Alle inzendingen over leeuwerik

Ik ween niet over wat verloren is, nu haar transparante adem op de golven van de winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een…

Een kerkje zo oud en ach zo geweldig oud in het hoge gras de verweerde stenen een haas rent over het kerkhof De wind een koeltje op deze warme dag boven de akker zingt de stijgende leeuwerik jubelend als een engel een stipje aan de hemel Het beekje ritselt en murmelt de jongen ziet het kerkje zo oud en ach de verweerde stenen…

Beminde dames, mijne beste heren Ik maak een grap door vrij te assoneren Bemin de dames in mijn beste kleren Voel mij nochtans verplicht te refereren Aan Inge's vers dat wist te inspireren Ja, ook het snelsonnet kan soms verkeren Al lezend hoorde ik iets kwinkeleren Een vogel wou in hoger sfeer verkeren Een leeuwerik, die vliegen…

alledaags bij werelds wufte pronk: Het zwaatlend koren rond de heilge wierden, Uw kolken waar kasteel en kerk in zonk; Temidden graan en bontbebloemde weien, Waar de gelatenheid zichzelf bedroomt, De nuchtre pracht der rijke boerderijen Met brede schuren tussen schraal geboomt'; De polders met hun angstige eenzaamheden, Waar de een'ge leeuwerik…

met een broodkorst als corsage gaat de blijde zwerver door het wijde land hij wuift naar de koeien in de weiden naar het bloeiende koren hem terzijde terwijl leeuweriken eten uit zijn hand 's avonds stralend staan de boerenmaagden aan de dorpspomp en brengen hem hun groet zij kussen zijn bezwete konen zelfs bedaagde maagden vlijen warm hun…

Zingend door de blauwe lucht, neemt de leeuwerik hoge vlucht, op de daken dieft de musse, vogels zingen onder 't wied: 't zingt al wat men hoort en ziet. Over 't lachend groene veld 't rinkelend klinkend kloksken schelt, 't werkvolk met der zonne wakker spreidt al over hof en akker.…

Ween niet op wat gestorven is, haar frêle schim op winden rust, begeleid de leeuwerik - in volle vlucht - in een oneindige klim, naar dat ene streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, met haar vonken mijn hemel heeft ingericht en tegelijk alle hete as ontnam, gebalsemd hart in een lauwerenbad, hoofd gekranst…

De leeuwerik zingt van ’s ochtends vroeg. De hemel, waar hij vliegt, is hoog genoeg, is schoon genoeg. Elk’ and’re hemel liegt. Elk’ and’re hemel is een waan. Alleen het luchtgewelf, de diepten, waar de sterren staan, bloeit heerlijk in mijzelf.…

Nog even en u merkt tot uw verdriet dat u in ’t veld geen leeuwerik meer hoort. Dat komt dan door de ~imidacolprid~ de vuiligheid die al wat vliegt vermoordt. Gebruik dus nooit meer ~imidacolprid~ -geen levend wezen kan er op gedijen- ‘t is vuiligheid die al wat vliegt vermoordt aan vogels en insecten en de bijen.…

Welluidende merelklanken en jubelende leeuweriken streelden haar slaperige oren. Hera’s soezen werd wreed verstoord een woordenbrij gijzelde haar rust kaapte haar dromen. Oeverloos gebabbel had kop noch staart leidde Hera danig af van haar Zeus overspelig en zelden thuis.…

De wouden herhalen Hun feestelijk lied; Ook zwijgt, in de dalen, De leeuwerik niet. Van Echo vervangen Bij 't rijzen der maan, Heft gij nog uw zangen O Nachtegaal aan! Geen nevelig duister Bedekt meer het veld, Geen blinkende kluister, Die 't beekje meer knelt! Ontvlucht nu de steden, Wie vreugde begeert!…

spinnekopmolen draait snijdt klappend met de wieken kil dwars door de lucht wind fluistert een prevel iets kwelt verbrand doofstommer het koren dagelijks voor het gloren hoor ik het ploegen van andere akkers zo triest zo triest geen kleine tjilpje van een gevederde vriend de ochtend staat niet meer fluitend op met leeuwerikken…

door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden met een glimlach van deur tot deur een pirouette van geurige boterbloemen het lied van de zon voert over de meidoornhaag de appelbloesems blauw glanst de lucht en over de leeuweriken die zich uitbundig laten meevoeren door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden…

een leeuwerik schoot tierelierend als een pijl de hemel in. witte ballonnen losgelaten uit kleuterhandjes vlogen dartel hoger en hoger naar de lenteblauwe lucht zonder één schapenwolkje. hemel en aarde werden bewogen. volwassen lieten hun tranen de vrije loop.…

wad zweefde toen de kiekendief naar de grond zwenkte toen de vink naar de graanstrook fladderde en de sperwer vanuit het bos tevoorschijn schoot toen de zeearend te pletter tegen de wieken vloog en de kiekendief laag zwevend een kikker greep en de vink zijn vinkenslag liet horen en de sperwer met gekromde klauwen een muisje at terwijl de leeuweriken…

