Alle inzendingen over volharden

geweldig deze loop, wat een decor dus waarom zou ik al mijn krachten slopen door als een haas zo haastig te gaan lopen ik heb de tijd, gaat u maar rustig voor verwacht van mij geen spetterend record ik ben geen zwarte parel uit de tropen maar tegenvoeter van de antilopen mijn loopbaan zit volhardend op dood spoor mijn Adidassen kleven aan…

De kracht, om in mezelf te geloven, volhardend blijven in wat ik wil, brengt mij naar eindeloze doelen, zonder echt te moeten uitsloven. De liefde, omarmd in mijn innerlijke, het leven verder door met mijn lach, het goede onverstoord kunnen zien, in alles en iedereen het wonderlijke.…

mensen denken mensen weten mensen denken te weten mensen overschatten mensen beschaven mensen overschatten hun beschaven waarschijnlijk iets te volhardend in typisch mensenfouten en - streken en als er weer een beschaving is geweken gaat hij weer opnieuw denken en weten z’n beschaven overschatten een herhaling van dezelfde menselijke…

, daar loopt Hij Moeizaam, maar volhardend* *Met vallen en opstaan, maar standvastig…

sta ik naast jou op de rand van dit leven het is al bijna tijd maar je blijft nog even geeft mij de kans te zeggen wat niet verzwegen kan zijn in de verte het gemis en de trots die jou en mij gebood te volharden in het zwijgen niet te overbruggen levens liggen aan scherven voor mij je zou trots op me zijn want mijn hart draagt jouw stempel…

Ach, ik gun hem er zeker wel zes want elke dag geeft hij me wijze les in de volharding van het bestaan waarin ik ook nog jaren heb te gaan. En al geloof ik er zelf vaak niet meer in dankzij Denver krijg ik weer 'n beetje zin.…

ontvangst warm uitnodigend aanzien wanden ogen huiselijk tafels bieden kosteloos smakelijke spijzen aan roepende papieren raden aan te zoeken naar meer bereidwilligen die wat uit hun aders kunnen afstaan voor redding de vrees voor priknaalden zweeft echter rond en heerst maar moed blijft aankloppen bij de ziel van de enkeling verzamelt volhardend…

Herinneren voelt als reizen. Reizen naar ons verleden. Herinneren voelt als afdalen. Afdalen in onze ziel. Herinneren voelt als loslaten. Loslaten van wat gebeurd is. Reizigers zijn getuigen. Getuigen van leeftijden. Salvador Dali wil ons bevrijden. Door uiteenvallen van herinnering.…

Aan de oorsprong van de Nijl Drijft de herder zijn vee Hij zoekt zijn heil Door een dikke walm van mest dat brandt Zo is hij de beet van de muskiet voor Maar de as bijt nu in zijn vel Zijn mager vee draagt grote horens Waardeloos voor vleeshaak en slagersmes Gefokt naar volharding en weerstand Wordt vet overbodig Het vee is zijn vermogen…

sommigen spartelen, als landmensen of kleven de kanten aan ze zijn hiervoor het onderhouden om aan kleding ruimte te meten en ontwateren al aan de overzij hun onderhuid een opzwelling vormt hun afweer, men lijkt niet voorbij te willen gaan anderen hernemen hun natuurlijke ademhaling met kracht de lucht uit zij sluiten de zinnen volharden…

Ik volhardde namelijk in mijn stille hoop, tot in de láátste minuut van de stembusloop, dat toch nog massaal in de stemlokalen met gerichte kleine roodkleurige halen het potlood het ronde wit zou bedekken van kiesvakjes met socialere trekken Helaas kozen velen díe politieke stromen die voor intolerantie en verharding uitkomen en zit ik hier,…

Wie voedt hier de witgouden waterval met klatergeluiden, strijkt met hemels licht over de achtergrond, sluit schaduw in en uit, voert met volharding het heldere water van grote hoogte af? Er speelt wind door het gordijn, alsof een hand de bron zoekt. Witter kan water niet vallen, in alle puurheid opengaan.…

De strijd vaak zwaar, zo weinig in jouw macht, volhard jij toch, bezorgd, de tranen echt: een hart dat vat, een hand die leed verzacht.…

Ik schilder en bezing het levendige kleuren carroussel dat uitziet in droefenis naar de leliebloem de geur van de hoop in de malle molen van het leven zijn lied rondom de tarwevelden goudgeel in het ochtendgloren heen en weer langs ons huis volhardend in de liefde de toekomst melodie van een nieuwe schepping uit de wolken…

