193 resultaten.
Die zwarte steen
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 1.892 Het is hier stil tussen de zerken
alleen het grindpad maakt geluid
het ijzeren hek piept achter mij
wanneer ik het weer zachtjes sluit.
'k Zag ook de plek met oorlogsgraven
van vele onbekende soldaten
ook zij rusten hier in vrede, zij
die voor ons hun leven hebben gelaten.…
ik huil jouw tranen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.036 ik huil jouw tranen
langs oude muren
van kruisende paden
waar wilde klimop
oud en haast vergroeid
jouw pijn verraden
het lang gedoofd vuur
al tot as geworden
in een veel te vroeg uur
haalt aldoor het heden in
resteert een leeg gedicht
op een liggende zerk
een onherkenbaar gezicht
op een verdord perk
ik huil met jou de tranen
zij…
Avond
poëzie
2.0 met 5 stemmen 2.922 Moe van de geuren die zij moeten dragen
Van graven oud en rozen uitgebloeid,
Weemoedig vlagend door verwarde hagen
En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.…
Wandelend op Zijlpoort*
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 3.232 In leerstelligheid raak ik de weg kwijt
en wend mij bedachtzaam af van de zerken
naar wat wetenschap van mijn credo scheidt.
Mijn band met God kan ik niet meer versterken
dan door met mijn besef van eindigheid
me te blijven wijden aan goede werken.
(* katholieke begraafplaats in Leiden)…
Avond
poëzie
4.0 met 6 stemmen 5.218 Moe van de geuren die zij moeten dragen
Van graven oud en rozen uitgebloeid,
Weemoedig vlagend door verwarde hagen
En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.
Je hebt weinig gedacht en veel gezwegen
En stil de handen om mijn hoofd gelegd,
Zo zeggend: ‘Ook de grootste liefde kan niet tegen
De dood die niets ontziet en alles slecht.'…
Bijdegronds donker
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 60 schor krakend
zwaaiden monumentale
kerkdeuren open
voor in het zwart
geklede mensen met
hun hoge hoed
die in stijf raffinement
het publiek verstrakten
tot het ultiem moment
in bijdegronds
donker murmelden
talloze overleden
stemmen over de pijn
aan hun gemankeerde ziel
beroetten walmende
kaarsen het wit graniet
van de zerken uit…
ANSICHTKAARTEN
gedicht
4.0 met 14 stemmen 3.831 ‘k Herken de kerken van het geboortedorp,
de zerken op het kerkhof, showroom van
getransformeerde geschiedenis.…
Mijn hand op je hart
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.838 de stilte tot
een ongekende zwaarte
ik kus je houten lippen
en laat je koude handen
nog een keer rusten
in mijn ogen vol vragen
in bronnen van woorden
vind ik marmeren zinnen
die ik beitel in de aders
van je aardse graf
ik leg me neer
naast glazen vogels
en de geur van wierook
op het witte grint
waar bomen
prevelen tegen zerken…
Kerkhof
gedicht
2.0 met 57 stemmen 25.742 Een herfstdag tegen Allerzielen,
het was niet anders dan het was
de zon, de bladeren die vielen,
het hek, de zerken en het gras.
Ik had een tijdje rondgezworven
voor ik haar graf gevonden had,
want er wordt toch nog meer gestorven
dan je zou denken in zo'n stad.…
Vaderlandsliefde maakt blind
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.305 Die mensen doen vaak levenslang hun werk,
dat door hun land bekroond wordt met een zerk.…
Besef
gedicht
3.0 met 41 stemmen 12.035 Het duizelt me, maar eens komt het terecht,
wanneer ik stink onder een grauwe zerk,
en door geen mens meer matig wordt gekend.
'Onderzoek alles', is tot ons gezegd.
'Behoud het goede', maar het blijft half werk.
Elk levensjaar is hoogstens 1%.
---------------------------------
uit: '1000 Sonnetten', 1997.…
Goddeloos geweld
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 736 Met mijn laatst mij gebleven krachten
haal ik knoken vanonder de zerken,
mep botweg ùw god uit ùw gedachten.…
Verleden
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.635 Ik zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.
Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer vervelend,
met groene bladen al gelend.…
IN NEVELEN
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 140 van Simonshaven
Waaraan mijn ziel en ik ons altijd laven
Het is een prachtig ijkpunt bovendien
Er liggen oorlogsslachtoffers begraven
Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien
De sleutel maar eens ophalen misschien
Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken
Het kleine godshuis binnenin bekijken
En met mijn vingers langs de banken strijken
De zerken…
teruggaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 159 het roestig oude hek is afgesloten
daar fluistert nog de wind memento mori
en zie je afdrukken van kraaienpoten
want voor de dood ontvangt er niemand gratie
och, doe voor mij het hek nog één keer open
en laat mij in het wit dan binnengaan
ik zal de namen van de zerken stropen
terug de tijd in, laat me in de waan
en ergens dwarrelt nog een…
HET KERKHOF
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 317 de ligusterhaag kort geknipt
de populieren op een rij
de doden zij aan zij
de ijzeren ingangspoort
het loodzware hek
aan kettingen vastgelegd
de brede hoofdingang
de oude zerken gerestaureerd
Of verlaten en verweerd
de kapel gewijd aan Jezus lijden
achter een gesloten traliehek
zijn bloemen voor het kruis gezet
het gazon dor en…
Den Haag 1863 - De Steeg 1923
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 449 we vonden het verleden rond zijn zerk
een grijze gids sprak wonderschone woorden
die bij de ons ontvallen schrijver hoorden
ontstegen aan zijn nagelaten werk
in trance zag ik de zware steen bewegen
en trage klanken rolden uit het graf:
‘het was te kort, m’n taak was nog niet af
dus luister nu, ik heb te lang gezwegen’
‘vertel ze wat ik nooit…
Stenen bladzijden
netgedicht
2.0 met 30 stemmen 3.543 zich
vast aan man en zoon, die weerzien beloven
in nog dezelfde knipoog van de tijd
De man hertrouwt, wordt twintig jaar later
naast zijn tweede vrouw begraven
dicht bij de tombe waarin z'n vrouw wacht
Geweten gekweld door vaders 'verraad'
verdraagt de zoon 't leven niet; sterft en
op vaders plek in moeders graf bijgezet
Ik sta bij hun zerken…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven de bomenkruin.
