Netgedichten

netgedicht (nr. 31.810):

inscriptie

zwijgzaam
-er zijn er zoveel voorgegaan-
sta ik in de rij van dromen

dagen gaan voorbij
ik verzin mijn slaap op schrift
maar glijd niet verder dan de steen
die elke kleur ontkent, elk teken

hoekig en eindgebonden

de wind bijt, het museum sluit
wegens zekerheden en onbeweeglijkheid in deze wereld

later, na de regen
denk ik

waarom heb ik me niet méér kunnen voorstellen
dan de vogel die in de laatste doornstruik gestorven is