En 'k naai mijn eigen weifel-kleed, zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed, volhardend: tot gelaten leed ten zoom gerake, of achterwarend-zoet gelaat bij onbegrepen dageraad, met onverwacht en blij gewaad de Liefde nake…

geen geheimen prijs Het zonlicht tart dit stadse paradijs Waar mist en luwte immer samenspanden Kastanjes langs de oevers knarsetanden Hun schaduwen gehuld in stemmig grijs De vijver geeft aan stemmen geen gehoor Hij is een wijze zwijgende getuige Lijkt lichtelijk vermoeid, doch rimpelt niet Een spiedend oog, nog scherp, dat alles ziet Volharden…

sinds vlinders hun entree maakten is haar gezichtsveld verbreed alsof er 'n deken afgetrokken is waardoor immense schoonheid zichtbaarder lijkt dan voorheen heeft de herfst haar masker afgelegd hoe volhardend zij ook vasthield aan een symfonie van kleuren ontdeed zij zich gestaag waardoor vele wiegjes tevoorschijn kwamen dansen wolken…

Gij weet, die straf, toen ik mij liet vervoeren En in het kussen uwer hand volhardde, Toen gij met de andre door mijn lokken warde'.…

." Volhardend in gebrek aan acceptatie Onthoudt hij zich van elke compensatie, Erkenning van zijn schuld in mediatie Maar raakt - terecht - door missers uit de gratie…

Schaduw werpt halve treden op de trap die wentelend opdoemt uit het verleden steil, maar leidend naar het heldere heden moeizaam beklommen met slepende stap Diep gebukt gaand onder geleden lasten maar volhardend en met moed de blik gericht op het hoogste punt in het helende licht zonder een tel in het duister te tasten Zij die stil wentelen…

de vlammen uit de oost zijn nooit gedoofd je bleef de sarong steeds volhardend dragen je lachte wanneer ik weer op kwam dagen als jij je culinair had uitgesloofd de onvolprezen geur van Indisch eten je huis een pasar malam in het klein we dronken kelken toeak na ’t festijn ik zal je ajam roejak niet vergeten je hebt je leven hier met trots…

niet meer terug te draaien Ook al ben ik opnieuw in het verleden De coupé is leeg maar mijn hoofd gevuld Ik begrijp niet waarom het leven geen 2-de kansen duldt De trein raasde overal aan voorbij Dus geen inzicht in details Hoewel het in mijn hoofd ontspoorde Bleef de trein toch op de rails Het leven is ongekend zwaar Toch blijf ik volhardend…

Duik met mijn hoofd nog dieper in de kraag, krijg als oppepper van een stortbui de volle laag, Blijf echter volharden op de ingeslagen weg, een warme arm die zich plots om mijn schouders legt. Ik kijk, maar kan niemand zien. was het de wens van mijn diepste gedachten misschien?…

Het grote verlangen ,zo diep,en intens; vol van algehele zuiverheid, zal zich volharden als een gekoesterde wens, vervuld van hoop en intensiteit.…

volharding, het grenst wezenloos aan het maatschappelijk tarief want hoe kostbaar het leven ritmisch krakeelt en poppentheaters vluchten voor ’t geweld blijft mijn adem kleven aan de restanten van mijn o zo wankele moed er is geen blazoen dat de overwinning kan spellen op mouwloze pantserwagens, het afgrijzen duikt weg achter dode…

ongelovige toch wel veel en meer geleerd van de Here Jezus Christus met name niet boos worden maximaal aardig blijven de vriendelijkheid zelve want het is nog niet uit het is nog niet mijn einde ik ben UITEINDELIJK nog geen lijk veelal zijn de vragen die mensen mij stellen ook hun antwoorden, hun zekerheden hun percepties waarin ze volharden…

Geen mens die nog mijn ijver in kan tomen, met prachtig resultaat als ik volhard, en elke knoop wordt volgend jaar ontward. Verheugd geloof ik in mijn eigen dromen. 'k Zal 't nieuwe jaar dus pittig gaan beginnen, meteen al laten zien waar op het staat.…

Breek niet, mijn hart, er rijzen schoone dagen Voor ieder, die het gansche leven leeft, Voor ieder, die volhardend strijdt en streeft- Heb lief, mijn hart, dan kunt gij alles dragen!…

Breek niet, mijn hart, er rijzen schone dagen Voor ieder, die het ganse leven leeft, Voor ieder, die volhardend strijdt en streeft – Heb lief, mijn hart, dan kunt gij alles dragen!…

Welk safieren weg die men ooit moedig bereid heeft, volhard geleeft heeft, om te leren, vrije keuze van gelijktijdig bestaan.…