Alle inzendingen over eenzaamheid

Daar lopen we. Waarheen? Een tweesprong laat zijn vork zien. We kijken achterom. Er is berusting die wil doden, nadat ze mijn gezicht heeft weggenomen. Alles verdwijnt. Zelfs de duisternis trekt op. ------------------------ uit: 'De gang', 1979.…

Alleen Ik haat het Tranen van eenzaamheid Tranen van verdriet Tranen die er zijn alleen dan…

Vandaag kwam jouw afscheidsbrief zat er al weken aan te komen: "Laat me maar gaan en staan waarheen ik word geleid wil nu echt verder gaan ben maar verleden tijd! Jij kan dat best wel aan het is slechts afscheid." Ik voel me afgesneden van de bron het trekken en duwen van ons zijn opkomen en ondergaan van de zon jij bent er nog, ik…

Wanneer de stilte Luider wordt En de rust Onrust brengt Denk dan terug aan de jaren Die "samen" waren…

Als een dief in de nacht Kwam hij onverwacht Wie had dit verwacht Ben je daarop bedacht? Hij lag op de grond Waar men hem toen vond In de vroege morgenstond Daar op die kille grond Hij was erg alleen Bijna niemand om hem heen Geluidloos ging hij heen Om hem was geen geween Zijn buren hadden geen tijd Te letten op zijn eenzaamheid…

In een diep en donker dal Zag ik je zitten...... Geheel verloren in jezelf. Troosteloos zag je eruit; En je ogen, die triest glansden, Keken me zonder kijken aan. Ik voelde mij meegenomen, Mee, de onbereikbaarheid in. Moeiteloos vonden mijn voeten, Het smalle, steile pad. Aarzelend kwam ik naar beneden; Ik heb je enkel aangekeken, Het…

In het nu. Dan steek ik de sleutel in het slot van de kunststof voordeur en draai ‘m voor de zoveelste maal alweer, om Een soort verwachting, een beetje een mengeling van hoop en twijfel, en tegen beter weten in, doet iets met mijn buikspieren God mag weten waarom Je zelf gek maken, heet dat, maar wie ben ik Ik laat me in de…

tussen kerst en nieuwjaar bleven zijn telefoons oorverdovend stil spam en andere rommel vulden zijn prullenbak, maar zijn inbox bleef leeg zo is het nu altijd tussen kerst en nieuwjaar en tussen nieuwjaar en kerst hij gooit vruchteloos flessen in zee een schreeuwt zich schor in de woestijn alleen de galm antwoordt soms zou hem…

Winterse hellewind waait in wankele gedachten. Waanzin als waterdruppels, zachtjes tikkend, wachtend op een einde aan de leegte. Daar wast de duivelse wezel zijn handen in maagdelijk witte onschuld. Terwijl de dronken wijven de eenzaamheid wegwuiven als ware het een vissersboot in winterse hellewind.…

Een wijs advies een troostend woord, wordt door ieder graag gehoord. Wie kent er geen,een eenzaam mens, die heeft het bovenstaand als wens. Een beetje aandacht, kort en fijn, jij ook zou eenzaam kunnen zijn. Dus kijk eens op, en om je heen, er zijn veel mensen echt alleen.…

Het water strekt zich zo ver en leeg uit in zijn leegte van zilte geur zee van stilte. De zee is achter de horizon. De maanschijf glijdt laag over het water rondom heldere stippen spiralen van rust en beweging. Ik luister. Voor mij alleen maar het gerucht van de branding. Dit weten van einde en begin een niet te meten oponthoud…

Weemoed beheerst mij in mijn hoofd is het ijzig stil jou bemerk ik daar ook niet het niet bewegen het verstilde zijn in het diepst van mijn gedachten noem ik jou... Liefste.…

Eenzaamheid, pijn en verdriet, maar niemand die mijn wil ziet, misschien een counselor van stichting wreed - open mijn weg - ik weet het niet.…

Vanmorgen werd ik opgebeld door een mevrouw die wilde weten of ik Richard was. Dit was nooit eerder voorgekomen. Veel mensen hebben gewild dat ik iemand was, soms iemand die ik was geweest, soms iemand die ik zou moeten zijn - kijk eens angstig, praat als een non, spring op en neer, kun je niet een keer een rokje dragen - maar Richard…

Daar zit je dan in je mooie flat Het is nog vroeg, dus nog maar een kopje thee gezet Achterover hangend in je luie stoel Waar moet je beginnen, wat is vandaag je doel Je kan niet meer mopperen tegen die ander, want die is er nu niet meer Niet meer samen eten of lekker zeuren over het weer Een bezoekje aan de buurvrouw of een boodschapje…

