Alle inzendingen over spreken is...

In jouw ogen lees ik Zonder woorden Van het afscheid Dat gaat komen Als jouw lippen Eindelijk De woorden spreken Onze band Voorgoed Verbreken Onze harten Van de warmte Beroven Het verdriet Tijdelijk Verdoven Rest ons niets Dan samen schuilen Samen huilen In stilte Om de kilte Van het afscheid…

Hij gaf zijn woord bleef ongestoord als verzoeningsteken over liefde spreken. Als ik mij afvraag waarom ik vandaag het danken vergat, voor 't brood dat ik at.…

Ik weet jij gaat de weg alleen, dan is het tijd om duidelijk te spreken: de dokter die er is voor kleine dieren brengt je de rust die voor eeuwig is beloofd - ik open de gordijnen, laat bonte vogels vliegen voor het raam en wanneer ik straks moet graven in de aarde, draag ik een eenvoudig hemd uit eerbied voor je leven.…

Ik spreek; mijn woorden kaatsen tegen muren en vallen neer, onbemerkt, horend ongehoord, als die vlinders fladderend vergeefs daar waar geen honing is. Het vangnet vangt de woorden striemend uit de lucht, doodt ze en prikt ze vast daar waar geen leven is, midden tussen dode vlinders ongeliefd, hun tinteling verloren.…

Geef me geen vieren voor mijn verzen; behandel met respect wat inspiratie en wat werken voor velen hier toch heeft verwekt, maar geef ze kansen om te spreken, te troosten, licht te zijn of lach, ik weet: het zijn geen meesterwerken wat hier het daglicht even zag maar mens'lijk pogen iets te doen, een beetje zin in woord te leggen, een…

De zon verzwakt in rood de dag Haar kracht verliezend aan de nacht schaduwen verstillen Lome warmte hangt in halfduister uur Vol tederheid zoeken handen als vanzelf het zacht gebaar der golvende contouren zo nabij zo tastbaar Monden spreken liefde zonder woorden gedachten verstillen.…

stil te ver van spreken en het naar buiten kijken adem ik nauwelijks de dag nog in misschien is mijn geest te traag of weigeren mijn handen het veranderen van de nacht er is leegte er is najaar en in het heengaan van ieder ongeboren uur zie ik leugens menselijk en met wind bekleed geen vingertop raakt mijn ogen…

hoe zou het zijn als wij woordenloos met elkaar konden spreken? we zouden weten waar te beginnen en tijd speelde geen rol we zouden elkaar raken in vergeten lagen in een ongekende ruimte we zouden elkaar treffen in een geluidloze aanraking zouden we elkaar ontmoeten hoe zou het zijn?…

Ik heb gewacht tot het geluid jouw hartslag overtrof gekeken door de kruinen naar de wolken Ik vond het zachte van je boezem terug in de contouren van het mos waar ik je heb genomen in de horizont van het groen Minnen was de deugd die onze zielen deed spreken in de gang die deurloos leek te zijn maar die aan het eind de trede was…

het licht begint onder haar handen in golven (gesuikerd) continenten in een trappelzak die ze als letters aarzelend naar buiten draagt in woorden van zes-keer-drie-spreken; de ongelijkheid van ‘tegen’ naar haar innerlijke getuige; iemand die zij kent, wie ik ken (kruimellief) -aimez-moi, aimez-moi- als geschenk zo…

mijn tranen als parels aan een snoer leg ze om mijn hals en draag ze door de dagen heen hoor de stem van hem die zei……..” gisteren was ik jarig” ik feliciteerde hem en hij zei, er kwam niemand op bezoek dus daarom vertelde ik het aan u ook de tranen in zijn stem vlocht ik mee soms blijf je stil en je draagt omdat het uit te spreken…

Normaal spreken, normaal praten, ach het is hem niet aan te rekenen, want wat je nooit geleerd hebt, kun je blijkbaar niet meer aanleren.…

vertel mij van de smaak van bramen of blauwe bessen, trots van zelf geplukt verhaal mij van de eerste keer het kinderlijk ervaren van een plotseling volwassen kus herinner mij aan zout van tranen het intense zoet van liefde als van goede wijn maar spreek mij morgen niet over een bitter einde of zuur verlies noem mij die smaken niet…

Dat ik het pure daar moest laten had geen haast als ik had geweten hoeveel aandacht het jou kostte om mij niet alleen te laten er lag in ’t proberen zoveel tederheid dat ik mij realiseerde hoe puur het was en dat het mijn verdriet genezen kon maar jouw aarzeling vorderde langzaam en alles wat ik naliet vergat te spreken in de stilte…

hoe kan ik de wereld spreken als mijn woord gespleten klinkt, ik praat wel maar de zinnen slippen weg in heel mijn kleine mens-zijn vraag ik niet meer dan de schat die zacht mijn ziel verbindt met wat ik uit wil dragen vooral later, als ik groot ben en geleerd heb dat er banden zijn rond mijn gedichte put met stomme klanken ooit zal…

