Alle inzendingen over kinderzin OR grootmoeder OR behagen

Haar hoofd, van ouderdom te vol om er weer kind te kunnen zijn, verviel tot labyrint. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam. Toen werd zij interlinie tussen…

In grootmoeders kamer daar hangt het beeld Uit hare kinderjaren: Een lachend mondje, peerlenoog En bruine kroezelharen. De kinderen stonden en staarden ’t aan, En ’t een zei aan het ander: ‘ Och, waar dat schone kindje hier, Wij speelden met malkander!’…

Vandaag mag ieder voorgaan om daar de dood te vinden die mij werd toebedacht. In het witte land van wolven beschermd door louter liefde draag ik de talisman, die mij slechts toebehoort, en ben zo vrij te komen naar wie dit teken gaf. Het zwaard achter de boom tweesnijdend als het is hoef ik niet mee te dragen het baant zijn eigen weg…

Een lief omaatje is het beste maatje voor (klein)-kinderen die 'nooit' hinderen zoals bij groot-"Vader Cats"! ------------------------------ ------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de jeugdige oma Antoinette, spontaan ontmoet te IJ.…

In Maine (Amerika) is een moeder draagmoeder geweest voor haar dochter, zodat zij van de pasgeboren jongen zowel moeder als grootmoeder is. ------------------------------------------- Hij kan dus mama tegen grootmoe zeggen, En tegelijk is mama ook zijn zus, Hij is zijn moeders broeder dus, Maar later is hem dat wel uit te leggen: “Het is…

het oude tafeltje bruin van nicotine uit een ondenkbaar verleden het is nostalgisch alles komt terug we kunnen niet eindeloos vernieuwen vanuit grootmoeders stoel komen herinneringen tot leven het zal je toch benieuwen als meubels konden praten na alle geleefde jaren in oorsprong al eens wisten hoe duurzaam zij toch waren…

Het is draaglijk, Zelfs heel behaaglijk.…

Er was eens een juffrouw in Schagen, diewilde haar buurman behagen. Ze kocht een sigaar, zo groot, en zo zwaar, Dat hij hem doormidden moest zagen.…

Heb ik jou de bloem gelaten nam ik haar om te behagen ze was in knop ze bloeit en kleurt ons ongelijk haar glimlach geurt naar drop…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Lang geleden in uw schoot, geboren, gekleed, gevoed. Alles zoals het moet; en toen was ik al groot... Ging op eigen benen staan, verliefd, verloofd, getrouwd. dat u nog van mij houdt; met ons bent u begaan... En is er nu een nood geboorte, ziekte, ongeluk... Uw moederliefde kan niet stuk: komt helpen: moeder-groot! ----------------…

Na Roodkapjes bezoek ging d'r broertje naar oma; het werd geen retourtje, want grootmoeder was achterdochtig en gooide de jongen hardvochtig na 'n mep, die ze gaf in d'r drift, in een slootje, dat vol zat met gift. 'Wie naar oma gaat, gaat naar z'n grootje,' beweerde de wolf bij het het slootje.…

Tot grootmoeder stierf en te rusten lag, Zo stil in haar planken huis; Toen wezen de kindren op 't hart; dáár zag Men 't weergevonden kruis. -------------------------------------------------------- pleten - van pleet (met edelmetaal bewerkt metaal) gemaakt…

lange stroken vel over uitgebloosde kaken ze maalt het leven tussen haar afgebeten kaken en maalt niet om de spuug die sporen trekt naar d'r behaarde kin de veranda kraakt in dezelfde oude voegen wanneer ze opstaat en fel haar vuist de lucht in gooit geen vlegels in haar hof ook niet vandaag oma doet niet altijd een tukje na de noen…