waarin wij op afstand slechts elkaar de handen reiken kunnen zacht of oorverdovend hard ieder op zijn eigen sterkte zingt of neuriet het bekende lied dat wij nooit alleen lopen zullen door welke storm dan ook dat wij nooit alleenstaand zijn zelfs niet in donkerst donker want als dit alles voorbij is zal een zoet en zilveren lied van leeuweriken…

de boerderijen Waar langs paden populieren staan in rijen En ruisend riet op d’ oevers langs de waterkant Waar vogels vliegen langs de hoge hemelboog En witte wolken onderbreken ’t azuren blauw Het veld des morgens bedekt met parelend dauw Vanaf het water stijgt reeds vroeg nevel omhoog Uit de verte wordt de roep der koekoek gehoord De leeuwerik…

dagen, die lijken te ontsnappen uit de cocon van gesponnen winterslaap waarin de tijd zich liet verpoppen maar van zijn vliezen werd bevrijd door de trommels van het seizoen schenkt de zon als zijn eerste boreling terwijl de natuur nog slaapt, verwoord in het voorjaarsdons op mijn gezicht schreeuw ik me los, verlos me als een leeuwerik…

Herfst kleurt de bomen Het groen wordt rood bruin en geel een blad zweeft omlaag Peppels in gelid groeiend langs rechte wegen deinend in de wind Vlinder kust een bloem vleugels trillend in de wind een mens ziet het niet Een leeuwerik zingt hoog bij de blauwe hemel zijn lied klinkt op aard De dageraad gloort op de drempel van de…

of een telkens terugkerend verdriet, of blijft de magere hoop bevestigd aan een blijvend onvermogen, als leeuwerik die z’n blik verheft naar een loden lucht en een vierkante zon, waarin hij z’n talent zelf besmeurd?…

Onnozel wierp ik anderdaags een blik 't heelal door 't raam weer gadeslaan en zag de kindjes spelen, aan 't raam een leeuwerik 'k Heb regenboog en noorderlicht geëerd Een schilderij. Maar nimmer nog zo'n dag.…

Een wrede verstoring van godin’s meditatie toen een woordenbrij haar omsingelde een oeverloze woordenstroom kakelde over de stilte van de watervijver Hera hield geërgerd haar adem in Praatzieke babbels gijzelden de godin sloegen zelfs de zang van de leeuwerik in de wind het zonlicht kleurde slechts in bleke tinten Hera voelde zich een…

Hoog boven hem, vanuit de heldere hemel parelt de warme, roestrode zang van een sierlijk dalende leeuwerik, scherp en zuiver vibrerend als een alt: zet met trillende vlerkjes, de eerste ruwe streken tegen het strakblauwe, hoge zwerk.…

was hebben we onlangs de oude waterput, midden op het dorpsplein, met vele duizenden dode vogels gedempt met dode mezen en dode mussen met dode kieviten en dode plevieren met dode merels en dode kolibries met dode futen en dode koolmeesjes met dode kanaries en dode parkieten met dode goudvinken en dode zwaluwen met dode reigers en dode leeuweriken…

verrijzen uit de as bevrijd van de ballast van het verleden sterven is loslaten, onthechten, zoals de slang vervelt de kreeft haar pantser achterlaat om door te groeien meegezogen in de spiraal die nergens eindigt:•elke deur die sluit opent een andere reeds kleurt het maaiveld weder groen en schieten bomen bot de mist trekt weg een leeuwerik…

raam boven opoe’s bank, de tuin en de regenput snuivend de geur van appel en braam windstille zomer, warm en beschut De zakkende rode zon half in de ogen Opa, nog wat schoffelend in de tuin hoog vliegen zwaluwen met grote bogen Jagend boven velden, gekleurd lichtbruin Zacht zingen van Opoe, buiten op de bank Merel, vink, lijster en leeuwerik…

Schoon kind, gij zijt mij als de zon In de klare, blauwe lucht, En het is mij of ik de leeuwerik waar Die juichend tot u ontvlucht. Ja, ik wil zingen te uwer eer, O, gouden zon van mijn ziel, Van vreugde dronken over uw licht, Dat er in mijn harte viel.…

De bloemen stonden, Trossen en kelken, Schommelend en wiegend, Pralend en teder, Terwijl Hij, kijkend, kwam; De duinrand waasde Leeuweriken schoten - Paarlen van klank en Vederen van vreugde - Door de zonnestralen Boven Zijn hoofd.…

Paarden rennen in een draf en vliegen gaan op vlaaien af, de leeuwerik zingt honderduit, de wulp speelt op zijn fluit: wu-liep! wu-liep wu-liep! Kievitten maken ruim baan, de hen is in de ban van haan, de egel snuffelt naar een mier de plevier bidt een brevier: tjiu-wie? tjiu-wie, tjiu-wie?…

De tortel rust, in ’t nest gedoken; De leeuwerik bij zijn gade in ’t veld.…