Alle inzendingen over koud OR winterdal OR bevroren

bevroren leek mijn hart verklonken aan een koude grond alsof er nooit zoiets bestond als innerlijke warmte mijn woorden leken als verstopt mijzelf kon ik niet spreken zelfs jij, die niet meer komen zou en o zo ver bent, jou kon ik niet meer bewegen de sleutel tot mijn warmte af te geven…

De kroeg was leeg jij was er niet De muziek zweeg jij was er niet Kaarsen brandden het licht zo kil mensen praatten de ruimte stil Koud mijn handen bevroren mijn hart kleurloze wanden mijn hoofd verward Wijn was water gezelligheid koel vooraf de kater emotieloos gevoel…

leef als haar geluk als een bloem die de winter overleeft het water koud en bevroren ontdooit groeit en daarna weer bloeit teder groen haar kwetsbare blaadjes opent ze traag een licht brandend hart als een vraag middenin haar leven als mijn spiegelbeeld in jou zoek ik vind ik haar evenbeeld…

in deze koude, donkere nacht ontwaakt niemand uit de winterslaap slaat niemand de vleugels uit in het schimmige lamplicht zit niemand de verloren tijd op de hielen in deze bevroren nacht…

vogels vallen mee ijzig striemend de wind takken kraken hard winterglinster spat aarde als versteend ijzig koud bevroren sneeuw jaagt onvermoeid alle kieren vol bomen huilen helse koren winter blaast z’n wangen bol…

moeten hoger De wind moet nog harder waaien Ik val op de grond Huilend sta ik op Ik staar naar niets in het donker Zo blijf ik uren staan En de wind blijft maar waaien Ik ben bevroren Bevroren van binnen Ik loop weg Ver weg in het niets…

Mijn liefde is een koude maan Vol gaten en vol kraters Mijn hart voelt zo verloren aan Zo zeldzaam maar verlaten De kleur van mijn bevroren zijn Wordt niet een tintje warmer Alleen als ik de zon aankijk Glanst weer mijn treurig marmer Het licht dat in haar ogen ligt De woorden die ze spreekt Geven mij weer evenwicht Voorkomen dat ik breek…

Je bent koud ijskoud ben je geworden, je hart is bevroren Door al je verdriet en pijn uit je leven, heb je een hart van ijs gekregen Je bent mishandeld lichamelijk, je bent mishandeld mentaal Je bent voorgelogen, in de maling genomen en verraden Ze hebben je aan je lot overgelaten, ze hebben je in de steek gelaten Ze hebben je pijn gedaan,…

in de bevroren grond rust nog het gewicht van koude winter sterfte handhaaft al de slaperige glans van oude sloten, opgeschoond nu na de vorst in mijn borst klopt mijn gegeven hoopvol als het blije kind dat ik ooit was je weet me nog, mijn moeder weet je ook dat elders, in een vorig leven pinksterbloemen bleker zonlicht vingen in…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Hoe vaak heb ik Al niet geprobeerd Om het diepste In jou te bereiken Om telkens weer Te constateren dat Het de bevroren Ondergrond in jou Is die mij dat belet…

Handen vagen ongevraagd koude vingers langs winterse dagen bevroren maanden smelten, opgepookt door laaiend vuur dat hard hout eist gooi nog een laatste houtblok en geef de laatste warme steen haar specie ooit zal het voorjaar omringd door sneeuw klokjes namen schrijven in het wakkere groen…

neem mijn winterrozen bevroren rood met druppels koude dauw ik heb ze voor jou uitgekozen omdat de herfst niet rijpen wou haalde me open aan de dorens in het plukken van jouw bloem mijn bloed vloeide in het warm herkennen van de kleur van toen ik hoop dat zij zal bloeien in het ontdooien van haar pracht de vorst zal overgroeien…

ik zocht je in het bloemenveld je blauwde tussen groen zo teer mijn kleine held je zag de anderen zich wiegen in de wind hun kleur en harten vol met voorjaarsgeur je bloeide op een koude plek de hemel bleek een grauwe vlek toen jij ontplooide maar zon ontdooide wat bevroren was gaf jouw bloem het blauw dat ik altijd in de verte…

