Alle inzendingen over zonnig OR tevreden

Condens in het web winter op de achtergrond weer zonnig gestrand.…

Zonnige luchten zomer hangt aan de waslijn als najaarswind waait…

Goede morgen klinkt het zonnig het fluisteren van de wind doet bladeren ritselen getjilp klinkt van uit de boomkruintjes kleine open gespreide vogelbekjes roepen hongerig ouders vliegen af en aan wurmpjes in hun snavel ze voeden hun kroost het lijkt nooit genoeg onder de boom zit poes Minoes ze kijkt wat scheel maar reikhalzend naar…

rietkragen wuiven muggen dansen vrolijk mee zonnig fiets ik langs…

hoger en hoger aan de hemel klimmend vanuit zacht pastel steeds warmer en steeds feller zachtjes prikkend op mijn vel rood oranje achter mijn leden knipperend het zonnelicht filter ik het verleden en doe eventjes mijn ogen dicht genietend van dit zonnig moment koester ik de geschiedenis van mijn bestaan wetend dat aan alles een einde komt…

Doordat de zon zo onbarmhartig scheen Was hier op onze opgewarmde aarde Veel extra sterfte onder de bejaarden; Wij raken aardig door de oudjes heen. Dus blijven onze zomers zo extreem Dan is straks de vergrijzing geen probleem.…

als je lacht hoor ik de echo van je bestaan ondeugend maar toch een onvoorwaardelijk gaan van blijven als ik zie in je ogen en kruitdamp van pijn langzaam zie wegdrijven droog jij je tranen en zucht je zonnige lindelanen…

* Zon doordrongen evolutie van de geest zomaar een uurtje in de tuin geweest waar het oude grut weer plaats moet maken voor jonger groen en nieuwe taken. *…

We sluiten onze ogen niet te lang er is al een bries die zingt over liefde als we genieten van onze dromen en je huppelt tussen bloemen probeert mijn geest te achterhalen over velden van verlangens onder de gunst van de zon zien we luchtspiegelingen verdergaand met leven. *…

De zomer en de late rozen zijn zacht ontblaadrend uitgebloeid; het bloedend vuur, het hete blozen tot oud oktobergoud vergloeid. de groene vlammen van de bomen - bestorven bruin en wingerdrood - zijn van hun donkre drift benomen o dag, o droom van blauw en goud! het licht hangt in de honingraten der vensters als een vochtig vlies…

al lopend op m’ n wenkbrauwen bespaar ik me wel een paar nieuwe schoenen…

Jeugdige vrouwen in kleurige jurken fietsen in vliegende vaart door de stad hun wijde rokken wapperen losjes als fleurige ragfijne goochelsjaals dansende lokken, bewogen door vlagen ze kleuren een heerlijke tropische dag in hun vrolijke speelse zomerse dracht, hun beeld betovert de Spiegelgracht.…

Zit het soms wat tegen, of je voelt je depri of ontdaan, Vind je verborgen in een hoekje wat zonnige herinneringen Aan betere tijden en tijden die nog komen gaan.…

De zon werd weer verwelkomd door ons allen Daar was ie na 'n lange winter dan Maar zondag slaat de vlam ècht in de pan Dat zal ons zeker minder welgevallen Want zijn wij door de hitte straks gevloerd Dan wordt die zon snel omgedoopt tot ploert…

Als het daglicht zich verlaagd in de na-avond tot de duisternis van de nacht legt het zich rustend erbij neer om lekker verkwikt en geheel uitgeslapen haar geopende ogen te branden aan wat ons allen lief is: een ZONnige zomer!…

De zon, nam eventjes vrijaf dat mag want ook de zon moet niet aan overuren denken ze wordt nooit betaald nooit bedankt er wordt alleen op haar gefoeterd als ze eventjes vrijaf neemt! maar van mij mag ze hoor!…

Jeugdige vrouwen in kleurige jurken fietsen in vliegende vaart door de stad, hun wijde rokken wapperen losjes als fleurige ragfijne goochelsjaals, dansende lokken, bewogen door vlagen, ze kleuren een heerlijke tropische dag in hun vrolijke speelse zomerse dracht, hun beeld betovert de Spiegelgracht.…

het innerlijke vuur aangewakkerd de lauwheid verdwijnt terwijl een witte wolk verschijnt heel dicht bij jou en mij op het zonnige feest tweeduizendtwintig de Pinkster-Geest de vogels buiten fluiten en een mooie witte duif gevangen achter tralies opgesloten in een kooi die kwijnt rondom de tuin waar bijen zoemen…

De zon die hem wakker sloeg volstaan zou te schrijven: de hamer neerkomend op de domme of achteloze vinger ontketent een wereldoorlog of beter: de eerste blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

de weerspiegeling  van plekjes blauw tussen groen spelend in water…

Zegt de een: ’Er waren niet veel zonnige dagen in mei’. Zegt de ander: ‘Tot nu toe nog niet!’…

Een zonnige dag in mei de doden worden herdacht bij Monumenten klinkt de Last Post morgen wordt voor vrijheid gevlagd.…

AMSTERDAM - De initiatiefnemers van de protestbijeenkomst Occupy in Amsterdam zijn tevreden over de demonstratie --------------------------------------------- Nederland is weer bezet Dat was een tijd geleden De daders zijn tevreden We boden geen verzet Maar bij de banken zijn ze vastberaden De geldkanonnen worden reeds geladen…

Op dagen zoals dit - zonnig met mentale wolken - Wil ik een weerman Met een accurate voorspelling Van de lokale bui Boven mijn hoofd…

voor altijd nu het stof het puin de scherven van wat eens ons zonnig zeehuis was de zon zinkt zelfverzekerd zeker van haar opgang weg in zee…

U kijkt tevreden meneer De Jager, maar het is niet zoals het hoort, dat U over de kromgebogen ruggen van Nederlands AOW-ers scoort. U kijkt tevreden meneer De Jager, als een kat die een kanarie vrat, het is alleen een beetje jammer dat U ook de Nederlands zieken vergat.…

Zullen we de té maar weglaten en wat meer tévredenheid kweken, kan toch niet zo moeilijk zijn? We beginnen gewoon bij onszelf lijkt me een goed plan, want als er één schaap is over de dam...…

Zoek ik te ver en mis ik zo wat onder handbereik lang voor het grijpen ligt Kijk ik er over heen omdat het beter kan nog mooier moet Ben ik eenvoudig niet gauw tevreden of doe ik veelvuldig toch te moeilijk…

hoe tevreden kan ik zijn als jouw wereld niet de mijne is mijn wereld een gedachte en wij beiden niet bij machte die toestand te veranderen gelijk miljoenen anderen…