Op trapgesteenten, broklig, maar gebleven,
Blijf ik dan peinzend en in weemoed staan, -
Want dode dingen zijn die langer leven
Dan wij die werden, welken en vergaan.…
Het Jodenkerkhof
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 250 De zerken groeien, huid van mos,
moeizaam boven ’t hoge gras.
Ze proberen zonder namen
te verhalen wat eens was.
Klandizie is reeds lang verdwenen,
weggevoerd en uitgemoord
en wat overbleef vertrokken
naar een ander, beter oord?
Ach de Joden hier begraven
hebben dat niet meegemaakt.
Vandaar post mortem deze gaven.
Verboden Toegang.…
Erfenis
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 93 Vandaag liep ik in ‘t hofje naast de kerk
Waar beukenbomen tot de hemel groeien
De wilde bloemen in de paden bloeien
En korstmos grijs de tijd schrijft op hun zerk
Hun namen Pieternel en Adriaan
Door zon en regen bijna weggesleten
Zal ik zo lang ik leef niet meer vergeten
Omdat ik zo veel moois van ze heb staan
Een cabinetje van mahoniehout…
Ornamenten manen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 716 Op fluwelen voeten door velden
van distels met de koude
kalkoen die mijn huid bekruipt
Het honingzoete lekt en druipt
op de mosgedoopte zerken van oude
en prille paden van gestorven helden
De aanblik van het steigerend paard
geschuimd en met ornamenten manen
duizend penselen in zijn staart
sintels vergruizend in volle vaart
over winterpaden…
Bloem en Perk
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 543 voor de zwaarte van het zwerk
de leraar met die lange monologen
verbood ze om te lezen in een werk
met op het kaft twee blije vinkenogen
ze moesten naar de burcht van Bloem en Perk
ze droegen stil hun last, ze waren sterk
maar rug en schouders werden al gebogen
door jaren van niets kunnen en niets mogen
ze konden kiezen: molensteen of zerk…
Verzegeld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 416 De ballast, de harde beklemming
stinkt als een gezwollen lijk
in de brede stroom, ver van de zerken.…
gebakken lucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 277 onwetenden
ze hakken in hun hersenpan
het laatste restje waarheid
kan zich slechts stil verschuilen
achter een welgeklede leugen
de beste van alle werelden
het antwoord voor de massa
die alleen maar waarom vraagt
en dan verder met het leven gaat
zonder zin, zonder punt
gebrabbel en gestamel
vallen en weer opstaan
aan het einde alleen
een zerk…
tranenregen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.334 namen vervaagd op oude zerken
glanzend in de kille lenteregen
druipend van de bedroefden
rondom de langwerpige kuil
sparrentakken gestoken
in de randen van het graf
kerstgroen zonder blijdschap
druppels kletteren op blank hout
onwillig langzaam en schokkend
verdwijnend door groen in de aarde
voor altijd
even dacht hoopte ik
dat je…
Het gele licht van Jan van Goyen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 13.719 De bast van kale zilverberken
glinstert als met goud beslagen
en de namen op de zerken
wordt weer adem ingeblazen.
Van een ruit spat fel de zon
die in de wolken zakt.
Een gasvlam bij de Hoogovens
slaat over in het dikke hart.…
Eén tijd, één plaats
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 589 Gebeiteld in verleden tijd
draag ik mijn hele leven
op buigende schouders
mijn zerk tegemoet.
Ik vrees wat jij bevrijding noemt:
een naam die waait in de wind.…
Van de koude grond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 917 Onder deze zerk vergaat een eerzame vent
die niet verliederlijkte, als een batavier,
en die zijn leven – nu bereids een monument –
niet schond door rond te razen als een dolle stier.
Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander
en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek.
Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander.…
Hooglied
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 153 Vrede en stilte overvielen of er niemand op
de wereld was dan ik alleen en treurde daar
niet om, het licht draaide met mij mee
zerken gaven rust en evenwicht
er vloog een zwarte merel mij vooruit die
telkens omzag of ik iemand zocht en niet
kon vinden, het was net of zij mij leidde
naar de plek die ik graag zocht
zij zong een hooglied naar…