Alle inzendingen over voorstelling

Meenemend in een kleurrijke voorstelling Voor 4 personen en 3 instrumenten Pure fantastische fantasie voorstelling Met een prachtig kleurrijk decor Uniform is de kleding Maar alles behalve de theatermakers Zonder woorden, zonder poeha Maar wat werd er gelachen Wat een plezier, wat een jolijt Zo die hebben we te pakken: HEBBES…

Waar iedereen angstig kijkt naar de diepte die niet meer verlaten lijkt en waaruit naamloze schaduwen omhoog klimmen als in een voorstelling die geen droom meer kan worden. Waar alles slapeloos wacht op boodschappers.…

Ik zou mijn leven Niet kunnen voorstellen Zonder familie om me heen Vooral met verjaardagen En partijen Ik zou me echt eenzaam voelen Zonder familie Ben je zo heel alleen...…

gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de Alpentoppen gloeien tegen het decor van het naderend ochtendlicht, ranke dalen nog half gesloten, ontbood ze mij, voorbij een onbereikbare voorstelling…

Mensen staren naar mij op de zeldzame dagen dat ik me anders kleed Iemand die bijzonder is kan dat niet lang zijn of mensen drommen eromheen, ze jagen weg wie in de weg staat wie daar woont of werkt buren worden vervangen door gasten en ze leveren commentaar op je rol in de voorstelling die je eigen leven is en niet meer is…

Lopend langs de bordjes 'Voormalige Rosse Buurt' weet ik dat ik droom van een betere toekomst Die kan ik mij veel gemakkelijker voorstellen dan hoe het is een man te zijn die het gebruik van een lijf koopt zonder besef wat er niet klopt Tegen hem moet ik mij wapenen Muren? Truttigheid? Klauwen?…

Daar waar het een oase is van rust, Wat dus voor altijd zo zou moeten blijven, Is het straks mogelijk je in te schrijven Voor kwaliteitslocaties voor de kust. Wél voor de happy few, gezien de prijs: In Zeeland komt het Patserparadijs.…

Konen zo rood als appels Blonde krullen als een engel Iedereen smelt bij een enkele blik Je bent mijn kleine bengel Een klein meisje Waar, bij het openen van haar mond Een gekrijs door merg en been uitkomt Met jou ben ik toch zo´n bofkont Al delen we niet hetzelfde bloed Jij bent de reden van mijn bestaan Ik kan me geen leven zonder jou voorstellen…

voerder van de kleine boemeltrein rijdt elke dag hetzelfde eind tussen twee steden langs enige dorpen een boszoom en wat weiden maar maakt steeds and're reizen kijkt naar het spel des levens dat zich dagelijks vertoont in stille of drukke straten op wijde groene vlaktes bij mensen en dieren altijd zorgt voor verrassende voorstellingen…

Met een zijslag naar een nieuwe voorstelling vertrek je wijder en wijder, nader en nader, opstandig bijna, neem je stelling. -Wij hadden vrienden kunnen zijn- Stilte valt. Ik heb je mens gekend, van de Boze gehoord. Jij slaat sjaals om de waarheid tot asfalt.…

een zweethut in hurkzit tuurt hij schommelend naar een rood centrum omgeven door een zwarte cirkel voorstellende de moederschoot plots wordt zijn geest naar binnen gezogen door een smalle ronde tunnel de navelstreng brengt hem terug naar de baarmoeder waar het leven zijn oorsprong begint om zich te mengen onder miljoenen zielen tussen de…

Breed wiekend in een traag cadans is het water zijn podium waar de voorstelling begint, zonder publiek. De hals geheven wachtend, als een concertmeester op de stilte dirigerend naar de sierlijke dans. Wuivend en wiekend gaan vleugels draaiend als pirouette, om zich op te maken voor de volgende schranspartij.…

voorgegaan- sta ik in de rij van dromen dagen gaan voorbij ik verzin mijn slaap op schrift maar glijd niet verder dan de steen die elke kleur ontkent, elk teken hoekig en eindgebonden de wind bijt, het museum sluit wegens zekerheden en onbeweeglijkheid in deze wereld later, na de regen denk ik waarom heb ik me niet méér kunnen voorstellen…

oei dacht ik sneeuw en glad zou ik het redden maar wat een geluk ik was niet de eerste kon dus heerlijk in die grote voetstappen de mijne zetten de voetstappen die een man voor mij in de sneeuw had achter gelaten ja zeker weten een man kan me niet voorstellen een vrouw met zulke grote voeten zo kwam ik veilig thuis en nu nog de…

Je leeft in uw eigen wereld met mooie dingen die wij ons niet kunnen voorstellen. Als het meezit ga je mij vertellen over heel die fanfare die staat te spelen, over je moeder die je mist, al is ze meer dan 30 jaar in het hiernamaals.…

midden van tweekleurige pilaren Houdt zij zich al eeuwen schuil Door dagelijks voor haar uit te staren Maakt zij haar jurk niet vuil Zo leeft zij tussen wit en zwart Lezend in haar geschriften Met een gemoed vol smart Beheersend al haar driften Ondanks haar zorgen die wegen als een juk Is het bezit van een ontvankelijke geest Haar voorstelling…