Voor 't open raam, omrankt van wilde wingerd - Een loverlijst, begloord door de avondzon - Zit, mijmrend, Grootmoe met haar oude bijbel. De koperen sloten vonklen in het zonnelicht En 't koeltje krult een hoek van 't gele blad om, Waarop, gevouwen, 't handenpaar nu rust. Op 't vensterbankje, in rode potten, bloeien Geranium, goudsbloem en…

Toelichting: Op 31 mei 2009 werd mijn moeder 96 jaar. Haar roepnaam is Fien en ze wordt uitstekend professioneel verzorgd met geweldige aanvullende inzet van 2 van mijn zussen, 2 van haar 5 dochters. Mijn moeder is nu 25 jaar weduwe, heeft in totaal 8 kinderen, 13 kleinkinderen en 8 achterkleinkinderen. Het volgende gedicht is in en met respect…

Er was er eens, zo lees ik vaak -ik blader graag in boeken- een koningkeizerbonestaak die zich een lief ging zoeken hij keek eens hier hij keek eens daar hij keek zelfs onder keien oh wonderwel, zo trof hij haar en ook haar bakkeleien van je dit niet goed en je dat niet goed van je zus en zie za zootje totdat hij dacht: “als het zo moet…

Witte zeilen hoog gehesen Geteisterd door een flinke windhoos Op Gods wil aangewezen En op die van de matroos Dit schouwspel duurt al jaren voort Varend in turbulente stormen Ofschoon licht aan de horizon gloort Schuimen golven in talrijke vormen Buiten dit tafereel hoort men getik Van grootmoeders antieke breigerei De zeebries geeft…

. -------------------------------------------------- Gedicht voor mijn grootmoeder, die 15 jaar geleden met de Kerst is overleden.…

het komt mij voor alsof je vers gewassen van al wat overtollig is ontdaan mij laat delen behaaglijk uitgestrekt ontvankelijk als een handpalm die je spreidt…

Het schrijverke draait snel rond op glanzend water: Guido Gezelle, ziet u vanuit het Hemelrijk mijn behaaglijke weemoed?…

Een Roomse homo uit Schagen wilde de bisschop behagen Hij greep naar zijn staf en zoog hem af om daarna een biecht aan te vragen…

Z'n vlam wil-ie tijdig behagen. Met plankgas rijdt Joop naar z'n bruid. Helaas is de gashaard daar uit en warmte en haardvuur ontbreken. Een vuursteen helpt bij het ontsteken. 'Steengoed ben je,' meent ze oprecht. Ze treden meteen in de echt. Een goedzak is Joop, als ze zegt: 'Ik heb toch op zakgeld wel recht!'…

baden in een zee van lieve woorden kopje onder in een behaaglijk letterbad zwijmelen in louter mooie zinnen... als dit mag lukken heb ik veel geluk gehad…

En ik voorspelde het verlies met jouw hart en het mijne liet ik kilometers leegte zwemmen toen je naakt op je scooter zat vlinderde er een zwarte vogel rond de neusvleugels van de lente ik slaakte de behaagzucht eenmalig zocht wat ruimte in de gedichten van een oude Surinamer uit de buurt die me vertelde van de stille bomen en hoe dromen…

' 'k Ontneem hun het zicht,' zei d'r buur, ' 't is m'n plicht om je tuin en ook jou te behagen.' Hij voegde de daad bij het woord en ze werd door z'n daadkracht bekoord. Gans verrukt riep de vrouw: 'O wat doe je dat dat gauw!' want hij plantte een haag en zich voort.…

Ze bloeide als bloem in ‘t wereldruim; Ze kon aan elk behagen. Thans is zij, als een vlokje schuim, Door winden weggedragen. Ik heb haar menigmaal gekust, Dat gloeide hare wangen! Die zielengloed is uitgeblust, Gelijk een doods verlangen.…

In het najaar zal het badgasten en zonaanbidders niet behagen.…

Zie hier wellicht het allerzoetst behagen, Dat ooit het voorrecht van een mens kan zijn, De blijde vrede na de boze plagen, Het welig tieren van het mijn en dijn.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…