Alle inzendingen over voorteken OR stervende OR alleen

Om alleen achter te blijven met een afgekloven stilte in een te grote leegte.…

omweef jouw zachtheid in het dansgedwarrel van stervende bladeren aanschouw er leegte door het verbreken van tastbaar houvast omsluit het gloren in amper licht gevoel als een duistere kus die bekoren wil en berust gelaten waar kwetsen vervaagt dans het gedwarrel van stervende bladeren…

Een kale tuinbank bergt de stervende herfst op in een winters huis.…

een traan, geboren in je ogen levend op je wangen en stervend op je lippen…

loodgrijze sluier bomen legen hun takken van stervende bladen…

Stervende natuur de dood in zachte tinten wacht op de winter…

Ontsproten zwammen zitten op stam van een berk stervende schoonheid…

Romantische kus; haar eerste, zeggen lijdzaam -- stervend haar ogen.…

Waar de miezerigheid een matheid bevestigt waar veel leven stervend schijnt. Stervend zonder doodsangst, want miezerige saaiheid en sombere matheid werken naar een zonnige en levende toekomst. Een toekomst waarin het schijnbaar stervende leeft. Een leven dwars door al de sombere saaiheid heen. Een leven het sterven voorbij.…

ik misleid met mijn scheuten zie ik er bijna frivool uit doch het is slechts de schijn van stervend zijn…

Het ‘zijn’, heeft woorden nodig, tot zich gekeerd om de leegte te verwarmen, de hemel verliest z’n macht als ze veroudert, de vinger wijst als voorteken voor alle leken, althans wanneer je goed z’n bleekheid leest, zonder bitterheid, met het tanend licht als vrijgeleide, naar een punt waar schaduw wacht, verliest de stilte van de…

[Haiku] heen en weer geschuif van weerloos stervend lover - de herfst is aan zet…

Jij die niet alleen Met Pasen maar elke Dag wel in mij sterft En samen met mij doodgaat, Wakend de nacht van doodsangst Doorbrengt, me door de dood Heen vasthoudt en samen stervend Tot nieuw leven komt in een Leven dat echt is, waarachtig, Waar niets gekunstelds meer aan is En waar we samen drinken van het water des levens Gelouterde…

Een beetje stervend zie ik vanuit ’t raam druilige regen bedekte hemel met wolken somber grauw glimmend natte straten een beetje stervend mis ik bloemengeur en heldere horizon aan ’t einde van de dag breken toch de wolken zodat ik in laatste zonlicht niet meer hoef te sterven maar toch nog leven mag.…

Alleen wie zelf sterft wordt expert, licht dit graafrandige voldane op en helpt zijn bezoeker een feit verder, maar niet ver. ----------------------- uit: 'Botshol', 1980.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

als het leven mij inhaalt door stervende pijnen als mijn vreugde slechts loopt langs zeldzame lijnen indien verwachting en hoop het afleggen tegen wat onhaalbaar is dan sta ik zo alleen weet niet meer wat te doen mijn hart verstart tot steen ik had zo graag naar anderen willen bloeien meer dan mij werd gegund in een tuin vol…

kleurloos en koud veegt de schemer zo staploos traag de dagtinten weg met zwarte halen die 't stervend licht aan flarden scheuren de dag bloedt dood en de luchten kleuren traag naar paars en rood de vorst klauwt de laatste dampen uit de grond rondom de uitgebloeide heide en zucht nog nevels die laag na laag nog zachtjes beven…

Die alles troost en laaft, verzucht, bezwijmt, ontverft! Die alles ondersteunt, geraakt, o mij! aan 't wijken. Een doodse donkerheid komt voor zijne ogen strijken Die kwijnen, als een roos die dauw en warmte derft. Ach wereld, die nu al van zijne volheid erft; Gestarnten, Engelen, met uwe Hemelrijken; Bewoonderen der Aarde, ei! toeft gij te…

Daar beneden ligt grauw, verdord, stervende de schoonheid van de onvoorwaardelijke liefde die ik jou eens gaf.…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

De Oermoeder sterft wordt aan verre hemelen met kind gekruisigd Alles wordt tot stof als oog en silhouet kruisen, degens begraven De dorstige mens drinkt het gif uit haar wonden van dode handen Uit een nieuwe kern onder een oud gesternte werd zij geboren Op helblauwe kraters van de zoekende mensheid rust een felle zon Zijn stralen…

laatste lucht verdwijnt roert mijn stem zich nog eenmaal Eenmaal kom ik nu nog overeind wijl ik luister naar het eindsignaal Terwijl de laatste lucht verdwijnt prevelt mijn stem het zacht gebed Van de duisternis, die ondermijnt wijl ik lig te sterven op mijn bed Terwijl de laatste lucht verdwijnt zucht mijn stem bij ‘t einde zacht Heel alleen…

daar ik zojuist ben heengegaan Gods licht schijnt mij tegemoet zijn warmte draait om mij heen Nu klinkt er een welkomstgroet ik schijn waarachtig niet alleen Op de dorpel van ’t hemellicht voel ik mij gerust als nog nooit De weg naar gisteren is gedicht nu ik ben opgenomen in ‘t ooit…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

In de zitkamer van het ziekenhuis valt hij -- uitgeput in slaap.…

tergend langzaam stervend opnieuw geplant in een ander land draai om dag en nacht tot je weer lacht…

Een stripdanseres uit Almere Moest laatst een ballet instuderen Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

nog zag ik een vlinder fladderend in koude wind warmde vangend zon op witte vleugels in stervend licht…