Met zijn spelletjes, met zijn speeltjes Hij speelt hoog spel 27 de leeftijd van het eeuwige jong Of van de club 27 Een morbide gedachte Een gedachte die op 21-1-22 overwaait Andre zegt niet te kunnen voldoen aan de verwachtingen van zijn verloofde en daar kan ik mij iets bij voorstellen, maar zijn eindigheid in zijn jonge leven ook, hoe morbide…

In deze gestileerde voorstelling zien wij een monnik (links) die Ruusbroec zal voorstellen met in zijn linkerhand een wastafeltje en in zijn rechterhand een griffel, bezig met het schrijven van een tekst.…

Knipperend met mijn ogen zie ik sterren vallen en onder aan die boog van licht doet een wens zijn gevolg Telkens weer, zie je even niets in het geweten van de duivel in het donker van de hemel achter de handen voor je ogen Pijnlijk, elk geluid is onbekend geen voorstelling te maken en toch, je bent nieuwsgierig wee en gebeente, de droom…

. ----------------------------------------------------- uit: 'De voorstelling in de nachtclub', 1990.…

dat je dat ook niet kan voorstellen hoeveel ik van je hou... ken je dat..dat gevoel? dat irritant kan zijn? met irritant bedoel ik dus .... pijn.. Maar ik heb me er dus daarover heen gezet... pijn is fijn zei je altijd.. Dan is het een fijne pijn... en deze pijn..wil ik gewoon voelen.…

In vijf jaar tijd is het aandeel circussen dat in Nederland voorstellingen met wilde dieren gaf, gedaald van 83 procent naar 35 procent.…

op hoge poten verlaten herinnering en verwachting de werkelijkheid mijn troebele, immer aanwezigen verdringen elkaar buitelend in de coulissen klaar om me naar alweer een ander doolhof te leiden om beurten klaren ze de klus vergelijking en voorstelling staan te trappelen en werpen zich in de strijd met zwier leiden ze me om de tuin de niet gekende…

van gietijzer met Japanse zwanen die we uit de boot hadden gered je bevond je langzaam in mijn duisternis waar we na lang zoeken een licht vonden om het lied te kunnen zingen wie ben jij vroeg je toen je mijn tong voelde maar ik gaf slechts antwoord aan de nacht die geen vragen stelde je hoorde mij niet jij kon je niet voorstellen…

vraagt honderduit en glimlacht Je verwacht de terugreis maar nu blijkt het een enkele reis de dood schrijft je laatste vakantie-kaarten Je levensreis zit er op, voorbij gevlogen als een wervelwind van woorden, waarden, wensen, verwarring en verharding De theatertour "VERWHARD" van Berry Lussenburg ook; een onvergetelijke laatste voorstelling…

In mijn stilte bewegen zich geesten onaardse voorstellingen vol wellust en intensiviteit van geile begeerte wanneer ik naast schaduwen dans in mijn naakte ornaat fluitend zie ik moeder aarde in verval in mijn stilte kronkelen zich gedachten urenlange overpeinzingen met betrekking tot de dood en de kornuiten van die metgezel wanneer schaduwen…

stil viel het filosoferen van het bos met zijn kale bevroren takken geen geritsel van opties en voorstellen zelfs de onzekere pubers waren thuis gebleven om maar even niet na te denken over wie of wat ze zijn of mogelijk worden waar je bij hoort als alleenstaand is de groep bereid zich met jou te binden ben jij bereid ook over…

felste lichteffecten hevigste bewegingen harde zang in solo en koor Met niet aflatende uithaalkrijsen laagste bas, hoogste falset ongewone rond podium muisstille uitverkochte zaal Nieuwe De la Mar Theater, Amsterdam donderdagavond 8 febr. 2024 Ik zit op rij 2, naast mijn man doodstil, doodziek geworden door een (ver)spetterende voorstelling…

weet ik me geen raad Ik zit maar te wachten tot de telefoon over gaat Toch weet ik dat je vandaag niet belt het voelt alsof ik afkick en van top tot teen smelt Ik mis je zo erg dat mijn hoofd ervan gaat bonken Ik wil het wel schreeuwen van de hoogste berg Maar dan voel ik me diep gezonken Een leven zonder jou kan ik me niet voorstellen…

ik zou je zo een orkest willen geven waarin alle bloemen hun kleuren en geuren in muziek uit kunnen leven een dirigent die ook de kleinste orchideeën kent ze laat wiegen in de bomen van hun dromen kom mee naar de bloemenzee dans in het gras want de voorstelling begint pas als de zon er is zij opent hun harten in de eerste zucht…