Vilein stuurt hij afbrekende woorden door het "gesprek" even en steeds weer dat wat schreeuwen wil. Ze "luistert" met kleine slowmotionoortjes, klaterende bosbeekogen, doorlopend ondoorzichtig. Geef nu eens een woord, wat woord dan ook, dat als eendendons voelt.…

Er heerst een winterse stilte tussen de lege bladzijden van het onbeschreven winterboek wat er na het bezinken is blijven hangen aan de mensheid is jouw wanhoop uniek in zijn alleen zijn maagdelijk als onbetreden sneeuw als een ster in donkere nacht die menselijke schaduw verlangt waar het licht de wensen wegneemt doodse kalmte zich…

het geruis van denken Ik ben erachter wat het zeggen wil alleen te zijn, eenzaamheid...... Brood, beschimmeld in de kast verroeste hark in het natte gras een vogel bij haar geroofde nest verlaten worden door de ander of iemand voor altijd afwezig. Beitel het maar in je geheugen eenzaamheid een fata morgana in de woestijn alles om…

Waar ben je wat doe je Hoe kan ik je zien ben je daarboven misschien Ik weet niet ik voel niet Ik ben je kwijt Alles is anders nu voor altijd Weet tot mijn einde dat ik je mis Want er is niks meer dat is wat het is love you…

Alles is niet meer hetzelfde zonder jou Elke dag een leeg gevoel wat is mijn doel Een grote leegte dat is mijn gevoel Ik betrap me erop ik praat tegen jou Weltrusten, goeiemorgen wat ik ook probeer zonder jou is niets hetzelfde meer…

Ik drink mijn dagen weg, de werkelijkheid hoeft voor mij niet meer. Ik blijf zweven tussen dag en nacht, de dagen vervagen in een grijze mist. Ik slik mijn geluk, wanneer ik dreig te verstikken in de mist. Nu hoeft het niet meer, ik heb mijn weg gevonden.…

Als wij mensen stil worden op deze aarde en met deze aarde zal ik kennen wat me beweegt, om mee te voelen met de stille, eenzame mens. Ik wil weten wat men overdacht in het stilste moment der afvragen en vertwijfelen: 'was ik geliefd?' Was ik een goed mens voldeed ik aan iedere wens; zo ja, zo neen, wat deed ik nou werkelijk met mijn leven…

als een gedempte avond liggen ze al dagen verpakt op tafel onaangeroerd zoals dichte gordijnen zij is oud en grijs haast in slaap het geluid van decemberklokken gloeit na in haar schoot, het wonder van weleens negen maanden had ze er op gewacht hij ging zijn eigen leven in vandaag is het niet anders…

zal je wel alleen zijn kijk je naar buiten er loopt bijna niemand misschien staat iemand voor je deur die belt en dan doe je niet open want je wilt niet weten dat je alleen bent terwijl iets van een golf door je heen gaat die je bijna vernietigt…

Waar jij nu bent is het warmer dan hier en een uur later. Soms is het of ik je zie lopen aan een strand dat ik niet ken. Misschien liefkozen je gedachten me zoals vroeger je lichaam. Waarschijnlijk niet: bij jou is het een uur later dan bij mij ------------------------------ Uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

Situatieschets; kroonluchters weerkaatsen in spiegels gekletter van borden doorsnijdt zacht geroezemoes obers flitsen elegant jonglerend met stapels borden op fluwelen schoenen. Tussen het bruisend rumoer een vrouw in rood mantelpak, goed van snit beschermd door haar accessoires zittend in een wolk van zwijgen Met geverfde blik ziet…

nu nog kom ik er langs de ramen, zo vaak gezeemd een mens op de bank ze keek naar buiten ik kijk er weer van op tweede etage ze keek naar buiten maar kwam daar niet graag nu nog kom ik er langs maar de straat is leeg…

hij veert op die nacht het zijn weer de dromen hij kent ze als zijn broekzak och, waren ze te schrijven… de ochtend, de uren een merel kraakt een tak bladgoud ritselt o, laat nog even die stilte blijven vruchten smaken zoet op brosse beschuiten thee dampt geurig warm ademwolkjes tekenen het glas hij veert op, schuchter nog zijn hand…

Ik zocht je in wat in mij nog leeft, in alles wat droom was en is gebroken op de trap van het lichaam, in de diepe zucht, in de vreugde. Ik zocht je in woorden die nog wachten, in de winter die langer is dan de tijd, in de as van de liefde, in de kou van de eenzaamheid, in mijn hand, in mijn broekzak, in mijn huid. Ik zocht je en heb je niet…

er zijn van die dagen dat ik barst van de heimwee elk liedje elke zanger vertelt me dat ik hier niet thuis ben en de zon schijnt maar vanavond is het volle zo volle maan een liedje op de radio vertelt mij dat ik niet hier ben ik wil hier zijn maar ik ben teveel alleen…