282 resultaten.
Vriendschap
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.573 het geluid van ons zwijgen
kan niet ongehoord blijven,
balancerend op het verweerde koord
doet zij onze vriendschap natrillen,
Jij nog altijd dichtbij in Amerika
ik hier verder weg in Holland
hebben onze eigen horizon..
een zachte schittering
bij een nachtelijke hemel
met halve maan zonder glans.…
Er was
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 52 Er was een man
met wie ik in Frankrijk
hij nam foto's
één ervan schilderde hij na
van zo'n nauw straatje
gevels verweerd,
balkon en de was
aan het eind van die straat
loopt een man,
weg uit beeld
'ja, maar naar 't licht' zei hij,
Jaa, vond ik mooi!…
plaats relict
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 75 hier moet het zijn
-dit is de plek;
hic locus est
bomen, regen, zon
verweerd maar onverdreven,
het water is stil gebleven
aan het einde van de dag
als adem is neergedaald
begint het roerloos herhalen
heel even lijkt alles nog gisteren,
onaangetast door werkelijkheid
en autonoom naast elke gebeurtenis
een rimpeling vlucht voor de…
Eén liefde
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.040 Eén liefde voor één leven
Zo zou het toch moeten zijn
Meer heb je niet nodig
Vooral geen water bij de wijn
Eén liefde weg te geven
Maar zo vaak gaat het verkeerd
Dan duurt zo'n liefde maar slechts even
En raakt wat mooi leek snel verweerd
Eén liefde dat moet kunnen
Eén liefde voor heel erg lang
Maar je moet het wel tijd gunnen
Anders blijf…
Bompapa - gevoel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 3.166 Zwijgzaam stil, het leven had het hem zo geleerd,
de handen door de leeftijd ruw en wat verweerd.
Van bovenop keek hij naar het kindje,
in 't bedje, zijn kleinzoon, zijn eeuwig vriendje.
Zijn vinger omklemd door 't handje van die kleine vent,
niet te missen voor geen enkele cent.…
Verwerend hout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Je kijkt me aan
In een duister woud
Blijf even staan
Het voelt niet vertrouwd
Schichtig is je blik
Het fototoestel zegt klik
Heb je nogmaals bekeken
Het was al bezweken
Sterk verweerd en liggend op de grond
Alsof er een monster in bevond
Je bent aan het vergaan
Je leven was aangenaam
De tijd van verwering is gekomen
Vertering heeft…
Rimpeldoek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.452 Er ligt een rimpeldoek
over je verweerde huid
poreus door de tijd
beschreven blad.
Kluwens bloedvaten
hebben zich gedraaid
in weefsels van spieren
als nesten van verzet.
Woekeringen van het lijf
eens jong en ongeschonden
maar zich nu verzoenend
met de ruwing van de dood.…
Licht uit verleden
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.582 ze tekende mijn beeld
op haar verweerd behang
dat vertederde mij onverdeeld
plots was ik niet meer bindensbang
wij werden vrienden voor het leven
minnaars vol geluk in harmonie
tot het na veel gepieker en geworstel
voorbij was, einde van de symfonie
nog onlangs ontmoette ik haar
ze kwam langs op Internet
was naar Amerika gegaan
en was nu…
proces
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 881 het druppen van de kraan
heeft de klok doen roesten
minuten duurden langer
vielen uiteindelijk stil
water kan de tijd niet stoppen
slechts de maat valt weg
de duur van het verloop
telkens dezelfde druppel
die op dezelfde plaats valt
holt de hardste steensoort uit
zo voed je op, zei vader
even zag ik weer zijn handen
verweerd, vol sproeten…
Sluitertijd
gedicht
2.0 met 19 stemmen 10.975 Maar in verweerde steen en brokkelige
kalk schuilt een betekenis
die nog verwoord wil zijn
wie weet nog uitgelegd.
-----------------------------------
uit: 'De Tweede Ronde', 2004.…
Tegenspartelen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 155 Mijn verweerd gezicht en ik,
een spiegel gaapt me aan,
als hij knipoogt, is het of ik stik
tussen matras en beddengoed,
gezworen minnaars van elkaar
openen vensters in de avondgloed,
verblind de stromen in de buitenlucht,
dromen varen uit op mijn verdriet ,
vertaald de koers als nooit tevoren,
verschepen ruimte voor één lied, de
ingedaalde…
's Heren watermolen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 Het rad
tegen de verweerde muur
draait.
Het gebouw
zo puur van vorm
ligt
onrustig gespiegeld
in het wiel.…
Herfst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 Herfst verstilt de bomen
tot alleen gelijn
zonder ruisend fluisteren
ontkleed tot 't pure zijn
in klamme grond geankerd
hun ruwe bast verweerd
verzwijgen ze de winter
diep in zich gekeerd
bij 't lenten van de dagen
breekt het blad eruit
en golvend in de zomer
fluisteren ze honderduit
over alle boomgeheimen
die je alleen maar leert…
Nieuw zicht op de oude haven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 580 Haar gezicht raakt aan haar blikken gewend,
verweerd en allesbehalve eenkennig
verzuchten de schaduwen hun daglicht,
blinken tranen het roestbruin zacht.
Strak gespannen, lippen vastberaden
om de plooien, de netten van het ongemak
in onmogelijke samenhang te steunen..…
Ons hout
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 160 Ons houden van is hout geworden
verschoten door het leven
vervolgens is het koppig en ruw
met onrust ingewreven
Ons houden van is hout geworden
zilt van de oneindige traan
het haalde het zoete uit datgene
wat eenmaal was ontstaan
Ons houden van is hout geworden
verweerd door het verleden
geblakerde nerven relateren aan
hoe vurig het…
Vergane Glorie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 127 Nu rest verweerde steen
en rottend hout.