Mijn Wad, kon jij mij maar dromen me kleuren aan de horizon met mij ontwaken telkens wanneer de vloed me overspoelt kon ik maar jouw water wezen het opgedroogde zand of gewoon zoals jij wilt; een beetje golf draag mij in het boeket van het heden speel de liefde al was het echt spreek niet van zonden laat me de winnaar zijn…

Mijn bevinding met je graf wroet rond in je geboren zijn spreek de morgen tegen verzacht je koude wang keer haar naar de mijne houdt schuil wat zich kan verliezen het zien kent geen oogopslag maar koerst met een geheime ladder naar beneden reikend tot de wortelmond zwanenzang ritmisch sterft door verstikking mijn eigen naam verstomt.…

Aangenaam geloof met gevoel van geborgenheid is als zacht smeltend roomijs dat langs tong door keel glijdt O het geeft genot aan geest en ziel maar vraagt ook zelftucht onontbeerlijk is het spreken der vorsende Godloochenaars die uit hun monden harde hagelkorrels doen vallen op oud en nieuw euvel van alle gelovigen.…

Waar de schepping De gave van het Woord gegeven Heeft aan hem Die mens genoemd Wordt, die met De gekozen woorden Evenveel de waarheid Spreekt als de leugen Snelheid verschaft, Is jou die keuze Niet gegeven - Je bent die je Bent, ogen die Alleen de waarheid Kunnen spreken Omdat liegen je Niet gegeven is, Omdat het…

je ogen pakken ons niet meer en dat doet zeer jij die vroeger meester was in spreken zonder woorden schouders iets naar voren gebogen is je rug je wilt nog gaan maar je onzekerheid geeft geen bereik jouw wereld is een eiland in de drukte van bestaan hoe lang kun jij de oversteek naar ons nog aan wil melker 10/10/2010…

Ik wil je zien, ik wil je spreken o jee ik wil je zoenen kan van alles liefs verzinnen wat ik graag met je zou doen en zal dat uitvoeren tot eeuwig want zo lief vind ik je wel droom met jou de zeven hemels als ik alle sterren tel ook die in jouw bruine ogen waar ik doelloos in kan staren weggezonken in gedachten waarin wij al samen waren…

men moet studeren op woorden zoals vogel en vergiet spreek ze uit en kijk naar de horizon die versluiert in mist en regen de woorden de sluier de mist de regen de zon in de verte een station en treinen die aankomen en vast ook wel weer vertrekken loop er achteraan en zwaai naar iemand waarom deed je dat en waarom was…

‘n Rauwe, hedendaagse streekroman Rond zaken die bij woningbouwbuurt-buren Al vele jaren wringen, schrijnen, schuren Waarop dan steeds ‘n plan komt voor ‘n plan ‘n Docu vol oud zeer in arren moede Ik spreek de taal niet, maar ik voel de woede…

Het maakt me niet uit Of ik er alleen voor sta, 'k Laat mijn geweten spreken, Mijn laatste steun en toeverlaat Die bij mij blijft als alles En iedereen mij heeft verlaten - Elk mens, hoe rechtschapen ook, Wordt geregeerd door het vooroordeel Dat onmerkbaar in hem geboren is, Dat zijn denken buigt en stuurt - Ieder mens heeft zijn…

Verscheur het behang van taal Sloop het bastion van spraak Splijt elk woord met de moker open Het gaat allemaal om wat er onder de bodem groeit en beweegt, bedacht ik vannacht Leer van de stotteraar spreken Het weten vergeten Ga de mist in Zie je me nog? Het laatste woord ziel Lost lachend zich Op…

Wanneer alles al gezegd is, waarover spreek je dan? Wanneer alles al is gedaan, wat gaan we dan nog doen? Wanneer je denkt te begrijpen, wat wil je dan nog grijpen? Wanneer we genoeg hebben vergaard, wat willen we dan nog meer? Voldaan en dankbaar zijn, en genieten van dat wat is? De winter is gisteren overleden.…

In de treinen schommelen de gedachten in de mensen op weg naar het zuiden van noord richting Middellandse Zee Langs de Schelde dromen de springende balsemienen hun geuren en kleuren spreken van tot ziens terwijl je weet dat jij niet meer terug zal keren want de zon wacht en het licht scherper dan een scheermes snijdt dieper dan…

Vrouwen die van liefde spreken. Godinnen die nog goden zoeken. En samen moedig angst verslaan.…

ik liet mijn blikken langs je gaan moest echt twee keer kijken voor ik alles weer goed in het geheugen had staan elkaar echt zien was alweer even geleden speels in een klein tussendoor vaak met een half oor of visueel met spreken toch te weinig contact er gaat niets boven de a-live ontmoeting met knuffel zoen en warme lach…

Ze ziet er nog wel bomen, maar die zijn dor en kaal en soms hoor je haar spreken in ’n onbekende taal. Je hoort als je goed luistert, dat ze in stilte huilt en bij haarzelf vanbinnen voor de gevaren schuilt. Ze is een huis waar telkens een deur voor altijd sluit en langzaam gaan de lampen in de vertrekken uit.…