Netgedichten

netgedicht (nr. 11.991):

Augustus

Wervelende dagen
strekken zich als
een kleurige bongerd
voor ons uit,

bomen buigen
hun kruinen
onder het gewicht
van gouden vruchtenkronen

en tijd
slingert vrolijk
aan de vluchtige wijzers
van een zonneklok.

Ooit zal er een herfst komen
als een kwaadaardige petemoei
en alle bloemen en bladeren
van ons afnemen,

dan zullen ons alleen nog
verwrongen takken resten
en kussen,
koud als bevroren frambozen.