De kachel brandt niet meer,
het voelt hier koud.
De neergaande zon,
kleurt de lucht in alle tinten rood.
In de verte krast een kraai.
Hier woont niemand meer.
Hier gaat niemand meer dood.…
Genade
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 nee dat nooit
de tijd leert om genade
te vragen en te geven
nee nooit weer nooit
je was klein jong en stoer
hield je groot een hele vent
nu ben je echt groot ouder verweerd
en weet je dat je soms
maar heel klein bent
en heb je geleerd
het zonder genade leven
is een verdomd moeilijk
te volgen levensparcours…
in sloten lopen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 109 op de berg
verbrandde
ik de winter
aan de
andere kant
van de wereld
klom een ezel
over de
verweerde krater
Aeolos god van de wind
gunde hij me een zak
met tegenwinden gevuld
zodat ik met alle
winden in de rugzak
vrijelijk reizen kon
ik de dag zou
plukken om de
zon te vangen?…
Verse oude tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Als je dan langs komt
zit ze meestal te staren
door het raam in de verte
of naar de televisie
die bijna de hele dag
oorverdovend aanstaat
ik ken haar nog van vroeger
als een levendige vrouw
spreek haar wel eens aan
zonder reactie te krijgen
soms staan er tranen
in haar verweerde ogen
waar zou ze aan denken
wat houdt haar nu bezig…
Welke Spiegel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 45 Oude spiegels raakten verweerd
nieuwe liegen steeds meer en meer
in die ene zwijgzame van eerlijk water
daarin kijk ik…
hou van haar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 379 in haar wezen staat geschreven
dat zij de ware brengster is
van het enig echte leven
voor wie weet hoe te vragen
naar de sleutel van haar hart
verblind door haar schoonheid
niet aan de verweerde buitenkant
maar uit een beproefd innerlijk
aanbidt hij dat lieftallig schepsel
met heel zijn ontroerde ziel
vingers volgen de sporen van haar…
Vreemdeling
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 883 Een verweerde grijns, pijnigend
vanonder een vaag gelaat
- enigszins bedwelmd door vage illusies -
galmt in de uitgestrekte ruimte:
echo, oh, wie ben je
en waar ga je heen?
Het antwoord als altijd
een - vreselijke - stilte
als scherven stekend
in een gebroken urn.…
oma in verwachting
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 576 haar bezem vliegt echt
door het stof, het wolkt
en kolkt, alles moet netjes
voor haar Roodkapje komt
aan kant gezet
haar rimpeloogjes glinsteren
weer dertig en nog jonger
zingt het hart opnieuw
die aloude deuntjes
van feest voor de deur
zit ze voldaan
een verweerd pijpje
in de tandeloze mond
te wachten op de komst
van wie ze enkel…
het verre eiland
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 271 zó het landschap willen beschrijven
dat het dorre droog en stekelig
verhard is door de tijd
met verweerde bewoners
als verkromde olijfbomen
er middenin staan
óf hoe het land zich kussen laat
door de kalme zee, Aphrodite
naar haar hand laat dingen
de geheimen nog niet prijsgegeven
alle raadsels komen laten
zoekend verdwalen tussen de…
Verkennen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 72 Ga de poort
maar door
Ik volg jou toch wel
op de voet
Verken ze maar
de verlaten stegen
De gaten en kieren
in een vervallen huis
Loop maar langzaam
door de miezerregen,
ook al was het daar
voor jou niet pluis
Kleine stappen
Voel ze maar
Het rafelig gordijn
en de oude barsten
in de vochtige ramen
'n verweerd kapot kozijn…
Holbewoner
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 170 Toen er een ziel kwam
in zijn nachtmerries,
en vleermuizen vlogen
bewogen door de nacht
las hij de brief van zijn moeder
liet tranen in hout branden
folterde zijn geweten
met schuldgevoelens
wilgentenen aan de rand
van het meer, dat spiegelde
herinnering vol oude poppen
verweerde weemoed in de nacht
met als slot het schimmenspel
van…
Alle kleuren van de regenboog
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 566 Het is de lyriek van een wuivende griet
die als 18 karaats de lucht doet strelen
Het is de muziek van de kierewiet
die weergalmt uit te luide kelen
Het is het rood van de kersenwijn
dat het verweerd plafond laat zweven
Of het trammelant van de zwerver
in een roemloos leven
Of de lelijke eend die koekeloert
in troebel spiegelwater…
Het lot van de tuintafel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 157 Het oude houten tafeltje achterin de tuin
Heeft zijn beste tijd gehad
Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin
Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad
In de kieren is het met mos beklad
Het heeft kwasten als een kale kruin
Het doet alleen nog dienst als puin
Verweerd is elke lat
Er zijn tijden van vreugde geweest
Warmte…
rolkei
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 141 als een rots bood ik weerstand
tegen de zuigende branding
op de rand van de leegte
die je in me liet
tot ik kantelde
en in dit dieptepunt
roerloos als een rolkei in een kuil
traagzaam gepolijst wordt
door de tijdloze rivier
verweerd door winterse vrieskou
geblakerd door zomerzon
seizoen na seizoen na seizoen
tot ooit misschien een spelend…
Vredig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 103 Hoe vredig kan het dwalen
tussen graven zijn
zoekend naar geliefden
de dood in namen uitgehouwen
verweerde muren omsluiten
liefdevol hun dierbaren
stille najaarswolken
hangen zwaar van regen
over aangeharkte paden
zelfs de stille wijsheid
van de oude bomen
traag bewegend in najaarswind
laat troostende woorden los
het zijn woorden…