valt mijn blik, vloot mijn ziel, stil.. ja, haast heilig op de overvolle groene vijver waaieren de momenten speels uiteen…

'k Zal met ijver Uit deez' vijver, - Lieve Jet! Naar verlangen Visjes vangen In dit net. 'k Zal naar snoeken Wel niet zoeken, Mij te sterk. Spichtige alen Op te halen Is mijn werk. 'k Vang ook blijën, En, bij tijën, Zelfs een baars. Vorens mede Hier ter stede, Zijn niet schaars.…

ik lig op bed kijk door het venster en hoor de vroege vogels zingen de merel slaat in de dageraad als de rozen glinsterend ontwaken de zonnespin weeft ijverig 't zilveren rag middenin de met dauw bedekte schors geurt bloesemregen in de beschaduwde laan hellen de zomermiddag stralen langs de twijgen de kruinen af bloeit de…

Danken we daarom die ijverige goeie handen eren ze en zalven ze op ruwe randen want ook zij willen, naast het kind, het huis, de plant, de stal en vent ook wel eens bewust verwend op enig rustmoment.…

is terug naar waar ’t begon daar ligt een garnizoen van frontsoldaten dat vluchtte uit de broeierige straten de zee zorgt voor een generaal pardon nabij een donker middeleeuws kasteel omgeven door een zuilengang en vijver doet hij in alle eenzaamheid z’n plicht hij luistert niet naar echo’s van krakeel maar werkt met een haast ongekende ijver…

Nobele duiven maken nimmer ruzie Met hen die ijveren voor een bestand. Nobele duiven brengen vrede Aan alle burgers van ieder land. Nobele duiven willen welkom heten In hun wereldse duiventil. Nobele Duiven willen kunnen wonen ook Als de jager dat niet wil. Nobele duiven voor de vrede, In hun streven wereldwijs.…

Nobele duiven maken nimmer ruzie met hen die ijveren voor een bestand. Nobele duiven brengen vrede aan alle burgers van ieder land. Nobele duiven willen welkom heten in hun wereldse duiventil. Nobele duiven willen kunnen wonen ook als de jager dat niet wil. Nobele duiven voor de vrede in hun streven wereldwijs.…

in liefde die in de ochtend de zon begroet zo zal ik steeds beweren om de onrust te bezweren hoog in de lucht in vogelvlucht om het land te overzien het leed te overstijgen in stilte en zonder beweegreden alleen met mijn mijmeren zo lief heb ik onze liefde als een nachtvlinder in het donker aangetrokken door het licht zo ijver…

Die wijslijk niet kan delven Zijn zotte ijver snood, Die martelt, laas, zichzelve Met een langzame dood.…

In stilte, maar bedreven en devoot weeft ijverig een kruisspin haar verfijnde netwerk van de dood. Een zwakke pimpelmees is wreed geofferd door de kille wind. Er dansen prille veren op het grind. Een kever nadert pas gestorven vlees. Een vage schim is uit het bos gekomen en vastberaden bij het hek gaan staan.…

Daar waar de rivier zijn einde vindt Dat is het punt waar jij werkelijk begint Vloeiend ga je over in een vijver Geschapen als de vrucht van je eigen ijver Jij, een rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent…

bijtend in het glas koppig en secuur, net zo ijverig als Doodsarm. Getekend door allerlei handen met de klank van gloeiende kreten – vliegt hij binnen door de spleten en verleidt mijn oog, Leidt mij daarheen waar de golven de hemelse dampen zoenen, De Maan fronst zuur haar voorhoofd, en in het water fonkelt iets, De Oceaan hijgt.…

vrachtwagen gebracht bestek en borden reeds terecht glazen in de nieuwe kast zeep en washand op de tast de rest is nog een labyrint waar geen mens zijn weg in vindt behalve zij die de codes kent met stift geschreven op elk pak haar kleren sprokkelt ze bijeen uit deze en gene mand ze stapelt op en af elkaar waar kan het zijn beland wat ze zo ijverig…

Vanuit de sterren aan de hemel Zie ik een mierenstelselgewemel Hoe kunnen zwemel zwemel zwemel Al die mensen de aarde vrede geven De vraag rijst uit mijn bolle hoofd Invullen heeft mij gans verdoofd Ik zou het alles anders willen vullen Maar mensen lullen lullen lullen Dus denk ik zonder ernstige twijfel De hemel heeft zijn eigen ijver…

atomen minder bomen Macht en haat kent geen maat Als het om de olie gaat, de pers is Niet meer objectief, overrompeld Zwijgen wij, het maakt ons kwaad En agressief, de dief komt om te Stelen, ver weg de weg naar vrede Gaan wij weer van elkander, de weg Naar 't goedwillend mensenhart daar Waar de liefde reeds ontvlamd wordt Vol ijver…

Allicht spoedig, of veel later misschien, verhalen doek, zang en papier vol ijver flitsend klankenspel onder scherp toezien.…

krachten botsen als een grillig lot brengen mensen samen en uiteen schuilen diep en vluchten ver zoeken naar de levensbron jalousie en ijver maken tongen los het oog ziet slechts een deel kent niet de ruime blik van verre horizonnen maar slechts een blinde vlek die groter wordt verdwaalde scherpe zinnen snijden door de eeuwen heen niet…

de Boboïne ontbiedt haar vazallen in het Palazzo Grandanuna ontstemd valt zij met de deur in huis krabbelt overeind en staat dan in haar hemd de groep te woord een monoloog verwijzend naar het be(ge)leidsplan dat de Boboïne ijverig ijdel en trots een half jaar eerder presenteerde van haar onderhorigen een luisterend oor: ‘wij hebben even…

Te twisten als zwermen bijen, vol ijver met de taal hun raten te vullen, om tot een lyrische hymne te breien.…

Te twisten als zwermen bijen, vol ijver met de taal hun raten te vullen, om tot een hymne te breien, een magere lofzang op een vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen…