Alle inzendingen over onmenselijk

De wolken maken dat ik me soms onmenselijk voel. En soms zorgen de wolken ervoor dat ik me niet alleen voel. Soms weten de wolken dat ze de zon haar moeten laten gaan. Naar de plek waar het op dat moment het meest nodig is. Naar mijn kapotmakende, gemene en onredelijke gedachten.…

had hij zijn eigen plaats voorzien afspraak in de Okraïnese velden zou hij de moordende raket melden de slag was catastrofaal alle inzittenden vonden de dood zijn spel werd sluw gespeeld een chaotisch beeld van afschuw en leed een zee van vragen en tranen niemand zag zijn familie en bekenden weer de ganse wereld was in shock bij zoveel onmenselijk…

Het is onmenselijk. Was ik vergeten dat wij dieren zijn? Tit for tat? Quid pro quo? Ho even! Voor eens bereid niet over het kompas te springen, maar te lezen, te voelen wat zijn bedoeling is! Jaren voer je en zwoer je aan niemand in het bijzonder, – hoewel ja, aan jezelf het meest – het navigeren te leren.…

wordt wuivend begeleid door zachtgeel duingras en omarmt mijn levenspad waar ooit zandkorrels diep begraven zinnen aan springend tij toevertrouwden, geven golven nooit geborgen wrakken, de tijdloze rust Golven passeren mijn verlangen en slaan stuk op een granieten muur van onbegrip en waan geen storm noch orkaan kan het harde beuken van mijn onmenselijke…

Onze Heer Jezus volbrengt aan het vereerde kruis Zijn onmenselijk lijden rust drie dagen in het graf omgeven door een schone hof herrezen uit de dood wandelt de levende Heiland door de bloeiende tuin bloemen geuren jeugdig sterken Zijn vreugde weldra te verschijnen bij wie Hem nabij waren en voor hen de laatste woorden van de…

uitzichtloos dat het leek met zijn diepe gedachten en de tranen die binnen dropen waarin het een strijd was tussen leven en dood en waar karakter en vertrouwen het licht waren waarin liefde en gebondenheid de draden waren van geluk om te winnen van een onmenselijke strijder een strijder diep van binnen die zo zwart en sterk was, leek…

Niks is wat het lijkt, daar ben ik achter gekomen toen ik groot werd, het groot zijn vraagt een hoop verantwoordelijkheid en Een haast onmenselijke geestelijke kracht -dat geldt voor mij- naar omstandigheden maak ik het goed, ik heb mezelf nog niet opgeknoopt, dat spreekt voor mij, vind ik.…

klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf niet meer zien zelfs niet wanneer hun mond het onderdrukte licht opvangt ik betreed hun slaapstal zie namen waarvoor geen woorden zijn gekrast met de laatste horizon uit mijn vingers stromen onmenselijke…

beschouwen leidt tot het vertrappen van mensen en het recht van de waan Omdat zij die zich boven alles verheffen daarmee anderen isoleren en uiteindelijk ook zichzelf Omdat het je kan overkomen je er aan mee kunt doen of aan de kant kunt blijven staan Omdat je er tegen kunt strijden door niet te zwijgen naar mensen te luisteren onmenselijkheid…

ik zou niets van je willen weten, mijn rust was dan het voedsel dat ik in stilte tot me had genomen, geen muziek met schrale teksten of beelden die nooit dimmen wij samen, het had gekund en niet gekund, onbezoldigde daden hebben geen afkomst doch mijn geest regeert als een vorst over al mijn zonden, gepleegd uit het verzet tegen al het onmenselijke…

wat zij voelden zal ik hopelijk nooit hoeven me niet eens kunnen voorstellen wat zij deden zo onmenselijk zo onvoorstelbaar en meedogenloos wat anderen niet zagen of wilden zien – de radeloze vragen gebrand in hun ogen over wat er staat te gebeuren en waarom met ons antwoorden werden niet gegeven vooral niet op het waarom twee minuten…

Als Jezus Christus, de zoon van God een dochter was geweest, een meisje, een vrouw met ongetwijfeld de naam Maria Christina dan had het geen verschil gemaakt het levenslijden was even groot geweest ook Zij als een zeer geemancipeerd wezen/persoon wellicht had Zij eerder haar moeder aangeroepen op het moment van haar doodsstrijd een zeer onmenselijke…

weerbarstige regen breken de bomen, de kwetsbare scheuten breken ze de wind, vangen ze regen waar stille eenzaamheid begint bedrinken ze begeerlijke dromen uit voorraad van vervreemde bomen op het uitgetekende bomenlandschap bloeien dromen in de wilde natuur de meeste mensen voelen het verbeelding groeit duchtig in de wildernis van de woeste onmenselijke…

Twee tegenover elkander gestelde belangen partijen Hoge ogen zonder mededogen of een greintje gevoel Beestenboel die niet kan lachen zingen smoezen vrijen De maatschappij een ijzeren robot met slechts één doel God is liefde en brengt de mensen bij elkaar Om alle onmenselijkheid en polarisatie te doorbeken Waar communicatie niet meer mogelijk…

Na de zwaarste woestijntochten die een mens kan maken, zijn er nog steeds onmensen, die met vooroordelen en onverwerkte trauma's hun woede op mij botvieren. Onder de oppervlakte rukken de satanische killers op, maar het afweergeschut is in stelling genomen. Onzichtbare handen proberen mij te wurgen.…

Het onmenselijke heeft soms hele rare streken op donkere dagen dat echt niet te verbijten iets, die andere verbondenheid die met vlijt de dood verbond met nog te veel ongevraagd verbleken.…

Jouw einde was onmenselijk, zinloos en zonder rede.…

Vredesstichter Rabin 'vocht' voor eenheid in zijn land voor samen hand in hand op weg naar vrede zijn rug naar de schaduwkant zijn ogen gericht op de zon die kleine man bracht licht en hoop maar duisternis die overwon ook deze keer men schoot een waarlijk mens onmenselijk in nog geen vijf seconden neer men nam 'gewoon' zijn leven…

' Hoe lokt ons 't wild In luwt' van maagdelijke bossen; — Een ongerepte wereld geeft Aan elk haar tarwe, aan elk haar trossen, Aan ieder wat zij weeldrigst heeft; - Dáár dagen ze op, de Rode Wilden, Maar brengen kostb're pelterij, — Onmenselijke! wie dan gij Stiet ze uit tot zij hun spietsen drilden Op kind en grijze?…

grote hoogten) veel van z'n extra-gewicht heeft hij er ook niet afgetraind wie denkt de hemel te bereiken is al heel gauw licht genoeg maar iedereen kijkt van hem weg, naar iets van hieruit niet te zien: 't belangrijkste vindt altijd buiten beeld plaats en terwijl 't gebeuren van toen naar nu vervluchtigt is 't moment van neerstorten onmenselijk…

De kans op herstel voorgoed verdwenen, Hoe onmenselijk is het om haar lijden te rekken? Niemand die is voorbereid om zo'n besluit te nemen, maar de tijd is gekomen om de stekker eruit te trekken. Totaal ontspannen lijkt zij toch, maar niets is minder waar. Zo blijkt na 15 minuten nog, het onvermijdelijke moment is daar.…

Wij moeten dat volk niet dat onze kanten op komt het is gevaarlijk, lui en ongeletterd het is onmenselijk en het aanbidt vreemde Goden Nee… wij… wij zijn het op een na gelukkigste volk van de wereld en dat willen we graag zo houden wij houden ons aan humane regels en wij hebben de wetenschap de God die wij aanbidden is de enige echte…

Door kanker wordt je opgevreten, steeds verder gaat je lijf de morfine slaat niet aan en al ben je een sterk wijf: DIT is onmenselijk. Botten steken door het dunne vel, wat eens glad was nu rimpelt het om je lijf je ligt te sterven van de pijn en toch: ga je niet dood, degene die kanker uit vond is de duivel.…

heb alleen spijt dat ik tè veel om de verkeerden gaf, hoe goed ik het ook bedoelde, in plaats van een bedankje, kreeg ik tè vaak als dank onterecht onnodig veel straf. dat is zo onmenselijk, ja dat is pas laf. mijn laatste reis is bijna af..... Maar èèn ding zijn diegenen die ondankbaar waren vergeten jegens mij.…

Een sober bosje hulst siert nog het kruis in zijn huis en tranen, overal hangen tranen van onmenselijk verdriet zijn tekeningen, en zijn nieuwjaarsbrief in een schuif bespaar mijn lieve ouders in ’t nieuwe jaar van verdriet Zijn eerste en zijn laatste nieuwjaarsbrief… daags voor het ongeval had de juf hem meegegeven onbeholpen en lief zou hij…

Waarom konden we haar niet beschermen tegen dat onmenselijk beest... We hebben ons altijd over haar kunnen ontfermen, Beseft het niet, omdat je er alleen maar over leest.…

Je hebt Nederland bevrijd van onmensen. Je bent onze Jeanne D'Arc. Mijn diepste respect heb je. Oerlieve Hannie.…

Ooit kreeg Hitler dat krankzinnige idee al hadden later vele spijt van deze onherstelbare onvatbaar te noemen onmenselijkheid. Op menig seideravond, de avond voor Pesach klonken klanken hun gebeden en wanhopige klachten die helaas ook die dagen geen vrede brachten.…

wilde gaan hij wilde niet komen hij wilde niet bestaan hij wilde niet belonen hij de vrucht van haar schoot hij het resultaat hun zijn Hij wilde niet hij kwam niet hij werd 'keizerlijk' gehaald hij werd ontredderd onthaald hij had het leven gelaten hij had geen leven meer Dood ontmoet zelfs niet gestart leven wrange werkelijkheid onmenselijk…

o hemels wangedrocht, mijn engel der wrake, uitgewoonde snol, o hels serpent, onmenselijk wezen vol venijn, verdorven hoer, o slang uit diepste diepten, bron van wanhoop, dronken sloerie, o monsterlijke helleveeg, mijn duivels ongenot, verlepte slet.…