, zo koud ....…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…

één keer slechts beweegt ieder zich met bezielende bagage door de atmosfeer de reis voert langs de eeuwigheid en tijd bespoedigt de tred om uiteindelijk als scherprechter te bevriezen die kou, mensen, ik zou willen weten waarom is dat nou precies de kille angst de me bekruipt wanneer ik stil sta…

herinneringen De paniek raast in mijn keel Tranen stromen door mijn lichaam Elk gevoel is er een teveel Eerst, eerder, nu en morgen Lijken verstrengeld tot een moment Onduidelijke lijnen in mijn hoofd Alle herinnering en gevoel gemengd Verloren in tijden die niet bestaan Duizend ogen draaien rond Ongelovig starend naar de beelden De schreeuw bevroren…

Glanzende tranen onder mijn huid Onafgebroken zonder geluid Zacht serene rust aanblik van schijn Diep van binnen vervuld van pijn Gedachten scherp malen en dwalen Willen begrijpen onmacht vertalen Lichtgroene ogen broos vol verdriet Zoeken verlangen vinden je niet Mijn hart verdwaald toen jij verdween Bevroren geluk weer alleen…

Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik probeer te praten maar kan het beter maar laten er is niemand die mij kan horen. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren, iedere poging om maar te schrijven komt nooit naar boven drijven. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik heb alles verloren.…

Ach, ik wilde nog zo veel maar het mocht niet zo zijn er is nu niets meer heel de toekomst is heel klein Ik kan niet eens meer huilen mijn tranen zijn verdronken bij wie moet ik nu schuilen als de kerkklok heeft geklonken Daarna ben ik voor altijd alleen jouw liefde ben ik verloren je staat dan op de schoorsteen in een fotolijst bevroren…

Bevroren sloten weerspiegelen in de zon. Hier en daar ligt nog een open wak. Kind achter een stoeltje schaatst op haar gemak. Herinnering aan hoe het ook ooit bij mijzelf begon. In de sneeuw staat een eenzame reiger. Te rillen langs de kant van de bevroren sloot. Kans om een visje te vangen is niet erg groot.…

Behaaglijk warm In een dikke winterjas De straat op De koude beet Nam levenden Tot zich Hoewel hij Dat niet wist Slechts een straat Verderop Een klein bouwsel Opgetrokken uit karton Zonder enig leven Viel zachtjes om Hij liep langs Zag niets Merkte niets Doch achter hem Verwaaide het karton Ontblootte slechts Een bevroren…

Ooit zal er een herfst komen als een kwaadaardige petemoei en alle bloemen en bladeren van ons afnemen, dan zullen ons alleen nog verwrongen takken resten en kussen, koud als bevroren frambozen.…

Stiller stil Als de ijsvogels dromen raken wordt het stiller stil met koude handen ijzende ogen De clown die lacht bevroren tranen zijn schoenen veel te groot De danseres die huivert wankel op het slappe koord Het applaus is mager als de fluister stil valt verdwijnt zij in de mist Stiller stil huilt zij Boulevard of frozen…

Haar warme hart gaat ons verlaten koude lucht ontneemt haar adem een witte deken om haar huid trotseert de kou zoals mijn lichtgebrek en de klok die bevroren achteruit loopt ik hoop dat ze haar deken uitschudt me dompelt in decembermaanden kan iemand ervoor zorgen dat zij niet meer zal verdrinken door valse warmte in verdriet als…

Het is niet te koud voor Jan Splinter, de groei is eigenlijk niet gestopt. Bij het snoeien van hoge bomen wordt veel rottigheid geconstateerd. Maar de rivieren blijven stromen, niets bevroren, geen tij gekeerd. Alles stroomt nog in één richting wanneer houdt dat nu eens op?…

De natuurvorst zijn wit rijpende koude dagen; vol van winterleed, waarop de vogels onze aandacht vragen. Een roodborstje nerveus hippend op de bevroren paden van het bos vindt minder van zijn gading tussen het koud versteende leven in het wit uitgeslagen mos.…